Columnisten op de bank

Tags

boeken, column, Eurosport, fictie, Frank Heinen, Thijs Zonneveld, wielrennen

“Ze zeggen dat jij ze kent”, hoor ik als ik de keuken inloop. Ik heb een rondje gefietst, zoals wel vaker na het eten. Even frisse lucht, een podcast luisteren, wat beweging na een dag thuiswerken.

Ik loop door en zie ze samen op de bank zitten. “Ze kwamen vlak na elkaar binnenvallen”, klinkt het nog achter me. Ze kijken nauwelijks op als ik de kamer in kom. Ze hebben elkaar gevonden, lijkt het. De televisie staat aan. Eurosport, de zoveelste herhaling van een koers die toen al niet erg boeiend was.

Tijdens de eerste reclamebreak kijken ze me aan. “Het ging niet meer bij mij”, zegt Thijs. “Die Valverde nam het huishouden over. Bleef maar hangen bij mij op de bank. Vrouw en kinderen waren al gevlucht, ik kon er ook niet meer tegen.”. Naast hem knikt Frank. “Bij mij niets anders. Christiano kwam voor de zoveelste keer binnen. Volgens mij heeft hij de huissleutel al gedupliceerd. De Vriendin stelde een ultimatum. ‘Hij eruit of ik er uit’, ik was haar voor. Ik ga zelf wel.”

Suus zit tussen ze in, haar vaste plek. Koptelefoon en iPad, deken over haar heen, in haar eigen wereldje. Trekt zich niets aan van het onverwachte bezoek. De reclame is afgelopen en de aandacht van de columnisten is weer bij het scherm, voordat ik een vraag kan stellen. In de keuken hoor ik gemopper, ik doe net of ik het niet hoor. Die koers is eigenlijk best interessant. Baskenland? Toscane? Vlaanderen? Het regent in ieder geval. “Waaiers…”, klinkt er hoopvol naast me.

Een half uur later wordt Suus naar bed gebracht. Ook de vriendin blijft boven, geen goed teken. Ik zit met de twee heren in de kamer, ze lijken niet van plan weg te gaan. Na de Ronde van het Baskenland en de Waalse Pijl, zitten we nu naar de 19e etappe van de Tour te kijken. Welk jaar? Geen idee. Als Valverde door het beeld fietst, schrikt er iemand naast me.

“Wat is het wachtwoord voor de Wi-Fi?”, klinkt het uit twee kelen tegelijk. Alle drie moeten we lachen, om het toeval van dezelfde gedachte op het zelfde moment. Ik loop naar het kantoor om het briefje met het wachtwoord te zoeken, Thijs kijkt in de koelkast. “Achter staat nog een koelkast”, wijs ik hem. “Daar staat fris, bier, wat je maar zoekt.” Hij keert even later terug met twee blikjes Radler, gooit er een naar Frank en gaat weer zitten. “Jij redt je zelf wel, toch?”, roept hij naar mij.

Om half twaalf besloot ik om naar bed te gaan. “Op zolder staat nog een logeerbed, daar zou je met z’n tweeën in kunnen gaan liggen”, zijn mijn laatste woorden. Gelukkig slaapt mijn vriendin al, ik heb geen idee hoe ik dit uit moet leggen.

De volgende ochtend wil ik aan het werk gaan, maar de heren zitten al in mijn kantoor. Frank op de computer, Thijs op mijn laptop. “Deadlines”, mompelen ze allebei. Gelukkig moet Suus weer naar school, dan kan ik haar laptop gebruiken aan de keukentafel. Daar liggen twee gesigneerde boeken voor me. “Daar ben je toch zo gek op”, hoor ik vanuit het kantoor. Dat hebben ze goed onthouden. Van beiden bestelde ik ooit rechtstreeks een boek, gesigneerd vind ik een mooie aanwinst voor mijn collectie. Die van Thijs had ik al, alleen nog niet gesigneerd. De nieuwste van Frank stond al op mijn verlanglijstje. Mooi.

Mijn vriendin ontbijt even later zwijgend, pakt de autosleutels en rijdt weg. Ik lees mijn mail, heb een aantal online lessen en bereid wat voor. Zwijgend eten we een paar boterhammen tussen de middag. Ik durf niet te vragen hoe lang ze denken te blijven…

Frank Heinen – Ergens héén fietsen

Tags

boeken, boeken 2019, boekrecensie, fietsen, Frank Heinen, lezen, wielerboek

Frank Heinen – Ergens héén fietsen

Een dunnetje, tussendoortje. Alleen bij Frank Heinen heb je het vermoeden dat hij het op een verloren ochtend heeft geschreven. Een wandeletappe tijdens de Tour, een afgelaste voetbalwedstrijd. Mooi tijd om een boekje te schrijven.

De goede man produceert zo veel, van zo hoge kwaliteit, dat je de moed in de schoenen zakt wanneer je zelf een hopeloze poging doet om een column, essay of verhaal te schrijven. Dit literaire juweeltje is het verslag van de fietsreis die hij zelf maakt met zijn vriendin, die ‘om redenen die helaas onopgehelderd moeten blijven verder als Dr. Pompsky zal worden aangeduid’. Alleen al die ene zin op de eerste bladzijde maakt dit boekje zijn geld waard. Okay, ik geef toe, 2 euri voor een boekje is niet al te veel, maar het gaat om het principe.

De reis voert Heinen van Utrecht binnen een maand naar Mambrotta. Er gebeurt niet bijzonder veel, de reis is leuk, maar niet exceptioneel, maar het is de stijl van Heinen die het de moeite waard maakt om te volgen. In zijn oeuvre geen hoogvlieger, in zijn genre wel.

Citaat: “Voor wie ooit in Ried logeert: het dorp bestaat maar uit één straat met honderden huisnummers die niet op volgorde staan. We eten in een hondenhotel en logeren in een pension vol opgezette dieren.” (p.42)

Nummer: 19-050
Titel: Ergens héén fietsen
Auteur: Frank Heinen
Taal: Nederlands
Jaar: 2019
# Pagina’s: 61 (10724)
Categorie: Fictie
ISBN: 978-90-8516-643-6

Meer:
De zaak Tom
Heinen op gerbie.nl
Goodreads
Hebban

Themaweek 75: Sportboeken

Frank Heinen – De zaak Tom

Tags

boeken, boeken 2019, boekrecensie, Frank Heinen, gesigneerd, lezen

Frank Heinen – De zaak Tom

Wat heb ik een diepe bewondering voor Frank Heinen. Hij schrijft zoveel columns, alsof het geen enkele moeite kost. En dan is de kwaliteit ook nog eens bijzonder hoog, niet ‘even’ een stukje tussendoor tikken, terwijl je als je zijn productie alleen wil volgen al flink wat tijd nodig hebt. Jaloers ben ik gewoon. Als blogger heb je natuurlijk altijd ambitie om een groter publiek te bereiken, over veel onderwerpen mee te mogen praten, terwijl hij dat zonder enig probleem allang doet. En beter.

En dan komt er ook nog eens een roman van hem uit. Wanneer schrijft hij die? De archieven in voor Studio Voetbal, ouwe kranten doorspitten voor zijn vele wielerstukjes, columns voor HP de Tijd, voorlezen en optreden, signeren en dan ook nog tijd maken om een roman te schrijven? Slaapt die man ooit?

Ondertussen ben ik er achter dat hij ook nog eens een aardige man is. Ik hoor het via via, maar sprak hem ooit zelf kort, en hij niet uit beleefdheid, maar gewoon spontaan, liet merken dat hij wel eens een stukje van mij had gelezen. Hoe dan? Spit je dan ook nog eens je Facebook tijdlijn door. Niet zoals een normaal mens doet, scrollend, maar daadwerkelijk met aandacht en de links lezen die je tegenkomt? Die vriendelijke schrijver signeert dan ook nog eens zijn eigen roman op verzoek. En pakt het dan in, brengt het naar het postkantoor en verstuurt het naar een fan. Wat een held.

Dan begin je dus bevooroordeeld. Je gaat er gewoon van uit dat het een debuutroman wordt om u tegen te zeggen. Ook niet eerlijk. Een column is iets anders dan een roman. Mag je meteen meesterwerk verwachten?

De zaak Tom gaat over Bob die zijn broer Tom uit diens zorginstelling weghaalt. Hij vindt dat er niet goed voor hem gezorgd wordt. Maar omdat dat eigenlijk niet mag, je mag niet zelf zo maar de medici passeren, besluit hij om te vertrekken. Weg naar? Niet iedereen is het er mee eens. Het lijkt al snel een ontvoering, de (social) media hebben een gewillig onderwerp.

Al snel was ik geboeid. Zat ik midden in een roadmovie, al was die dan op papier. De film moet gemaakt worden, dat kan haast niet anders. Het sterke is dat je meegesleept wordt en volledig meegaat in het verhaal. Je begrijpt de keuzes van Bob, je staat achter hem. Tegelijkertijd begint de wereld rondom Bob en Tom in opstand te komen. Je snapt het niet, hij heeft toch het beste met iedereen voor? Gaandeweg dwingt Heinen je om toch anders te denken. Niet iedereen kan het mis hebben. Dus ga je ook twijfelen aan Bob. Maar ondertussen zijn de gebeurtenissen, zoals het hoort in een roadmovie, een eigen leven gaan leiden. Onontkoombaar. En net als je denkt te moeten draaien, je je af moet wenden van Bob, gebeurt er zoveel dat je toch weer aan zijn kant komt te staan. Dat je ondanks zijn fouten, weer onvoorwaardelijk achter hem komt te staan.

Heinen heeft dus een geweldig debuut geschreven. Er zal vast het een en ander op aan te merken zijn, maar hij heeft me wel meegesleept in een prachtig verhaal, vol met metaforen voor de hedendaagse tijd, vol met gebeurtenissen waar je de ‘wat als’-vraag keer op keer moet stellen, meeslepend, diep en humoristisch. Ik ben er van overtuigd dat dit nog niet zijn magnus opus is, dat er nog een hele stroom boeken zal verschijnen. Columns en mooie stukjes zullen nog jaren zijn corebusiness blijken, maar dat hij ook een mooie roman in zich heeft, heeft dit debuut bewezen.

Citaat: “Nina heeft al een paar keer geïnformeerd of ze niet moeten stoppen om Tom te laten plassen. Maar hij rijdt maar door, doorkruist Duitsland alsof het een provincie is waar niets van belang te beleven valt. Ze passeren tegen heuvels gekleefde wijngaarden, kilometerslange kettingen van fabrieken, vol pijpen waar gifzwarte wolken uit opstijgen en dan weer tientallen kilometers akkers die kleine dorpjes omringen.” (p.45)

Nummer: 19-016
Titel: De zaak Tom
Auteur: Frank Heinen
Taal: Nederlands
Jaar: 2019
# Pagina’s: 288 (3638)
Categorie: Fictie
ISBN: 978-94-031-0460-7

Meer:
Heinen op gerbie.nl
Tzum
Hebban
Hp de Tijd
Boekenpodcast

De Muur 53 – Le Tour! Allons-Y

Tags

Bert Wagendorp, boeken, boeken 2016, boekrecensie, Frank Heinen, lezen, Nando Boers, Peter Ouwerkerk, Peter Winnen, Tour de France, wielerboek, wielrennen, Wiep Idzenga, Wilfried de Jong, Willie Verhegge

De Muur 53 – Le Tour! Allons-Y

Waar Hard Gras wel eens moeite heeft met weer een nummer (ze doen er ook per jaar twee meer biedt de eerlijkheid hier te melden), lijkt het wel of De Muur elke keer een paar bladzijden meer heeft. Het aanbod van goede wielerverhalen is groot. Er zijn meer bladen ondertussen die zich op het betere wielerverhaal richten. Toch is De Muur de onbetwiste marktleider. Een keer per kwartaal, goede frequentie. Een voorjaarsnummer, een Tournummer, een WK- en/of najaarsnummer en een thematisch nummer. Precies goed.

Op het allerlaatst werd er aan dit nummer een verhaal van Wilfried de Jong toegevoegd. De wielergek en Italiëkenner was bij uitstek de schrijver om over de mislukte Giro-coup van Kruiswijk te schrijven. Zelfs de inhoudsopgave werd er voor naar achter geschoven. Twee bijdragen van Peter Ouwerkerk deze uitgave. Het verhaal over Ivan Heylen en Eddy Planckaert is bijzonder, de kantlijn van de sport, daar waar de interessantste verhalen zijn.

Bert Wagendorp mag zelf weer schrijven over de berg die hem een bestsellerauteur maakte. Hij legt precies uit waarom de mythe is verdwenen nadat Froome de berg ontmaskerde. Een hele reeks historische foto’s van de Ventoux maken het verhaal af. De foto’s zijn overigens dermate goed, dat ze alleen al het aanschaffen van deze Muur rechtvaardigen.

De Tourverhalen zijn van Peter Winnen (in verliezen zit meer literatuur dan in winnen, al blijft het een flauwe woordgrap, in dit geval niet eens bedoeld), Wiep Idzenga (waarom Breukink de Tour niet won, toen het kon), Leo van de Ruit (over de ronde die al bestond voordat de Ronde bestond), Herman Chevrolet (over de rode lantaarn, vaak niet de slechtste renner) en Herman Laitem (een vrouwelijke verslaggeefster in de mannenwereld en dan ook nog eens in het zwartwit tijdperk).

Maar echt bijzonder is het verhaal van Hans Vandeweghe die even uitlegt waarom het businessmodel van een halve eeuw geleden weinig toekomst heeft. Tennissers op Wimbledon verdelen 13 keer het prijzengeld van de Tour. Het hele Tourpeloton heeft een transferwaarde vergelijkbaar met de reserves van Real Madrid. De winnaar van de Hahnenkammafdaling (minuutje of twee zwaartekracht het werk laten doen) krijgt meer dan vier keer het bedrag wat de winnaar van de Amstel Gold Race opstrijkt. Wielrennen is een geweldige sport, maar het steunt op een paar wielergekke landen en een paar suikeroompjes. Daar ga je de toekomst niet mee veranderen. Boeiend artikel dat terecht vele vragen oproept. Wie de antwoorden heeft, is net zo belangrijk voor de wielersport als Sagan en Froome samen.

Citaat: “Zo verschrikkelijk zag ik er niet uit. In elk geval was het op de grofkorrelige foto niet waar te nemen. Hoe verder ik inzoomde, de schaduwen op het gelaat gaven een mens te zien die er noch goed, noch slecht uitzag: de mens vervaagde. Op mijn kop een gifgroene koerspet, de klep naar beneden geslagen. De kleur van de pet gaf aan dat Panasonic aan de leiding stond in het puntenklassement per ploeg.” (p.72)

Nummer: 16-037
Titel: De Muur 53 – Le Tour! Allons-y!
Auteur: Diversen (Wilfried de Jong, Peter Ouwerkerk, Wiep Idzenga, Herman van der Zandt, Frank Heinen, Peter Winnen, Bert Wagendorp, Willie Verhegge, Hans Vandeweghe, Jeroen Wielaert, Leo van de Ruit, Herman Laitem, Herman Chevrolet en Nando Boers)
Taal: Nederlands
Jaar: 2016
# Pagina’s: 176 (8150)
Categorie: Wielrennen
ISBN: 978-94-623-1021-6

Meer:

52 51 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 32 31 30 29 28 26 25 24 23 22 21 20 19 18 17 16 15 14 13 12 11 10 9 8 7 6 5 4 3 2 1 1 (2e x)

Themaweek 10: Meer boeken

Hard Gras 99 – Mooiboy Krul

Tags

1000 boeken, Billy Haisley, boeken, boeken 2014, boekrecensie, Erik Brouwer, Frank Heinen, Hard Gras, lezen, Tim Krul, voetbal, voetbalboek

Hard Gras 99 – Mooiboy Krul

Een groepje dames op pad naar Newcastle om hun held Krul te zien levert het titelverhaal. Thomas Heerma van Voss mag mee en observeert. Leuk, heeft weinig met voetbal te maken, maar juist daarom wel weer passend bij HG.

Het hoogtepunt van deze uitgave is het lange verhaal van Billy Haisley. Als een ware onderzoeksjournalist is hij op zoek gegaan naar de achtergronden van het conflict tussen Mourinho en Casillas. Het knappe is dat hij duidelijk aantoont dat voetbal slechts een beperkte factor was in het conflict. Politiek, commercie, macht en teamgeest, alles telt mee, of een keeper die bal wel of niet tegenhoudt is slechts bijzaak. En de keeper, ooit beste van de wereld, kon plaatsnemen op de bank. Goed geschreven, goed vertaald, erg interessant.

Ook het verhaal van Erik Brouwer is boeiend. Is Gavin Grant een getalenteerde voetballer of een jeugdcrimineeltje met verkeerde vrienden? Of allebei? Kan dat?

Het volgende nummer is het jubileumnummer. Honderd keer het mooiste literaire magazine van Nederland. Goede prestatie van de redactie.

Citaat: “De belangrijkste speler van Real uit de laatste tien jaar verkopen zou een zeer impopulaire beslissing zijn. Later bleek dat clubofficials al met elkaar waren overeengekomen dat ze eerder van Mourinho afscheid zouden nemen dan van Casillas.” (p.53)

Nummer: 14-064
Titel: Hard Gras 99 – Mooiboy Krul
Auteur: Diversen (Thomas Heerma van Voss, Auke Hulst, Martin van Neck, Billy Haisley, Erik Brouwer, Frank Heinen, Theun de Winter, Gerrit de Jager)
Taal: Nederlands
Jaar: 2014
# Pagina’s: 103 (13755)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-263-2771-1

Meer Hard Gras:

98 97 96 95 94 93 92 91 90 89 88 87 86 85 84 83 82 81 80 79 78 77 76 75 74 73 72 71 70 69 68 67 66 65 64 63 62 61 60 59 58 57 56 55 54 53 52 51 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 31 30 29 28 27 26 25 24 23 22 21 20

De Muur 42 – Der Blitz

Tags

boeken, boeken 2013, boekrecensie, De Muur, Frank Heinen, Marcel Kittel, wielerboek, wielrennen

De Muur 42 – Der Blitz

Ik weet eigenlijk niet of het een primeur is, maar Frank Heinen staat wel twee keer in deze uitgave van De Muur. Dat hij een veelschrijver is, is bekend. Elke dag weer een lezenswaardige column op de site van HP/De Tijd. Al is een van zijn bijdragen eigenlijk gewoon een lange inleiding bij een fotoserie over ‘de achterkant’ van de Giro.

Nu Armstrong is ontmaskerd vroeg Martijn Sargentini zich af hoe het toch gaat met Filippo Simeoni. Het werd een mooi verhaal over een klimmetje, een koffiebar en het gebrek aan verzoening. Ook de teloorgang van Ronald Liboton is schrijnend om te lezen. Ooit groot kampioen, tegenwoordig blij dat er iemand op hem let.

Een stukje geschiedenis via Niek Pas, die het wielrennen in Algerije gebruikt om een mooi portret van het land te schetsen. Knap. En de ondertitel gaat over de populairste/knapste/mooiste *(doorhalen indien niet van toepassing) renner van het moment, de jonge Duitse sprinter Marcel Kittel. Hij komt uitgebreid aan het woord in de serie ‘Beroep Wielrenner’ van Nando Boers.

Citaat: “Terwijl de avond viel over Lombardije, zat Jean Nelissen moederziel alleen op een trapje voor een verveloos houten kot in het totaal verlaten stadionnetje van Como. In zijn linkerhand hield hij de fiets van Gerben Karstens, naast hem stond diens weekendtas.” (p.32)

Nummer: 13-074
Titel: De Muur 42 – Der Blitz
Auteur: Diversen (Mariska Tjoelker, Rob Willemse, Wiep Idzenga, Fred Segaar, Bibeb e.v.a.)
Taal: Nederlands
Jaar: 2013
# Pagina’s: 159 (13469)
Categorie: Wielrennen
ISBN: 978-94-623-1004-9

Meer:
41 40 39 38 37 36 35 34 33 32 31 30 29 28 26 25 24 23 22 21 20 19 18 17 16 15 14 13 12 11 10 9 8 7 6 5 4 3 2 1

De Muur 41

Tags

Bert Wagendorp, boeken, boeken 2013, boekrecensie, De Muur, Frank Heinen, lezen, Mart Smeets, Tour de France, wielerboek, wielrennen

De Muur 41

De Tour bestaat 100 jaar. Daar kun je dus niet om heen als literair wielermagazine. Frank Heinen, die ik overigens zeer hoog acht, geweldige columns dagelijks op HP de Tijd, maar dit terzijde, doet een poging om 1001 redenen te vinden om van de Tour te vinden. Hij komt tot 762. Niet gek. Maar ook slordig. 620 en 638 zijn gelijk. Even over het hoofd gezien?

Ook Wagendorps column is niet zijn sterkste. Leuk hoor om te pleiten voor de sport en Froome als voorbeeld te nemen, maar de wens om de sport weer populair te krijgen sijpelt er zo duidelijk doorheen, er zit niet genoeg klasse in. Die Wagendorp overigens wel heeft, zoals zijn boeken en veel van zijn columns bewijzen.

Veel mooie terugblikken staan er wel in dit nummer. Wiep Idzenga over Merckx en Ocaña, John Kroon nog langer terug naar Joris van den Bergh, Peter Ouwerkerk naar Hinault en Lemond. Dominique Elsschot heeft een dankbaar object: Kees Pellenaars. Vele mooie verhalen gaan er de ronde over de legendarische ploegleider, die zelf ook aardig heeft gefietst overigens. Maar vaak komt terug dat men hem niet vertrouwde. Dat hij je beduvelde. Gerben Karstens doet een aantal stevige uitspraken.

Mart Smeets mag terugkijken naar de start van de Tour in Straatsburg, toen de laatste 48 uur voor de start genoeg gebeurde om een jaar kranten te vullen. Jeroen Wielaert kijkt vooruit naar de start op Corsica. Mooie foto’s uit het Spaarnestad Photo-archief, mooie woorden van Willie Verhegge en het nummer is weer bijna vol. Als laatste mag Nando Boers weer een erg lang interview doen, deze keer met Koen de Kort.

Citaat: “Over de doden niets dan goeds, behalve over De Pel. Een etterbak was het.” (p.97)

Nummer: 13-068
Titel: De Muur 41
Auteur: Diversen (Mart Smeets, Frank Heinen, Bert Wagendorp, Jeroen Wielaert, John Kroon e.v.a.)
Taal: Nederlands
Jaar: 2013
# Pagina’s: 160 (12486)
Categorie: Wielrennen
ISBN: 978-94-623-1003-2

Meer:
40 39 38 37 36 35 34 33 32 31 30 29 28 26 25 24 23 22 21 20 19 18 17 16 15 14 13 12 11 10 9 8 7 6 5 4 3 2 1

Hard Gras 88 – Maradona, of is Messi beter?

Tags

Argentinië, boeken, boeken 2013, boekrecensie, Diego Maradona, Edwin Winkels, fcblogbroeders, Frank Heinen, Hard Gras, lezen, Lionel Messi, voetbal, voetbalboek

Hard Gras 88 – Maradona, of is Messi beter?

Precies wat voetbal zo mooi maakt, de vergelijking tussen twee vergelijkbare, maar toch ook weer onvergelijkbare grootheden. Twee wereldsterren, maar wie was of is er nou beter? Een antwoord is onmogelijk te geven, de tijd staat niet stil, wat vandaag klopt, is morgen weer anders. Ik kan me de tweet nog wel herinneren waarin Edwin Winkels vroeg of er spelers waren die met beide gevoetbald hadden. Ik heb nog helpen zoeken. Riquelme en Veron waren de voordehandliggende antwoorden. Ik vond keeper Abbondanzieri en verdediger Arruabarrena. Ik kende ze beide niet. Terwijl de bekendere Palermo en Kily Gonzalez helemaal langs mij heen schoten. Zes spelers die later hun kleinkinderen kunnen vertellen dat ze met zowel Maradona als Messi in een team speelden. Ik ben al trots dat ik Messi live in een stadion heb zien spelen. Winkels had het verhaal waarschijnlijk al zo goed als af, want ook al heeft hij alle zes spelers genoemd, hij begint de alinea met ‘drie spelers hebben het voorrecht gehad..’. Heerlijk discussiepunt voor een discussie in een kroeg met voldoende drank voorradig.

Verder nog een aantal andere verhalen, waarin vooral de fictieve verhandeling van Roman Helinski opvalt die probeert zich voor te stellen hoe het zou zijn als Lionel Messi op een dag geen zin heeft in voetbal. Vreemde gedachtengang (alsof dat ooit zou gebeuren), maar juist daarom zo interessant. Ook het verhaal over het tragische einde van spits John Eriksen hakt er in. Frank Heinen – waar vindt hij zijn onderwerpen? – vertelt over Luther Blissett die een cultheld werd in Italië. Prachtig verhaal met meer voetnoten dan tekst, maar juist daarom zo informatief.

Mooie uitgave weer.

Citaat: “Er ontstaat een rel, die uitloopt op een collectieve knokpartij. Een van de agenten voelt zich zo bedreigd dat hij een waarschuwingsschot lost. Alle aanwezigen dienen zich bij de agenten te identificeren, ze zullen er later wel meer van horen. Iedereen geeft hetzelfde antwoord. ‘Mijn naam is Luther Blissett’. Dankzij de mobiele telefoon van een van de aanwezigen hebben de luisteraars van Radio Blissett live kunnen meegenieten van het complete feest, inclusief de abrupte afloop.” (p.87)

Nummer: 13-063
Titel: Hard Gras 88 – Maradona, of is Messi beter?
Auteur: Diversen (Edwin Winkels, Leo Verheul, Frank Heinen, Sander de Vaan, Wiep Idzenga, Judith Spiegel e.a.)
Taal: Nederlands
Jaar: 2013
# Pagina’s: 128 (11524)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-713-5988-0

Meer:
87 86 85 84 83 82 81 80 79 78 77 76 75 74 73 72 71 70 69 68 67 66 65 64 63 62 61 60 59 58 57 56 55 54 53 52 51 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 31 30 29 28 27 26 25 24 23 22 21 20

Hard Gras 85 – Luis Suárez: ‘Porque, negro?’

Tags

boeken, boeken 2013, boekrecensie, Frank Heinen, Hard Gras, lezen, Luis Suarez, Marcel van Roosmalen, nick hornby, voetbal, voetbalboek

Hard Gras 85 – Luis Suárez: ‘Porque, negro?’

Het titelverhaal is een flinke column van Nick Hornby, meteen gevolgd door zeven tips van Herman Koch. Het lijkt wel of de grote namen hoe dan ook er in moesten deze aflevering. Terwijl beide een bijdrage leveren die nauwelijks de titel kort verhaal mag hebben. Niks mis mee, maar of het zo passend is, heb ik mijn twijfels.

Gelukkig zijn er de bijdragen van Frank Heinen en Marcel van Roosmalen. Beide langer dan de gebruikelijke verhalen in Hard Gras. Beide erg goed. Heinen over Sebastian Deisler, een goed staaltje deskresearch omgezet in een lezenswaardig verhaal, Roosmalen over de Oranje gekte in 2012, de briljante observator als altijd. Elke keer wanneer ik zijn verhalen lees, schaam ik me voor de voorkant van mijn paspoort. Niet een leuke ervaring, wel knap dat een schrijver zoiets kan bewerkstelligen.

Verder weinig bijzonders deze keer.

Citaat: “In zijn vrije tijd probeerde hij de oranjegekte vast te leggen. Hij had foto’s gemaakt van een paspop met een oranje shawl om en een doos oranje gebak. Die beelden geef ik de mensen cadeau bij een tweetje. Een mevrouw uit Ulft kwam informeren of ze met Aad op de foto mocht.” (p.69)

Nummer: 13-045
Titel: Hard Gras 85
Auteur: Diversen (Nick Hornby, Marcel van Roosmalen, Herman Koch, Frank Heinen e.a.)
Taal: Nederlands
Jaar: 2012
# Pagina’s: 120 (7639)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-713-5985-9

Meer:
84 83 82 81 80 79 78 77 76 75 74 73 72 71 70 69 68 67 66 65 64 63 62 61 60 59 58 57 56 55 54 53 52 51 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 31 30 29 28 27 26 25 24 23 22 21 20