Edwin Winkels – Welkom thuis

Tags

boeken, boeken 2013, boekrecensie, Edwin Winkels, lezen, politiek

Edwin Winkels – Welkom thuis

Een van de beste journalisten die Nederland kent, al jaren schrijver van vele mooie verhalen (Hard Gras, de Muur), vooral vanuit Barcelona, al de helft van zijn leven zijn woonplaats. Volgens mij was het de reorganisatie van zijn krant in Barcelona waardoor hij ineens meer vrijheid kreeg. Als freelancer met vele goede contacten, vooral in de sportwereld was dit geen ramp. Sterker nog, hij kreeg ineens de kans om een roman te schrijven. Een roman die blijkbaar al in zijn hoofd speelde, waarvoor hij nu ineens tijd kreeg.

Het motto schrijf over wat je weet, heeft hij gevolgd in zijn debuut. De hoofdpersoon in ‘Welkom thuis’, Harmen Turksma, is een Nederlander die in Argentinië was opgegroeid en weer terug naar Nederland moest. Hoe ziet Nederland er uit als je lang bent weggeweest. Ons land in 2024 is niet een land dat velen zullen herkennen. Er staat een muur omheen, je kunt er dus niet in, maar ook niet uit.

Van een afstandje, maar wel als iemand met vele contacten met zijn vaderland, heeft Winkels een duidelijke blik op ons land. En die blik is niet optimistisch, dat blijkt uiteindelijk wel uit deze roman. Bepaalde delen van het land zijn onbegaanbaar, rondreizen door het land is gevaarlijk, bijna onmogelijk. Groepen minderheden hebben hun eigen getto’s gecreëerd. Het land is sober, afgesloten van de buitenwereld, op zichzelf gericht.

Het prachtige gegeven van dit boek zorgt voor een blik naar binnen bij de lezer. Is het echt zo erg? Zijn we echt zo hard aan het veranderen? Uiteindelijk heb je een buitenstaander nodig om de realiteit te laten doordringen. Winkels is die buitenstaander. Het boek is een roman, maar kan ook als een waarschuwing worden gezien. Zoals 1984 dat 36 jaar voor dat moment was, zoals Brave New World dat was, zo is ‘Welkom thuis’ misschien wel de Nederlandse toekomstvoorspeller.

Uiteindelijk is dat volgens mij niet het doel, maar het levert wel een mooi en meeslepend verhaal op. Als de Odysee, 24 hoofdstukken lang, in elk hoofdstuk is zelfs een citaat verwerkt uit de inspiratiebron, moet Turksma terug naar Nederland om zijn zieke vader op te zoeken. Maar hoe kom je er in? En hoe kun je je dan verplaatsen, wat is de meest logische weg naar de boerderij in Friesland? Een ware helletocht ontvouwt zich, keer op keer vraag je je als lezer af wat er is misgegaan in Nederland dat het land er zo uitziet. Maar niet alleen dat, het maakt je ook nieuwsgierig naar de volgende stap. Rotterdam Antilliaans? Okay, maar Utrecht dan? En de Veluwe?

Schitterend boek dat niemand in 24 keer zal kunnen lezen, een hoofdstuk lezen en dan wegleggen gaat echt niet. Het plot is grappig, maar nauwelijks relevant voor de strekking van het verhaal. Als zo vaak gaat het niet om de bestemming, maar om de weg er naar toe. Welkom thuis is de zwaarst mogelijke weg. En nu maar hopen dat Winkels een zwartdenker is, dat Nederland zich niet zo zal ontwikkelen als geschetst in dit boek. Want volgens mij zit ik dan in 2021 al op de Argentijnse pampa’s. Daar is naast de Fries-Argentijnse familie Turksma vast nog wel ruimte voor een paar Twentse vluchtelingen.

Citaat: “Hij had Nederland tijdens zijn laatste reizen al steeds benauwender gevonden, druk, haast, geen ruimte. Zelfs bij zijn werkbezoeken aan boeren in Friesland en Groningen miste hij de weidsheid van de pampa. Reed je door Nederland over een snelweg, dan had je om de vijf kilometer wel een afslag, om de vijf kilometer een dorp, mensen, wegen, winkels, bezigheid. En huizen overal, ook waar geen afslag was. Nooit was de buurman verder weg dan een kilometer. (p.51)

Nummer: 13-053
Titel: Welkom thuis
Auteur: Edwin Winkels
Taal: Nederlands
Jaar: 2013
# Pagina’s: 320 (9206)
Categorie: Fictie
ISBN: 978-90-388-9690-8

Meer:
Boek op zijn eigen site
Wikipedia
De Avonden (interview stream)
Escuchando a Cruyff
Spotify playlist bij dit boek

Themaweek 40: Uit de oude boekendoos

Advertenties

Edwin Winkels – Het Barcelona gevoel

Tags

Barcelona, boeken, boeken 2016, boekrecensie, Catalonië, Edwin Winkels, lezen, reizen, Spanje, voetbal

Edwin Winkels – Het Barcelona gevoel

Geen Nederlander die de weg beter kent in Barcelona dan Edwin Winkels. Wie anders dan hij zou er dan ook een reisgids moeten schrijven over de hoofdstad van Catalonië?

Aan de hand van de vele Nederlanders die ooit bij de voetbalclub onder contract stonden, beschrijft Winkels de favoriete stad van vele Nederlandse toeristen. Daardoor is een leuk, maar vreemd boek ontstaan. Het gaat niet over voetbal, maar continu duiken er voetballers op. Het is geen reisgids met tips, maar je leert wel veel over de stad.

Het vreemde doet ook wat met je tijdens het lezen. Het boek is geen boek dat je in een ruk uitleest, maar tegelijkertijd leest het lekker weg. Het is geen geheel, geen compleet verhaal, maar alle losse onderdelen passen wel weer dermate goed bij elkaar dat het een eenheid geworden is. Volgens mij waren het oorspronkelijk blogjes, bij deze samengevoegd tot een boek.

Al met al is het een mooie manier om kennis te maken met de stad, om meer te weten te komen dan via een normale reisgids. Ideaal dus om mee te nemen op dat lange weekend binnenkort. Kun je meteen de verhalen plaatsen, als je er toch bent.

Met plezier gelezen, maar zeker niet het beste dat Winkels heeft geproduceerd. Waarschijnlijk wel het best verkochte. Het is hem gegund.

Citaat: “Omdat de agenten inmiddels wisten welke grijze auto van Van Gaal was, vermaakten zij zich met een spelletje trainer-pesten, zo vertellen ze in Sitges. Ze kenden zijn woede-uitbarstingen van tv en schiepen er plezier in zijn explosieve karakter op de proef te stellen door de ene keer naar zijn papieren te vragen, de volgende keer de banden te controleren en de andere keer de kofferbak te laten openen. ‘Geen probleem, mister, u mag doorrijden.’ “ (p.154)

Nummer: 16-008
Titel: Het Barcelona gevoel
Auteur: Edwin Winkels
Taal: Nederlands
Jaar: 2007
# Pagina’s: 224 (1979)
Categorie: Reizen
ISBN: 978-90-468-0287-8

Meer:
Dit boek op zijn eigen site
Welkom Thuis
Escuchando a Cruijff
Haar laatste vlucht

Edwin Winkels – Haar laatste vlucht

Tags

boeken, boeken 2014, boekrecensie, Edwin Winkels, lezen, Spanje, vliegtuig

Edwin Winkels – Haar laatste vlucht

Blindelings schafte ik dit boek aan. Zijn eerste roman had erg veel indruk op gemaakt, zijn verhalen in diverse kranten en tijdschriften deden dat allang.

Ik las het ook vrij snel, deze roman gebaseerd op een waargebeurd verhaal. Ik kan me de aanleiding zo goed voorstellen. Die prachtige begraafplaats aan de achterkant van de Montjuic, daar moeten veel meer verhalen te vinden zijn. Ik heb er zelf pas twee keer rondgedwaald, als ik er in de buurt zou wonen, zou ik er veel vaker willen dwalen.

Het verhaal van een van de jongste stewardessen die omkwam bij een vliegtuigongeluk bleek eigenlijk simpel te reconstrueren. De kranten uit die tijd zijn allemaal bewaard gebleven, er zijn nog wat ouderen die met herinneringen kunnen helpen, praat met de juiste mensen, wat verre familie en je hebt het boek zo bij elkaar.

En daar zit de crux, ondanks dat Winkels een erg mooi boek heeft geschreven, dat ik terecht vaak geprezen zag worden op blogs en twitter, heb ik mijn twijfel of Maribel Sastre genoeg is voor een hele roman. Mooi graf. Prachtig grafschrift. Bijzonder einde. Alle ingrediënten lijken aanwezig. Maar het verhaal raakt me niet genoeg. Er zijn veel vliegtuigen neergestort sinds 1958, zelfs in datzelfde jaar. Waarom is dit verhaal wel een roman, maar andere niet?

Is een aanleiding en voldoende informatie reden genoeg? Had er niet meer ingezeten, als het verhaal iets meer drama had gekregen? Wat was het verhaal van de piloot? Of van de kinderen die alleen reisden? Ik ben niet overtuigd.

Citaat: “Ze horen me niet. Er is geen cockpit. Ik sta weer op, ik kijk naar het einde, iets verder naar boven, misschien ligt hij daar ergens, intact, net als het staartstuk. Hoewel… als we tegen een berg zijn gevlogen… Het is mijn geluk geweest achterin te zitten. Geluk? Dit is vreselijk, dit kan niet. Dit is geen geluk.” (p.253)

Nummer: 14-059
Titel: Haar laatste vlucht
Auteur: Edwin Winkels
Taal: Nederlands
Jaar: 2014
# Pagina’s: 289 (12894)
Categorie: Fictie
ISBN: 978-94-92037-04-6

Meer:
Welkom Thuis
Escuchando a Cruijff
Winkels’ website
Winkels over dit boek (YouTube)

Recensies:
Volkskrant
Hebban
Curled Up Book
Cutting Edge
Soraya schrijft

Hard Gras 89 – Op weg naar het einde

Tags

Annemarie Postma, Özcan Akyol, boeken, boeken 2013, boekrecensie, Edwin Winkels, fcblogbroeders, Hard Gras, Leo Verheul, lezen, Lionel Messi, voetbal, voetbalboek, Wesley Sneijder, Zlatan Ibrahimovic

Hard Gras 89 – Op weg naar het einde

We beginnen met een verhaal over Wesley Sneijder door Özkan Akyol. Leuk voor hem dat hij een vliegticket naar Istanbul mocht declareren. Hij schrijft wel een vermakelijk verslag van een wedstrijd van Galatasaray waar hij samen met een neef naar toe ging.

Echt goed wordt het als in het tweede verhaal Edwin Winkels de autobiografie van Zlatan (achternaam overbodig) vergelijkt met Portnoy’s complaint van Philip Roth. Dit is waarom Hard Gras een literair blad wordt genoemd, het verschil met vluchtige websites en halve roddelblaadjes (VI) is duidelijk.

Een postuum debuut van Paul Teunissen is minder vlot geschreven, maar wel vergelijkbaar met het verhaal van Winkels. Messi als gitarist. Kun je JJ Cale vergelijken met Jimi Hendrix? Is het mogelijk om te kiezen tussen Christiano Ronaldo en Lionel Messi?

In 1997 liep er een lichting jeugdspelers bij Ajax waarvan extreem veel werd verwacht. Toch haalde slechts reality-ster Andy van der Meijden echt de top. En dan nog niet eens zo heel lang. Wat ging er mis? Een reconstructie van Sander van Hal.

De Bernardino mails gaan volledig langs me heen, dat gebeurt me niet vaak in Hard Gras. Zal wel aan mij liggen. Een verhaal over een voetbalschool in China is weer wel leuk om te lezen, vooral omdat ik altijd nieuwsgierig ben naar voetbal in niet-voetballanden. En omdat er altijd Nederlanders bij betrokken zijn, waar dan ook ter wereld. Denken wij het echt altijd beter te weten of zit de zendingsdrift van de middeleeuwen nu in de voetbalwereld?

Citaat: “Succes, blonde vrouwen en moeizaam aangeleerde tafelmanieren tillen Portnoy en Zlatan uiteindelijk uit het getto. Portnoy krijgt zijn topbaan in het New Yorkse stadsbestuur; Zlatan wordt de beste Zweedse voetballer aller tijden. Hun ouders aanschouwen het succes met open mond.” (p.28)

Nummer: 13-066
Titel: Hard Gras 89 – Op weg naar het einde
Auteur: Diversen (Annemarie Postma, Edwin Winkels, Thijs Pennings, Leo Verheul, Jan van der Mast e.a.)
Taal: Nederlands
Jaar: 2013
# Pagina’s: 136 (12047)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-713-5989-7

Meer:

88 87 86 85 84 83 82 81 80 79 78 77 76 75 74 73 72 71 70 69 68 67 66 65 64 63 62 61 60 59 58 57 56 55 54 53 52 51 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 31 30 29 28 27 26 25 24 23 22 21 20

Hard Gras 88 – Maradona, of is Messi beter?

Tags

Argentinië, boeken, boeken 2013, boekrecensie, Diego Maradona, Edwin Winkels, fcblogbroeders, Frank Heinen, Hard Gras, lezen, Lionel Messi, voetbal, voetbalboek

Hard Gras 88 – Maradona, of is Messi beter?

Precies wat voetbal zo mooi maakt, de vergelijking tussen twee vergelijkbare, maar toch ook weer onvergelijkbare grootheden. Twee wereldsterren, maar wie was of is er nou beter? Een antwoord is onmogelijk te geven, de tijd staat niet stil, wat vandaag klopt, is morgen weer anders. Ik kan me de tweet nog wel herinneren waarin Edwin Winkels vroeg of er spelers waren die met beide gevoetbald hadden. Ik heb nog helpen zoeken. Riquelme en Veron waren de voordehandliggende antwoorden. Ik vond keeper Abbondanzieri en verdediger Arruabarrena. Ik kende ze beide niet. Terwijl de bekendere Palermo en Kily Gonzalez helemaal langs mij heen schoten. Zes spelers die later hun kleinkinderen kunnen vertellen dat ze met zowel Maradona als Messi in een team speelden. Ik ben al trots dat ik Messi live in een stadion heb zien spelen. Winkels had het verhaal waarschijnlijk al zo goed als af, want ook al heeft hij alle zes spelers genoemd, hij begint de alinea met ‘drie spelers hebben het voorrecht gehad..’. Heerlijk discussiepunt voor een discussie in een kroeg met voldoende drank voorradig.

Verder nog een aantal andere verhalen, waarin vooral de fictieve verhandeling van Roman Helinski opvalt die probeert zich voor te stellen hoe het zou zijn als Lionel Messi op een dag geen zin heeft in voetbal. Vreemde gedachtengang (alsof dat ooit zou gebeuren), maar juist daarom zo interessant. Ook het verhaal over het tragische einde van spits John Eriksen hakt er in. Frank Heinen – waar vindt hij zijn onderwerpen? – vertelt over Luther Blissett die een cultheld werd in Italië. Prachtig verhaal met meer voetnoten dan tekst, maar juist daarom zo informatief.

Mooie uitgave weer.

Citaat: “Er ontstaat een rel, die uitloopt op een collectieve knokpartij. Een van de agenten voelt zich zo bedreigd dat hij een waarschuwingsschot lost. Alle aanwezigen dienen zich bij de agenten te identificeren, ze zullen er later wel meer van horen. Iedereen geeft hetzelfde antwoord. ‘Mijn naam is Luther Blissett’. Dankzij de mobiele telefoon van een van de aanwezigen hebben de luisteraars van Radio Blissett live kunnen meegenieten van het complete feest, inclusief de abrupte afloop.” (p.87)

Nummer: 13-063
Titel: Hard Gras 88 – Maradona, of is Messi beter?
Auteur: Diversen (Edwin Winkels, Leo Verheul, Frank Heinen, Sander de Vaan, Wiep Idzenga, Judith Spiegel e.a.)
Taal: Nederlands
Jaar: 2013
# Pagina’s: 128 (11524)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-713-5988-0

Meer:
87 86 85 84 83 82 81 80 79 78 77 76 75 74 73 72 71 70 69 68 67 66 65 64 63 62 61 60 59 58 57 56 55 54 53 52 51 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 31 30 29 28 27 26 25 24 23 22 21 20

Edwin Winkels – Welkom thuis

Tags

boeken, boeken 2013, boekrecensie, Edwin Winkels, lezen, Nederland

Edwin Winkels – Welkom thuis

Een van de beste journalisten die Nederland kent, al jaren schrijver van vele mooie verhalen (Hard Gras, de Muur), vooral vanuit Barcelona, al de helft van zijn leven zijn woonplaats. Volgens mij was het de reorganisatie van zijn krant in Barcelona waardoor hij ineens meer vrijheid kreeg. Als freelancer met vele goede contacten, vooral in de sportwereld was dit geen ramp. Sterker nog, hij kreeg ineens de kans om een roman te schrijven. Een roman die blijkbaar al in zijn hoofd speelde, waarvoor hij nu ineens tijd kreeg.

Het motto schrijf over wat je weet, heeft hij gevolgd in zijn debuut. De hoofdpersoon in ‘Welkom thuis’, Harmen Turksma, is een Nederlander die in Argentinië was opgegroeid en weer terug naar Nederland moest. Hoe ziet Nederland er uit als je lang bent weggeweest. Ons land in 2024 is niet een land dat velen zullen herkennen. Er staat een muur omheen, je kunt er dus niet in, maar ook niet uit.

Van een afstandje, maar wel als iemand met vele contacten met zijn vaderland, heeft Winkels een duidelijke blik op ons land. En die blik is niet optimistisch, dat blijkt uiteindelijk wel uit deze roman. Bepaalde delen van het land zijn onbegaanbaar, rondreizen door het land is gevaarlijk, bijna onmogelijk. Groepen minderheden hebben hun eigen getto’s gecreëerd. Het land is sober, afgesloten van de buitenwereld, op zichzelf gericht.

Het prachtige gegeven van dit boek zorgt voor een blik naar binnen bij de lezer. Is het echt zo erg? Zijn we echt zo hard aan het veranderen? Uiteindelijk heb je een buitenstaander nodig om de realiteit te laten doordringen. Winkels is die buitenstaander. Het boek is een roman, maar kan ook als een waarschuwing worden gezien. Zoals 1984 dat 36 jaar voor dat moment was, zoals Brave New World dat was, zo is ‘Welkom thuis’ misschien wel de Nederlandse toekomstvoorspeller.

Uiteindelijk is dat volgens mij niet het doel, maar het levert wel een mooi en meeslepend verhaal op. Als de Odysee, 24 hoofdstukken lang, in elk hoofdstuk is zelfs een citaat verwerkt uit de inspiratiebron, moet Turksma terug naar Nederland om zijn zieke vader op te zoeken. Maar hoe kom je er in? En hoe kun je je dan verplaatsen, wat is de meest logische weg naar de boerderij in Friesland? Een ware helletocht ontvouwt zich, keer op keer vraag je je als lezer af wat er is misgegaan in Nederland dat het land er zo uitziet. Maar niet alleen dat, het maakt je ook nieuwsgierig naar de volgende stap. Rotterdam Antilliaans? Okay, maar Utrecht dan? En de Veluwe?

Schitterend boek dat niemand in 24 keer zal kunnen lezen, een hoofdstuk lezen en dan wegleggen gaat echt niet. Het plot is grappig, maar nauwelijks relevant voor de strekking van het verhaal. Als zo vaak gaat het niet om de bestemming, maar om de weg er naar toe. Welkom thuis is de zwaarst mogelijke weg. En nu maar hopen dat Winkels een zwartdenker is, dat Nederland zich niet zo zal ontwikkelen als geschetst in dit boek. Want volgens mij zit ik dan in 2021 al op de Argentijnse pampa’s. Daar is naast de Fries-Argentijnse familie Turksma vast nog wel ruimte voor een paar Twentse vluchtelingen.

Citaat: “Hij had Nederland tijdens zijn laatste reizen al steeds benauwender gevonden, druk, haast, geen ruimte. Zelfs bij zijn werkbezoeken aan boeren in Friesland en Groningen miste hij de weidsheid van de pampa. Reed je door Nederland over een snelweg, dan had je om de vijf kilometer wel een afslag, om de vijf kilometer een dorp, mensen, wegen, winkels, bezigheid. En huizen overal, ook waar geen afslag was. Nooit was de buurman verder weg dan een kilometer. (p.51)

Nummer: 13-053
Titel: Welkom thuis
Auteur: Edwin Winkels
Taal: Nederlands
Jaar: 2013
# Pagina’s: 320 (9206)
Categorie: Fictie
ISBN: 978-90-388-9690-8

Meer:
Boek op zijn eigen site
Wikipedia
De Avonden (interview stream)
Escuchando a Cruyff
Spotify playlist bij dit boek

Edwin Winkels – Escuchando a Cruyff

Tags

Ajax, Barcelona, boeken, boeken 2013, boekrecensie, Edwin Winkels, Johan Cruijff, lezen, Nederlands elftal, Oranje, Spanje, voetbal, voetbalboek

Edwin Winkels – Escuchando a Cruyff

Al jaren was ik onder de indruk van Winkels. Vooral in Hard Gras en De Muur kwam ik zijn verhalen tegen. De kracht van social media is dat hij me vertelde dat hij diverse recensies van ondergetekende had gelezen. Leuk om te horen. Ondertussen zocht ik naar meer van zijn pen (tekstverwerker). Een enkele keer in Spanje, tijdens een stagebezoek of vakantie, las ik ‘zijn’ krant en kwam een column of artikel tegen.

Zijn eerste roman liet op zich wachten. In de tussentijd zocht en vond ik in Barcelona dit boek over de beste Nederlandse voetballer ooit. Honderdvijftig uitspraken van Cruyff vormden de basis voor een boek, zoals er in Nederland al meer waren, over het taalgebruik van de Amsterdammer.

Dit is leuk om te lezen, de Spaanse kant van het verhaal is een nieuwe hoek voor de meeste Nederlanders. Vooraf was ik niet zeker of het wel mee zou vallen, maar gelukkig is Cruyffiaans niet onbegrijpelijker als het in een andere taal komt. De Catalaanse versie heb ik aan me voorbij laten gaan, daarvoor is mijn kennis niet toereikend.

Door het format wordt Winkels helaas beperkt. Het moet over Cruyff gaan, daar is veel over te vertellen, maar niet onbeperkt. Een aantal anekdotes kwamen dan ook onvermijdelijk meerdere keren voorbij. Daarbij heb ik natuurlijk al veel over hem gelezen in mijn leven, ooit begonnen via de biografie van Nico Scheepmaker, dertig jaar geleden en goed voor een acht in een scriptie destijds. Dat maakt het voor Winkels lastig om te imponeren. Niet zijn doel natuurlijk, aangezien sommige verhalen voor de Nederlandse voetballiefhebber gesneden koek zijn, maar in zijn tweede vaderland nog steeds de moeite van het vertellen waard. Andersom zijn de verhalen die in Spanje door elke fan verteld kunnen worden voor Nederlands juist weer interessant.

Kortom, leuk dit boek gelezen te hebben, maar het is niet het sterkste dat ik van Winkels gelezen heb.

Citaat: “ Estoy en contra de todo, hasta que tomo una decision; entonces estoy a favor. Me parece logico” (p.83)

Nummer: 13-039
Titel: Escuchando a Cruyff
Auteur: Edwin Winkels
Taal: Spaans
Jaar: 2010
# Pagina’s: 175 (6498)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-84-15088-03-5

Meer:
Dit boek op Winkels’ site
Taringa.net
Wikipedia
Eigen site

Hard Gras 83 – Werkende klasse

Tags

boeken, boeken 2013, boekrecensie, Edwin Winkels, Goor, Hard Gras, lezen, Sjoerd Mossou, voetbal, voetbalboek

Hard Gras 83 – Werkende klasse

Het eerste woord (buiten het voorwoord dan) in deze aflevering is mijn woonplaats. Het is het begin van een verhaal over John Giudetti in de uitwedstrijd van Feyenoord bij FC Twente. Verhaal is al weer snel achterhaald, de Zweed vertrok, zijn vervanger bleek nog beter.

Geschiedenis lezen we in het verhaal over de Oekraïne, waar zeventig jaar naar dato nog altijd het verhaal leeft over Dinamo Kiev-spelers die tegen Duitse soldaten voetbalden. De film Escape to Victory is op dat verhaal gebaseerd. Het verhaal blijkt iets genuanceerder te liggen, zoals zo vaak met verhalen uit oorlogstijd. Goed uitzoekwerk van Tijn Sadee. Wat ik ook niet wist is dat Ado bijna kampioen was geweest. Niet in Nederland, maar in de Verenigde Staten. Prachtig verhaal.

Ook Jesse Wieten die bijna een levenswerk heeft gemaakt van het volgen van Harris Medunjanin, heeft daar mooi over geschreven. De voetballer had meer verdiend, maar op de een of andere manier lukte dat nooit. Jesse heeft daar minstens zo veel onder te lijden gehad als de voetballer zelf.

Citaat: “Tot overmaat van ramp was het in sommige steden niet helemaal gelukt om de werpheuvels van het honkbal helemaal te egaliseren. Van Harry Heijnen, niet de grootste speler van het team, was soms alleen nog zijn kruin te zien als hij achter zo’n heuvel stond.” (p.67)

Nummer: 13-031
Titel: Hard Gras 83 – Werkende klasse
Auteur: Diversen (Daan Heerma van Voss, Sjoerd Mossou, Edwin Winkels, Wessel Penning e.a.)
Taal: Nederlands
Jaar: 2012
# Pagina’s: 127 (5262)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-90-713-5983-5

Meer:
82 81 80 79 78 77 76 75 74 73 72 71 70 69 68 67 66 65 64 63 62 61 60 59 58 57 56 55 54 53 52 51 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 31 30 29 28 27 26 25 24 23 22 21 20

De Muur 37

Tags

Bert Wagendorp, boeken, boeken 2013, boekrecensie, David Millar, De Muur, Edwin Winkels, Erik Breukink, lezen, Mart Smeets, Thomas Voeckler, wielerboek, wielrennen

De Muur 37

Het wielertijdschrift voor lezers bestaat 10 jaar en dus is dit een extra dik jubileumnummer. Weliswaar een jaar later pas gelezen, maar dat maakt niet echt uit. Bert Wagendorp opent zelf met een mooie opsomming. Vijftien gemiste kansen, oftewel: welke Nederlanders hadden de Tour kunnen winnen, maar deden het niet. De voordehandliggenden Kuiper (77) en Zoetemelk (73, 75…) zitten er natuurlijk bij. Maar ook Jan Nolten en Wout Wagtmans staan in het rijtje dat begint met Jan Lambrichs in 1939.

De interviewserie van Nando Boers aan het eind gaat natuurlijk door, deze keer met David Millar. Zijn biografie lees ik nu, later dit jaar dus meer over de Brit op dit blog. Smeets schrijft een voorspelbaar stuk over Breukink dat eindigt met de woorden ‘een beschaafde man naast je’. John Schoorl portretteert JW Roy, bij velen bekend als muzikant, slechts weinigen weten van zijn wielerverleden. De Brabander combineert die twee als drijvende kracht van het project ‘De Sint Willibrord Sessies’.

Een leuk leesbaar verhaal gaat over Thomas Voeckler, door Lidewey van Noord die als uitzondering wel graag naar de Fransman kijkt. De fotograaf van dienst heet deze keer Brent Humphreys, schitterende beelden van de zijkant van de Tour. Ook mooi is de reconstructie van de mislukte tourstart van Pedro Delgado in 1989. Was de laatste tijdrit, die van Lemond en Fignon ooit zo beroemd geweest als de Spanjaard niet te laat was gekomen voor de proloog. Een horloge van de sponsor bracht hem in verwarring.

Natuurlijk lees ik graag over 25 wielerliederen, op dit blog staan er ook al vele, de overlap is miniem. Vooral een aantal Franse punkbands staan ook op mijn lijstje om hier nog eens uitgebreid terug te halen. Alleen al de titel ‘Walking Indurain’ is een prachtige vondst. Al met al weer een mooie aanwinst voor mijn wielerboekencollectie.

Citaat: “Voeckler was kunst geworden. Tussen 2004 en 2011 was hij veranderd van een idool in een estetisch verantwoorde uiting van goede smaak, al werd mijn smaak maar door weinigen gedeeld. Dat geeft niet. Voeckler is Kunst voor de happy few.” (p.67)

Nummer: 13-029
Titel: De Muur 37
Auteur: Diversen (Bert Wagendorp, Mart Smeets, Frank Heinen, Nando Boers, Edwin Winkels e.a.)
Taal: Nederlands
Jaar: 2012
# Pagina’s: 160 (5023)
Categorie: Wielrennen
ISBN: 978-90-204-1188-1

Meer:
36 35 34 33 32 31 30 29 28 26 25 24 23 22 21 20 19 18 17 16 15 14 13 12 11 10 9 8 7 6 5 4 3 2 1

Toch nog avondetappe volgend jaar?

Tags

avondetappe, Edwin Winkels, Mart Smeets, Renate Verhoofstad, Ronald Waterreus, televisie, Thijs Zonneveld, wielrennen

Twee dagen voor de Tour begon blogde ik er al over. Mart Smeets was aan zijn laatste Tour bezig. De concurrentie stond klaar. RTL kwam met Tour du Jour. Ik heb het een aantal keren geprobeerd, maar het is me niet een keer gelukt een hele aflevering te kijken. Anderhalf uur waarin vooral niet te diep op de Tour zelf ingegaan mag worden, een minuut of 80 te lang wat mij betreft. Natuurlijk, Gert Jacobs kan best leuk een verhaal vertellen, maar je kunt er geen programma op bouwen. Maar waarom mag er bij de commercixeble zenders nou nooit eens een programma gemaakt worden wat niet op goedkoop scoren lijkt? En dan heb ik nog niet eens over Dries Roelvink…

De Avondetappe had als vernieuwing het fenomeen sidekick bedacht. Vier keer 5 dagen mocht er iemand Smeets aan tafel assisteren. Een redelijk geslaagd experiment. Ronald Waterreus begon ik zowaar sympathiek te vinden (en dat wil wat zeggen, want hij heeft er vele jaren aan gewerkt om dat gevoel bij mij ver weg te drukken), maar hij voegde niet echt wat toe aan het programma. Een voetballer die graag wielrenner had willen zijn. Ik kan me betere keuzes voorstellen. Ga ik er zelf wel zitten met een blokje Tourtoto wetenswaardigheden.

Thijs Zonneveld had moeite met zijn rol aan tafel. Als insider en begenadigd schrijver (De ereronde van de eland en De Muur 16, 20 en 22) zat hij er soms een beetje verdwaasd aan tafel. Hij begreep beter dan iedereen wat er aan de hand was, maar zat men op zijn mening te wachten? Het verschil tussen de tekstverwerker en de camera bleek groot, al verdient Zonneveld zeker een tweede kans, al was het maar vanwege zijn geweldige verhalen. Maar op zijn gemak voelde hij zich niet volgens mij.

Dat deed zijn opvolger Edwin Winkels wel. Ik heb al positief geschreven over zijn verhalen in Hard Gras en De Muur, zijn blog verdient vele bezoekers, nu blijkt hij ook een aanwinst te zijn op televisie. Kennis van zaken, humor, oog voor detail, zonder scoringsdrang, een ideale sidekick. Zijn kennis van de Spaanse cultuur en taal, maar zeker ook van het Spaanse wielrennen, bleek in dit programma perfect op zijn plaats. Op zijn laatste avond verraste hij Smeets met een pleidooi voor het programma. Net iets over de top, maar wel gemeend.

Ook van Renate Verhoofstad volg ik het blog al jaren. Zij mocht de laatste vijf dagen haar voorliefde voor Italixeb aan tafel kenbaar maken. Maar ondanks de jarenlange ervaring als journaliste en columniste, leek ze toch te veel op de fan die een kijkje achter de schermen mocht nemen. En op de excuus-Truus die de NOS nodig had om te laten zien dat ze ook met de tijd meegaan. Typerend was het (overigens best grappige) verhaal over Cipollini waarmee zij geïntroduceerd werd. Jammer, want ze heeft zeker meer in haar mars dan ze aan tafel heeft laten zien.

Op de laatste avond kwam toch ineens het bericht dat er een goede kans was dat de Avondetappe volgend jaar terugkomt. De kijkcijfers waren dit jaar zo goed dat ze het besluit herzien hebben.

Volgens mij wordt er een vervelend politiek spelletje gespeeld. Want door de kijkcijfers zo belangrijk te maken, heeft de NOS volgend jaar een geweldig excuus om na de Tour 2012 definitief de stekker er uit te trekken. Tussen EK en de Olympische Spelen in kun je er zeker van zijn dat er volgend jaar veel minder gekeken wordt. En zo weet je zeker dat Smeets na de Spelen van Londen afscheid zal nemen. Maar goed, misschien ben ik te cynisch en moet ik gewoon blij zijn met nog een jaar Avondetappe.

Hard Gras 59 – Tragedie in Alkmaar

Tags

boeken, boeken 2008, boekrecensie, Edwin Winkels, Hard Gras, Peter de Waard, voetbal, voetbalboek

Hard Gras 59 – Tragedie in Alkmaar (08-034)

Weer een nummer dat een thema lijkt te hebben, maar waar de titel en de omslag slechts slaan op een van de verhalen, niet op alle. Nu is de reconstructie van de laatste competitieronde van 2007 door Peter de Waard wel een erg goed verhaal, dus terecht dat het op de omslag komt, maar het is niet het enige verhaal dat de moeite waard is, maar daar kom je dus pas achter als je het hele boek leest.

Gijs Groenteman is een van de journalisten die er achter komt dat een verhaal schrijven over Glenn Helder aantrekkelijk lijkt, maar dat dat in de praktijk toch weer anders loopt. Daniel Titinger heeft het over Surinaams voetbal op een vliegveld in Trinidad. Simon Kuper bezoekt Milanello, Edwin Winkels vertelt over de beroemdste inwoner van Barcelona.

Maar vooral het verhaal van Peter de Waard maakt deze Hard Gras weer de moeite waard.

Quote: “De klappers die waren besteld om het kampioenschap te vieren, werden in de week daarop bij het oud papier gezet. De 17 duizend kampioenshirts worden in opdracht van stadionmanager Wijnand Vermeulen door het hoofd groenvoorziening Henk Ubbels naar de vuilverbranding gebracht.” (blz. 54)

Nummer: 08-034
Titel: Hard Gras 59 – Tragedie in Alkmaar
Auteur: Diversen (Simon Kuper, Peter de Waard, Edwin Winkels, Guus van Holland, Paul van den Bosch, Gijs Groenteman e.a.)
Taal: Nederlands
Jaar: 2008
# Pagina’s: 128 (6004)
Categorie: Sport (voetbal)
ISBN: 978-90-468-0385-1

Hard Gras 45

Tags

boeken, boeken 2006, boekrecensie, Edwin Winkels, Hard Gras, Hugo Borst, lezen, Marco van Basten, voetbal, voetbalboek

Hard Gras 45 (06-040)

Diverse voetbalverhalen, van verschillende schrijvers. Edwin Winkels levert zijn bijdrage vanuit Barcelona, over Ronaldinho deze keer. Het titelverhaal gaat natuurlijk over Marco van Basten. Een foto van de bondscoach is goed voor de losse verkoop. Het verhaal is een voorpublicatie van de biografie die Zeger van Hegerwaarden heeft geschreven. Vooral zijn eerste jaar in Italië bleek erg moeilijk, maar het vormde de bondscoach wel.

Mooiste verhaal, zoals zo vaak, is van Hugo Borst. Hij vertelt over het vriendengroepje dat uitgenodigd wordt om een partijtje voetbal te spelen in de gevangenis. Hun tegenstanders blijken te bestaan uit moordenaars, verkrachters en andere zware criminelen. Pas tijdens de wedstrijd blijkt Volkert van der Graaf, bekend geworden door de moord op Fortuyn, bij de tegenpartij in het doel te staan. Prachtig beschreven, bijna surrealistisch verhaal.

Nummer: 06-040
Titel: Marco is hard (Hard Gras 45)
Auteur: Edwin Winkels, Zeger van Heerwaarden, Hugo Borst e.a.
Taal: Nederlands
Jaar: 2005
# Pagina’s: 128 (7026)
Categorie: Sport (voetbal)
ISBN: 90-468-0022-9