18 zaterdag jun 2022
Aan de andere kant van de Noordzee zijn ze een stukje inventiever dan de meeste Nederlandse supporters die niet verder komen dan stil aan de overkant. En dan is er op YouTube altijd wel iemand die een collectie daarvan verzamelt. Soms is wat inside information een voordeel, maar de meeste zijn goed te volgen.
Mocht je het leuk vinden, op YouTube is veel meer te vinden.
02 woensdag mrt 2022
Posted in Boekbesprekingen 2021, Reisboeken
Elk boek van Bryson is per definitie de moeite waard, maar zijn reisboeken zijn toch nog net iets boeiender dan al die andere boeken waardoor je elk spelletje triviant wint. Maar de goede man wordt natuurlijk ook niet jonger, de rugzak pakken en op pad gaan is steeds minder voor de hand liggend als je ouder wordt. Niet geheel toevallig begint hij het voorwoord ook met een anekdote over ouder worden. Verderop lezen we dat dit boek niet een spontaan idee was. Het was namelijk twintig jaar na publicatie van zijn beroemde ‘Notes from a small island’. Zijn uitgever vraagt een opvolger. Bryson overweegt en gaat akkoord.
De rode draad in dit boek is de rechte lijn tussen de twee plaatsen in het Verenigd Koninkrijk die het verst uit elkaar liggen. Eenmaal in het boek heb ik door dat deze lijn eigenlijk een soort van excuus is, een lijn die niet meer dan een indicatie geeft van de route, er zijn veel plekken de moeite waard die Bryson nog eens wilde bezoeken en nu passen in zijn concept.
Sterker nog, halverwege het boek begrijp ik dat het niet een enkele reis is, maar dat hij elke keer een stukje heeft gedaan, samengevoegd in dit boek. Heel even ben ik verontwaardigd, waarom heb je dan überhaupt de moeite gedaan om op de kaart aan te geven wat je route wordt? Al snel concludeer ik echter dat het niet uitmaakt, zo lang Bryson maar doet waar hij goed in is. En dat is observeren, toeristische plekken bezoeken en daar rondkijken, medereizigers bekijken, wat achtergronden opzoeken en zijn eigen conclusies trekken. En dat kan hij nog steeds erg goed.
Vele dorpen en stadjes die hij bezoekt heb ik nog nooit van gehoord, maar juist daarom is het erg boeiend. Dat het Verenigd Koninkrijk mooi is om te bezoeken was mij al bekend, dat er nog zoveel te ontdekken valt wordt bewezen door Bryson, elke keer als ik iets van hem lees.
Ik hoop dat hij nog vele reisboeken gaat schrijven, dat hij op zijn eigen manier blijft reizen, er is volgens mij nog genoeg te ontdekken. Desnoods dicht bij huis. Ga nog eens naar het vasteland van Europa. Kies een andere lijn in het VK. Rij nog eens een route dwars door de VS. Maar blijf schrijven, blijf reizen.
Citaat: “And steam trains are only a small part of the Diversions No One Else Would Want. Britain also has a Water Tower Appreciation Society, a Society for Clay Pipe Research, a Pillbox Study Group, a Ghost Sign Society (which finds faded advertisements painted on the sides of buildings) and a Roundabout Appreciation Society. Are you following what I am saying? There are people who spend their free time, not at gunpoint, travelling around seeking out the most attractive and satisfying roundabouts. (How do they know when they have found one?) (p.259)
En omdat ik er zo van genoot, een extra citaat:
Citaat 2: “May I tell you what I would like to see? I would like to see a government that said: ‘We’re going to stop this preposterous obsession with economic growth at the cost of all else. Great economic success doesn’t produce national happiness. It produces Republicans and Switzerland. So we’re going to stop trying to be a powerhouse and instead concentrate on just being lovely and pleasant and civilized. We’re going to have the best schools and hospitals, the most comfortable public transport, the liveliest arts, the most useful and well-stocked libraries, the grandest parks, the cleanest streets, the most enlightened social policies.” (p.461)
Nummer: 21-031
Titel: The road to Little Dribbling
Ondertitel: More notes from a small island
Auteur: Bill Bryson
Taal: Engels
Jaar: 2015
# Pagina’s: 480 (6609)
Categorie: Reizen
ISBN: 978-0-552-77983-8
Meer:
Bryson, Bill – At home
Bryson, Bill – Down under
Bryson, Bill – Het lichaam
Bryson, Bill – The life and times of the Thunderbolt kid
Bryson, Bill – Made in America
Bryson, Bill – Neither here nor there
Bryson, Bill – Notes from a big country
Bryson, Bill – One summer America 1927
Bryson, Bill – A short history of nearly everything
Bryson, Bill – A walk in the woods
Themaweek 129: Reisboeken
26 maandag jul 2021
Posted in Boekbesprekingen 2021
Engeland, 1931. Bijna een eeuw geleden, maar als je leest, toch heel herkenbaar. Sterker nog, het boek heeft aan kracht niets verloren, de Britse geest ademt door alle bladzijden heen. In de manier waarop ze met elkaar omgaan, met elkaar converseren, in wat ze doen, de familie Stevens is Britser dan Brits.
Het verslag van hun vakantie aan de kust, in Bognor Regis, is een klassieker. Zonder dat het ooit spectaculair wordt, zonder dat er ook maar iemand van de familie ineens de hoofdpersoon van de roman wordt. Volwassen kinderen die meegaan met hun ouders op een strandvakantie, die bestaat uit wandelen, strandhangen, een potje cricket en middagdutjes, de tijdgeest komt ook duidelijk naar boven, al heb je het vermoeden dat dertig jaar later aan de Britse kust nog miljoenen locals precies op dezelfde manier hun vakantie vieren.
Het leuke aan het boek is dus dat je graag verder leest, terwijl het vrij voorspelbaar is wat er gaat gebeuren. Dat het perspectief geregeld verandert, waardoor je de familie Stevens steeds beter leert kennen. En ook al ben ik er nooit geweest, ik weet zeker dat wanneer je nu door Bognor Regis zou wandelen, je je goed kunt voorstellen dat de familie Stevens daar heeft rondgelopen. Je zou bij wijze van spreken de plek kunnen aanwijzen waar ze op het strand zaten.
Het is niet gebeurd, maar een soap in de jaren vijftig gebaseerd op dit verhaal was goed voorstelbaar geweest. Een jaren tachtigversie ook. En dus las ik het met plezier, zoals ik in de jaren negentig ook met veel plezier heb gewerkt voor Britse touroperators, er voor zorgend dat vele Britten een geweldige vakantie hadden. Hun eisen waren zestig jaar na dit boek wel iets veranderd. De middenklasse had meer te besteden, maar hun Britse manieren, hun manier van communiceren, de gedachtegang die in dit boek zo mooi naar boven komt, het blijft erg herkenbaar.
Citaat: “Niemand van het gezin was blijkbaar bereid zich uit te spreken. Ze wisten dat ze op het punt stonden een besluit te nemen dat de vakantie zou kunnen maken of breken. Als het huisje werd genomen en het was geen succes zouden ze overal worden gekweld door dingen die ze met het geld hadden kunnen doen, maar als ze het niet namen, zouden ze even afschuwelijk kunnen worden gekweld door de zelfvoldane gezichten van mensen die er wel een hadden: ze zouden er stiekem langsglippen, beschaamd, terwijl ze zich arm voelden, en ordinair…” (p.154)
Nummer: 21-038
Titel: Twee weken weg (The fortnight in september)
Auteur: R.C. Sherrif
Taal: Nederlands (Engels)
Jaar: 2021 (1931)
# Pagina’s: 352 (8166)
Categorie: Fictie
ISBN: 978-90-254-7104-0
25 zaterdag mei 2019
Posted in Fotooo, Van der Meest, Voetbalfoto's
Tags
fotooo, Gladstone Park, Groot-Brittannië, Hans van der Meer, London, Van der Meest, voetbal, voetbalfoto
Gladstone Park, Brent (London)
London heeft veel stadions. Maar de parken waar gevoetbald wordt, zijn eigenlijk ook best de moeite. Zoals Gladstone Park, in Brent (Noord Londen).
Van der Meest, ode aan fotograaf Hans van der Meer. Foto’s van voetbal (-velden) over de hele wereld. Omdat de sport overal ter wereld wordt gespeeld en overal velen plezier bezorgd.
06 maandag mei 2019
Posted in Reisverhalen Steden
Tags
Engeland, Groot-Brittannië, London, observeren, reizen, steden
16 donderdag nov 2017
Posted in Boekbesprekingen 2017
Dawn French – According to yes
Ondertussen is er in heel Engeland geen komiek meer te vinden die nog geen boek heeft geschreven, ook Dawn French doet fanatiek mee. Volgens mij is dit het tweede of derde boek van haar, de eerste las ik al eerder. French is absoluut een van mijn favorieten, tenminste als het om rollen in goede Britse comedy’s gaat. Zij is de grondlegger van Absolutely Fabulous, de ster in The Vicar of Dibley, speelde een bijrol in The Young Ones, maar vooral bekend van haar serie met Jennifer Sauders.
Maakt haar dat een goede schrijfster? Zeker een briljante sketchschrijfster. Een sitcom, geen probleem. Maar een heel boek? De twijfel die ik bij het eerste boek al had, is door dit boek helaas niet weggenomen. Het leest allemaal wel heel lekker weg, geregeld verschijnt er een glimlach op mijn gezicht, zelfs een boodschap is er, nauwelijks onderhuids, ingestopt, maar of dat allemaal genoeg is voor een goede roman, in mijn ogen niet.
Voor aan het zwembad tijdens de vakantie, prima. Even tussendoor, op het nachtkastje elke dag een hoofdstukje of twee, ook goed. Maar is het boek dat je daarna zes keer weggeeft op verjaardagen omdat je wil dat iedereen het leest. Niet dus. Kun je een half jaar na lezing het plot nog precies navertellen. Denk het niet. Voegt het iets toe aan je boekencollectie. Mwoah.
De uit de hand gelopen poging om van een sketch een heel boek te maken, meer kan ik er niet in zien. Daarmee zeker geen slecht boek, maar gewoon niet memorabel. Je ziet gewoon de hoofdfiguur voor je, maar het is onmogelijk om daar iemand anders te zien dan French zelf. Okay, French maar dan twintig jaar jonger.
Het verhaal is vrij simpel samen te vatten. Jonge lerares verhuist van Engeland naar New York om daar als kindermeisje bij een rijke familie aan de slag te gaan. Voorspelbaar: de verschillen tussen een working class Engelse nanny en een nouveau riche Amerikaanse familie zijn groot. Daar kun je natuurlijk al een heel boek aan ophangen, maar dat zou niet passen bij French. Dus moet er een flinke dosis slapstick bij in, zeg maar de Engelse humor die werd weggevaagd in de jaren tachtig door de nieuwe generatie waarbij French hoorde. Ze doet dus eigenlijk een stap terug door de ‘hi de hi’ en ‘Keeping up appearances’ geintjes in het boek te verwerken alsof het passend is.
Dat Rosie er aan de ene kant een gigantische puinhoop van maakt, maar aan de andere kant door alles en iedereen geliefd wordt (ja echt), betekent dat het boek als een rollercoaster door de ups en downs van Rosie’s leven gaat. Maar als je me nu, een flinke tijd na lezing vraagt hoe het afloopt? Geen flauw idee.
Leuk tijdverdrijf dus, maar geen prijswinnend boek.
Citaat:”Under the same fading light, elsewhere in New York, Rosie has brought the three Wilder-Binghams to a place none of them will ever forget. They needed to rush here because the light is the thing, the whole thing. Luckily they are the only four souls in here. They are lying on the floor of he James Turrell light room, his Skyspace, which is a white room with a round hole where the roof should be, so that the sky is framed like a roof picture.”(p.137)
Nummer: 17-015
Titel: According to yes
Auteur: Dawn French
Taal: Engels UK
Jaar: 2015
# Pagina’s: 392 (3930)
Categorie: Fictie
ISBN: 978-1-405-92155-8
Meer:
A tiny bit marvellous
Independent
Goodreads
Themaweek 39: Boeken
24 maandag apr 2017
Posted in Boekbesprekingen 2017
Tags
boeken, boeken 2017, boekrecensie, geschiedenis, Groot-Brittannië, Ierland, lezen, Lia van Bekhoven, Noord Ierland, politiek, Ulster
Lia van Bekhoven – Land van de gespleten god
Er is discussie mogelijk of het land uit de boektitel wel een land is. Noord-Ierland is zonder twijfel gespleten, de titel klopt. Het fascineert me mateloos. In de paar dagen dat ik er ooit was krijg je niet meer dan een indruk, maar zelfs die was indrukwekkend.
Wat ik absoluut niet kan, en wil, begrijpen is dat de interpretatie van hoe je de bijbel moet lezen al tijden voor onrust zorgt. Hoe hele bevolkingsgroepen volledig naast elkaar, maar ook langs elkaar heen, kunnen leven, zonder ooit met elkaar in contact te komen. Hoe Iers of Brits, Protestant of Katholiek, Republikein of Monarchist zo bepalend kan zijn voor je denkbeelden, je leefwereld, je omgeving, je referentiekader.
Lia van Bekhoven schreef een fascinerend boek. Of een serie achtergrondartikelen. Een aantal reportages. Het kan allemaal. Het is dus eigenlijk ook gewoon een geschiedenisboek. Een politiek verhaal. Je zou het zelfs als een reisbundel kunnen beschouwen, want waarom zou je een stedentrip Belfast boeken en geen idee hebben wat je tegenkomt?
En dus krijg je inzicht in het onbegrijpelijke. Leer je de gedachten van beide kanten kennen. Probeer je te begrijpen waarom een Oranjemars elk jaar weer plaatsvindt, ook al weet men vooraf dat het voor onrust zorgt. Lees je over de Ierse geschiedenis en waarom sommigen de IRA maar watjes vinden. Je leert de hoofdrolspelers kennen. Je gaat terug in de tijd naar de hongerstakers, maar leest nu pas dat ze eigenlijk niet zo gemotiveerd waren, maar niet op wilden geven toen ze eenmaal begonnen waren.
Geen makkelijk boek dus, maar tegelijkertijd wel aantrekkelijk geschreven, snel te lezen. Aanrader voor iedereen die meer van dit boeiende stukje Europa wil weten.
Citaat: “Zodra het nieuws bekend werd, liepen mensen hun huizen uit, de straat op. Vrouwen sloegen de deksels van grote, metalen vuilnisbakken tegen de straatstenen. In de jaren zeventig was deze tamtam gebruikt als signaal dat soldaten in aantocht waren. Het was een kwestie van minuten voordat de eerste auto’s in brand stonden en de eerste brandbommen naar pantservoertuigen werden gegooid.
De begrafenis was op donderdag. Het meest indrukwekkende was de stilte. Ruim honderdduizend mensen stonden langs de route die van de kerk St Luke, vlak bij Sands’ huis, naar de begraafplaats Milltown liep.” (p. 162/339)
Nummer: 17-010
Titel: Land van de gespleten god
Auteur: Lia van Bekhoven
Taal: Nederlands
Jaar: 2000
# Pagina’s: 195 (2675)
Categorie: Politiek
ISBN: 978-94-6225-019-2
27 donderdag okt 2016
Posted in Elders op het web
Tags
De fontein waar muntjes in gegooid wordt, heb ik op vele plekken in deze wereld gezien. Maar een boom waar je een muntje insteekt voor geluk, had ik nog nooit gezien. Die blijken in het Verenigd Koninkrijk op meerdere plekken te staan. De muntjes blijven jaren zitten en doordat de boom verder groeit, wordt het onmogelijk om de muntjes er weer uit te halen. Vooral de 2-p muntstukken zijn geliefd. Of die ook twee keer zo veel geluk brengen als de 1-p is mij niet duidelijk.
Het hele verhaal lees je hier. Vond ik leuk.
24 zaterdag sep 2016
Posted in Boekbesprekingen 2016, Reisboeken
Paul Theroux – Het drijvende koninkrijk
Al vele jaren probeer ik de mensheid het verschil uit te leggen tussen een reiziger en een toerist. De meeste mensen komen nooit voorbij die tweede categorie. Daar is helemaal niets mis mee, (in)direct verdien ik mijn boterham al een kwart eeuw dankzij deze mensen. Ze gaan op vakantie, staan op een camping of verblijven in een strandhotel, doen wat ze leuk vinden, of dat nu een stad bekijken is, een wandeling maken of aan het zwembad liggen en gaan weer naar huis. Tevreden.
Een reiziger wil niet tussen andere reizigers zijn. Hij wil niet die bijzondere kerk bezoeken. Hij hoeft de werelderfgoedlijst van de Unesco niet af te tikken. Hij doet niets bijzonders. Hij wil opgaan in de menigte. Wat hem onderscheidt: hij wil voelen hoe een land is. Hij wil weten hoe de lokale bevolking leeft. Hij reist volgens het ‘fly on the wall’ principe.
Paul Theroux is de ultieme reiziger. Het maakt helemaal niet uit of hij naar de stille Zuidzee reist om daar met zijn kano langs eilandjes te peddelen waar volkeren wonen die nog nooit een blanke man hebben gezien of dat hij de trein pakt naar de Britse kust, een half uurtje van de plek waar hij woont. Hij observeert en beschrijft wat hij ziet. Als het mooi is, dan is het mooi. Als het lelijk is, dan is het lelijk.
Zijn reisboeken onderscheiden zich daardoor van vele reisschrijvers. Hij wordt chagrijnig bevonden. Cynisch. Maar het maakt allemaal niets uit, hij kan niet anders. Dit is de manier om te reizen, een andere manier is per definitie surrogaat.
In The Kingdom by the Sea besluit hij om langs de kust te reizen in het land waar hij al jaren woont. Maar wonend in Londen, heb je al snel het idee dat de hele wereld zich afspeelt binnen het tube-gebied. Als je er niet met de ondergrondse kunt komen, dan bestaat het niet. Hij begint in Margate en gaat dan rond, helemaal langs de kust om het land echt te leren kennen. Met de klok mee. Wandelend. Met de trein. Met de bus. Hij verblijft in bed and breakfasts of kleine hotelletjes en leert een heel ander land kennen.
Britten hebben vele vreemde eigenschappen. In de auto zitten kijken naar de kust. Alle kleine spoorlijnen langs de kust gereisd willen hebben. Mensen verwelkomen in je huis, maar dan verre van gastvrij zijn. Generaties op een eigen eiland zorgen blijkbaar voor vreemde gewoonten. Theroux woont er al jaren, maar als Amerikaan kan hij zich ook verwonderen over wat hij allemaal tegenkomt.
Zonder dat het een dagboek wordt, is het leuk om te lezen over alles wat hij ziet. Dagen dat er niets bijzonders is. Ontmoetingen met vreemde kostgangers. Wandelpaden die bijna niet meer te vinden zijn. Dorpjes waar helemaal niets te zien is. Pubs waar de vaste gasten hem vreemd aankijken. Prachtige stranden zonder bezoekers. Lelijke stranden vol met strandgasten.
Vroeger namen mijn ouders ook regelmatig mee op vakantie naar Groot-Brittannië, een aantal plaatsen waar Theroux langs kwam, herkende ik. Als klein jochie keek ik natuurlijk met andere ogen, maar toch is er genoeg blijven hangen voor een herkenning. Mooi.
Theroux is een geweldig schrijver en een geweldig reizigers. De combinatie is goud waard.
Citaat: “Alle reizigers zijn optimisten, dacht ik. Reizen is op zich zelf een vorm van actief optimisme. Ik dacht onder het reizen voortdurend: het zal wel goed gaan, ik zal interessante dingen zien, ik zal iets ontdekken, ik zal geen been breken of beroofd worden, en aan het eind van de dag zal ik een aardig oud huis vinden om te slapen. Alles zal prima gaan, en zelfs als dat niet gebeurt, zal het belangwekkend zijn – de moeite van de reis waard.” (p.141)
Nummer: 16-038
Titel: Het drijvende koninkrijk (The kingdom by the sea)
Auteur: Paul Theroux
Taal: Nederlands (Engels)
Jaar: 1991 (1983)
# Pagina’s: 375 (8525)
Categorie: Reizen
ISBN: 90-295-48932
Meer Kingdom by the sea:
Hendrik Jan de Wit
2 the world
Wikipedia
Goodreads
Paul Theroux.com
NY Times
Meer Theroux via gerbie.nl:
The happy isles of Oceania
China per trein
Slow trains to Simla
The Mosquito coast
Soerabaya
My secret history
The great railway bazaar
Kowloon Tong. The last days of Hong Kong
Themaweek 10: Meer boeken
19 maandag jan 2015
Posted in Elders op het web, Nutteloze lijstjes
Tags
…en andere uitvindingen die het net niet gered hebben.
Prachtige collectie van foto’s van uitvindingen in Groot-Brittannië die het toch niet bleken te zijn. Maar juist daarom zijn de foto’s des te mooier:
Niets is geheel waar, en zelfs dat niet. 