Mijn E-reader

Tags

boeken, E-reader, lezen, trein, vliegtuig

Bron: geckocovers.nl

Sinds mijn verjaardag heb ik er een. Een E-reader. Makkelijk als je wel eens op pad mag. Ik moet zeggen dat het me nog niet meevalt. Als boekenfreak wil ik een boek in de hand hebben, bladzijden omslaan, een handtekening van de auteur scoren als die kans er is, maar vooral voor mijn eigen boekenkast staan staren, nadenkend over het volgende boek dat ik zal lezen. Een paar schermpjes wegswipen tot de juiste keuze gemaakt is, zit nog niet in mijn systeem.

Wat wel een prachtige toevoeging is, zijn de statistieken. Sinds de kerst heb ik dus drie boeken gelezen op het apparaat, gemiddeld 2.3 bladzijden per minuut, in totaal een uur of vijftien. Maar ik geloof niet dat ik een fan word. Maar zeker op vakantie biedt het mogelijkheden. Vijf boeken was afgelopen zomer te weinig. Twintig kilo dus ook. Dan is een backup wel makkelijk.

Erg jammer vind ik het echter in de trein, op stations, vliegvelden of bij het zwembad. Even kijken wat de ander leest. Misschien wel een gesprek er over. Vorige maand had ik dubbel mazzel. In het vliegtuig zat naast me niet alleen het knapste meisje van de vlucht, ze las ook nog eens Dostojewski. Maar ze is al bijna een uitzondering. Van de achterkant van een E-reader kun je niets aflezen. Het verklaart meteen het success van de ‘Fifty shades’-serie. Eindelijk een boek dat je stiekem in de trein kunt lezen.

Kortom, ik zal mijn verjaardagscadeau de komende jaren ongetwijfeld regelmatig gebruiken, maar ik kan me niet voorstellen dat het een vervanger wordt van mijn boekencollectie.

168 – Tenacious D – Tribute

Tags

Gerbie's top 212, muziek, Tenacious D

Nummer	168
Artiest	Tenacious D
Titel	Tribute
Jaar	2002
Wikipedia	Tribute
Website	Official website
Tekst	AZ Lyrics

This is not The Greatest Song in the World, no.
This is just a tribute

Het is duidelijk. Slechts een eerbetoon. Het beste nummer ooit zongen ze voor de duivel, maar ze zijn vergeten hoe het nummer eigenlijk ging.

De heren van Tenacious D debuteerden met dit nummer. Eigenlijk zijn ze nooit meer in de buurt gekomen, ironisch genoeg, gezien de strekking van dit liedje. Ze hebben iets gemaakt wat niet vaak voorkomt. Humor en serieuze muziek combineren. Vaak zijn grappig bedoelde nummers muzikaal niet boeiend. Andersom zou menig artiest zijn muziek wel eens wat minder serieus mogen nemen. Dit is precies de juiste combinatie.

Het verhaal achter het nummer is simpel te lezen, als je hierboven tekst aanklikt. Leuker is de uitleg op Wikipedia. De uitleg is een stuk gecompliceerder dan het lied zelf. En dat past dan ook wel weer.

De televisieserie die de heren samen maakten was al snel flauw. Net zoals vele nummers na dit debuut. Maar Tribute kan ik vaak horen. Heel vaak. Het beeld van de duivel op die verlaten weg is mooi.

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify.

Jules Deelder – Tussentijds

Tags

boeken, boeken 2015, boekrecensie, Jules Deelder, lezen, poëzie

Jules Deelder – Tussentijds

Poëzie op de telefoon werkt niet. Tenzij je in een stille kamer zit. Niet in de trein. Leuk idee, die poëziebieb, maar voor dit boek werkte het niet. Althans niet voor mij. Althans niet op dat moment.

Blijft natuurlijk recht overeind dat Jules Deelder een levende legende is, een held. En dat hij prachtige poëzie kan schrijven. Voordeel van lezen op de telefoon is dat je snel even een plaatje kunt opslaan.

Nummer: 15-005
Titel: Tussentijds
Auteur: Jules Deelder
Taal: Nederlands
Jaar: 2008
# Pagina’s: 64 (654)
Categorie: Poëzie
ISBN: 978-90-23432722

Meer Deelder:
Canadian Caper
Konijnenhok op Overschie
De geest van Bok de Korver
Zonder dollen
J.A. Beelder

Voetbaldames in Canada

Tags

Annemarie Postma, Canada, crowdfunding, damesvoetbal, fcblogbroeders, Nederlands elftal, Oranje, schrijven, voetbal

Een van mijn Blogbroeders is eigenlijk een blogzuster. Ze schrijft prachtig. Alleen weten veel mensen dat nog niet. Zo heeft ze het over Transfergeruchten, bezocht ze Vivianne Miedema (de toekomstige ster van het internationale vrouwenvoetbal) in zuid Duitsland en moest ze in de trein aan haar moeder denken. Maar het mooiste stukje dat vorig jaar in blogland verscheen, gaat over het schrijven zelf. Annemarie was aan het dagdromen bij de visboer.

En dat laatste vind ik prachtig. Dagdromen, om daarna eens te bedenken of je een droom kunt laten uitkomen. Haar eigen blog heet niet voor niets dromenjager. Haar nieuwe droom is eigenlijk niet eens een wilde. Ze wil komende zomer naar Canada. Lijkt mij ook wel leuk trouwens, maar ik beweer al jaren dat ik pas naar dat land ga als ik met pensioen ben. Mijn droom duurt nog even dus. Maar Annemarie wil als journalist naar het WK voetbal voor vrouwen. De Nederlandse voetbaldames hebben zich voor het eerst weten te plaatsen, daar moet dus over geschreven worden. Gek genoeg hebben de meeste kranten dat nog niet door. Die zullen dus wel voor de televisie zitten en ANP-berichtjes kopiëren. Het Parool heeft gelukkig besloten om Annemarie voor ze te laten schrijven.

Maar als freelancer heb je dan wel een probleem. Van drie columns en wat wedstrijdverslagen kun je de reis niet bekostigen. Nu doet ze dus een beroep op de voetballiefhebber en vraagt om een kleine bijdrage. Crowdfunding dus. Als tegenprestatie krijg je dan een nieuwsbulletin in je E-mail. Kun je het WK dus beter volgen dan wie dan ook in Nederland. En als we allemaal een kleine bijdrage geven, vele kleintjes maken een grote, maken we een droom waar voor een getalenteerde schrijfster en steunen we indirect de voetbalvrouwen ook nog een beetje. Doen!

p.s. Annemarie was ooit hoofdpersoon in de prachtige documentaire ‘De benen van Marc Overmars‘. Kippenvel.

Goorse vragen (deel 137)

Tags

fiets, fotooo, Goor, Goorse vragen, verkeersbord

Die uitzondering geldt dat nu voor het bovenste bord of voor het middelste? Oftewel is Aveleijn per fiets nu wel of niet bereikbaar?

Goorse vragen. Vragen die in mij opkomen bij foto’s die ik her en der in mijn woonplaats neem. Antwoorden en reacties zijn welkom. Ik weet het zelf vaak ook niet.

De rijdende rechter 058

Tags

auto, Rijdende Rechter, zwerfie

Ook ik ben geen heilig boontje. Ik heb staand voor het rode stoplicht wel eens een appje gelezen. Maar ik erger me steeds vaker aan medeweggebruikers die asociaal gedrag vertonen en daar mee wegkomen. U kent het allemaal. Slingerend rijden omdat je geen hands free hebt. Inhalen waar het echt niet kan. Parkeren waar velen er last van hebben. Tijd voor actie. De rijdende rechter begint daarmee, rapporteert over asociale weggebruikers en bedenkt een alternatieve straf. Een officiële straf zal er wel niet inzitten.

 

 

 

 

 

Datum: 12-4-2015

Tijd: 12.15 uur

Plaats: Provinciale weg tussen Goor en Hengelo

Dader: Rode Peugeot 106 (77-ST-PK)

Situatie: Een rustige zondag, het is mooi weer. Je verwacht veel zondagsrijders, niets aan te doen.

Wat niet in de verwachting was, is de jongedame die voor ons rijdt. Ze is met alles bezig, behalve met de weg. Haar berichtjes moeten gelezen worden. Haar haar moet goed zitten. Een appel gegeten worden. O ja, tussendoor moet ze ook nog sturen.

Haar asbak is vol. Tenminste, ik neem aan dat niemand zo maar een peuk uit het raam gooit. Ook al belanden er negen miljard peuken per jaar in de natuur, laten we positief blijven, het zal per ongeluk zijn. En ach, het valt ook best mee. Na twee jaar is die peuk al weer weg, de afbraaktijd van een leeg blikje is een stuk langer.

Ik heb niet de indruk dat het de juffrouw aan het stuur van de Peugeot interesseert. En dat is misschien wel het grootste probleem.

Straf: Een middagje zwerfie rapen. Oranje hesje aan, drukke weg en er dan voor zorgen dat de berm schoon wordt. Benieuwd of de volgende peuk ook buiten de asbak belandt?

169 – Stranglers – Golden Brown

Tags

Gerbie's top 212, muziek, Stranglers

Nummer	169
Artiest	Stranglers
Titel	Golden Brown
Jaar	1981
Wikipedia	Golden Brown
Website	Stranglers information site
Tekst	Genius

Het is een simpel riedeltje, maar je krijgt het niet uit je hoofd. Ik zat nog op de lagere school toen de single uitkwam. Heb het vast gehoord, maar veel indruk maakte het nog niet op de Normaal-fan die ik toen was.

Later, jaren later, had ik door dat The Stranglers een goede band waren. Te veel eer om mezelf fan te noemen, maar ik waardeer vele nummers die ze maakten ten zeerste. Dit nummer natuurlijk het meest. Herkenbaar, onlosmakelijk en verslavend.

Pas nog veel later had ik door waarover het nummer ging. Bewust dubbelzinnig ook nog eens. Mooi. Mijn waardering werd er niet minder door. Klassieker.

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify.

Herman Brusselmans – De man die werk vond

Tags

boeken, boeken 2015, boekrecensie, herlezen, Herman Brusselmans, lezen, Vlaanderen

Herman Brusselmans – De man die werk vond

In mijn studententijd las ik veel. Erg veel. Achteraf had ik iets meer van het studentenleven moeten genieten. Maar ik leerde wel vele schrijvers kennen die nu nog steeds tot mijn favorieten behoren. Een daarvan was een jonge Vlaamse auteur die zich ‘de Jonge Oppergod van de Vlaamse letteren’ noemde. Om een of andere vreemde reden had ik in mijn hoofd dat hij Brusselsemans heette. Zijn debuut las ik, maar zijn eerste romans daarna waren de echte klassiekers.

Sindsdien las ik ruim de helft van zijn boeken. Dat is een behoorlijke prestatie, aangezien Brusselmans gemiddeld twee boeken per jaar schrijft. Tientallen staan er in de boekenkast ondertussen. Bijna allemaal gelezen. De Belg verstaat de kunst van de zelfspot als geen ander, maar bovenal lukt het hem om een serieus gesprek te voeren en daar dan de grootst mogelijke onzin te vertellen zonder van gezichtsuitdrukking te wisselen. Ook meerdere van zijn boeken kunnen dat. Lees je slapstick of zit er een serieuze ondertoon in?

In het herleesjaar koos ik bewust voor dit boek. Zijn tweede boek, zijn doorbraak. De man die werk vond gaat over Louis Tinner. Bibliothecaris in een bedrijfsbibliotheek (ministerie?), gevestigd in de kelder van een gigantisch kantoorgebouw. Ik weet de verbazing nog toen ik meer dan een kwart eeuw geleden over Tinner las. Een hele dag niets doen, mensen afsnauwen, spugen in de boeken, telefoon niet beantwoorden, afspraken niet nakomen, hier werd iemand beschreven waarvan ik niet wist dat zo iemand bestond. Met mijn nette, beschermde opvoeding, was dit een schok. En natuurlijk had ik wel door dat dit een fictief figuur was, dat ik Tinner niet op straat tegen zou komen, maar ik ontdekte ook de geest van een rebelse schrijver. De beste jeugdboeken die ik had gelezen tot dan waren realistische verhalen, waarin ik me kon inleven. Veel tweedewereldoorlogliteratuur. Spannende boeken. Mijn boekenlijst was niet moeilijk, maar zeker ook niet bijzonder. En dan nu Brusselmans.

Bij herlezing voel ik me weer achttien jaar. Tinner heeft humor, al ziet zijn omgeving dat niet echt. Bier drinken tijdens het werk, bladzijden scheuren uit boeken, hij blijft me verbazen. Maar leuker is vooral de reactie van anderen te lezen. Hoe ga je om met die nukkige vreemde kluizenaar in de kelder? Wat doe je als manager met iemand die elk verzoek negeert? Hoe denkt de doorsnee bezoeker over hem?

Ook na een kwart eeuw blijft het boek rechtovereind. Een klassieker. Met veel plezier las ik duizenden bladzijden van Brusselmans, maar dit dunne boekje is eigenlijk genoeg om hem te leren kennen. Hoe vervelend het ook is voor de auteur, boek twee was het hoogtepunt, nummer drie tot en met zestig zijn naspel. En ook daar zitten pareltjes tussen, maar overtreffen is niet meer mogelijk.

Beschrijf hoe iemand zichzelf als taak heeft opgelegd om het zesde en zevende boek in een stapel om te wisselen en als dat misgaat een van de boeken de schuld weet te geven en je hebt mij te pakken. Dan ben je een grote. Brusselmans is zo’n grote.

Citaat: “Het rook nog steeds niet zo prettig in de bibliotheek. De geur was afkomstig van de moedeloosheid welke van de boeken droop. Op den duur gaat van ongelezen boeken wel eens moedeloosheid druipen, en zoals algemeen bekend is de geur van moedeloosheid niet erg zinnenprikkelend. Ongelezen boeken ruiken naar verveling en nutteloze schrijverslevens.” (p.86)

Nummer: 15-004
Titel: De man die werk vond
Auteur: Herman Brusselmans
Taal: Nederlands (Vlaams)
Jaar: 1985
# Pagina’s: 127 (590)
Categorie: Literatuur
ISBN: 90-5333-757-1

Meer:
Wikipedia
Brusselmans.com
Brusselmans.be
Scholieren.com

Ook gelezen door Gerbie:
Danny (Muggepuut-omnibus)
Guggenheimer wast witter
Vergeef mij de liefde
De dollartekens in de ogen van moeder Theresa
Wie is Herman Brusselmans en waarom?
In de knoei
Pitface
Bloemen op mijn graf
Patient HB

Sportgala 2026

Tags

column, fcblogbroeders, sport, sportgala, tennis, voetbal, WK 2026

Op het podium refereert Anwar El Ghazi in zijn dankwoord aan Robben, Gullit en Abe Lenstra, hij is de vierde voetballer die wordt gekozen tot voetballer van het jaar. Guitig kijkt hij naar de camera en maakt een geintje dat het ook eigenlijk niet anders kon na zijn hattrick in de finale van het WK te Sydney. Ver van het podium zitten in de hoek, buiten het zicht van de camera twee wat oudere sporters met elkaar te praten.

• Eergisteren. Van Basten kon niet. Er was een plek vrijgekomen. Jij?
• Gisteren pas. Ik had de indruk dat ze al velen hadden gebeld. Ach, ik had nog wel wat vrije tijd.

De sporters zoeken naar aanwijzingen. Ze herkennen elkaar niet, maar willen het niet toegeven.

• 2003. Alles zat mee. Voor ik het wist stond ik in de finale. Alleen meedoen was al mooi, ik had geen schijn van kans. Ik was nog nooit verder gekomen dan de eerste ronde. Het jaar er op haalde ik de derde ronde nog, maar blessures bepaalden de rest van mijn carriere. Nummer 14 was ik ooit. Net als hij.

Ze lachen allebei, omdat die kale naar het podium wijst waar Cruijff weer eens staat te orakelen.

• Die werd ook nog nooit gekozen trouwens. Ik verloor van Wennemars in mijn beste jaar. Van schaatsers win je het nooit in dit stomme land. Zelfs nu. Wij zitten hier achterin de zaal, terwijl zij de beste tafel hebben.

Hij heeft gelijk. Vooraan zitten Schenk, Kramer, Wust, Wennemars en Van Benthem glunderend te kijken. Vijfenzeventig jaar sportman van het jaar in Nederland, van Abe Lenstra tot Anwar El Ghazi, maar vooral veel zwemmers en schaatsers.

• Jij dan?
• Elf jaar geleden pas. Ik had een maand dat alles lukte. Ik hoefde de zestien maar in te lopen en de bal viel voor mijn voeten. En elke bal vloog er in. Ik werd vergeleken met Messi en Ronaldo. Sloeg natuurlijk nergens op, ik was maar een simpele spits die er in de Bundesliga een paar inschoot.
• Heb je nog in Oranje gespeeld dan?
• Twee keer ingevallen. Hiddink was toen voor de tweede keer bondscoach. Die had geen idee meer wat hij moest. Die verloor toen vaker dan hij won en haalde met mazzel het EK. Toen was ik al weer uit beeld. Ook in Duitsland scoorde ik steeds minder. Kwam ik weer op de bank terecht.
• Spijt?
• Nee. Ajax had me leuk geleken. De clubs waren al rond, maar te laat om nog door te geven aan de KNVB. Maandenlang hebben ze me gepest omdat ik zei dat ik als kind al in een Ajax-pyama sliep. Jij?
• Nee. Ik ben even de weg kwijt geweest toen ik doorhad dat ik nooit meer de finale van een Grand Slam zou halen. Zelfs een gewoon ATP-toernooi was al lastig. Ik won er twee. Tegen Kafelnikov, die had al Olympisch goud, de tweede tegen Gonzalez, die pakte de Spelen daarna een medaille. Grappig toeval. Speel je nog?
• Gewoon op zondagochtend met wat vrienden. Paar balletjes er in trappen en vooral veel bier na de wedstrijd. Jij?
• Nee. Al jaren geen racket meer in handen gehad.

De jongste kijkt een keer naar het podium waar Marco Borsato doet alsof hij heel erg live aan het zingen is en weet wie de tennisser is. Maar hoe heet hij ook al weer? Wat zou hij nu doen? Zou hij het durven vragen?

• Biertje nog?
• Laten we maar doen. Het is gratis. Normaal moet ik daar eerst een groep zakenlieden een clinic voor geven. En die clinics zijn steeds schaarser, nu niemand me meer kent. Vond het al gek dat ze me belden, dat ze mijn nummer vonden.

Weer lachen ze allebei. De ander herinnerde zich de verhalen over mobieltjes in grachten en veel drank. Ze bestellen wat biertjes en kijken naar het podium. De jongste fantaseert dat hij er bij had kunnen staan. Een handjevol spelers dat daar staat, kent hij nog van die ene week bij Oranje. Aanvoerder Clasie en zijn vast compaan Klaassen. Zouden ze hem nog kennen? Hij zit te ver van het podium, ze zien hem niet eens. Nog een paar maanden en zijn vriendenteam wordt weer kampioen. Net als vorig seizoen. Op de platte wagen door het dorp. Ook mooi.

Nu is hij echt de snelste

Tags

boeken, Dublin, fotooo, Ierland, James Joyce, prijsvraag, virtuele veer

In de vorige ronde ging de virtuele veer aan zijn neus voorbij. Deze keer was hij echt de snelste. Vroeg opstaan loont, ook op dit blog. Dus niet Berry, die op Facebook als eerste het goede antwoord gaf en daarmee volgens Frank een virtuele veer won, maar Bas de Jong wint de 32e ronde van de eeuwigdurende onregelmatig terugkerende nutteloze prijsvraag van dit blog.

Natuurlijk is dit James Joyce, midden in Dublin. Bas nadert de top van de ranglijst, is de andere Bas nu al gepasseerd en kan de lijstaanvoerster sinds lange tijd in de volgende ronde passeren. Of let Esther nu weer beter op, nu haar positie wordt aangevallen?

De eeuwigdurende stand na tweeëndertig prijsvragen:

Esther 3,5 virtuele veer
Bas de Jong 2,8 virtuele veer
Bas 2,5 virtuele veer
Dinand 2 virtuele veer
Berry 1,9 virtuele veer
Peter 1,5 virtuele veer
Vincent 1,5 virtuele veer
Darch 1 virtuele veer
Harmen 1 virtuele veer
Koen Schyvens 1 virtuele veer
Mark 1 virtuele veer
Massi 1 virtuele veer
Steven de Vries 1 virtuele veer
Zuster Klivia 1 virtuele veer
Aschwin 0,5 virtuele veer
Marion 0,3 virtuele veer
Bert 0,1 virtuele veer