Denk niet zwart-wit

Tags

Akwasi, in het nieuws, Johan Derksen, Nederlands elftal, Oranje, politiek, populisme, racisme

Bron: voetbalzone

Het is allemaal niet zo moeilijk. De waarheid ligt bijna altijd in het midden. Johan Derksen is geen racist, maakt wel eens slechte grappen en hoeft niet altijd serieus genomen te worden. Kun je boos op worden, je kunt het ook negeren.

Virgil van Dijk heeft het recht om namens de spelers van Oranje te zeggen dat hij niet meer met Veronica Inside wil praten. Dat heeft te maken met de uitspraken van Derksen, maar dat is wat anders dan verbieden. De vrijheid van meningsuiting geldt voor hem (en de andere spelers), maar ook voor Derksen.

Een oproep doen aan de sponsors van Veronica Inside om zich terug te trekken is ook vrijheid van meningsuiting. Of die sponsors er wat op uit willen doen, is dan aan de sponsors. En dan is het weer aan de gebruikers om te zien of ze die producten nog willen aanschaffen.

Akwasi schreeuwt in zijn emotie iets dat niet netjes was. Dat is wat anders dan een oproep tot geweld, zoals velen ervan willen maken. Je hoeft het niet met hem eens te zijn, maar ook hij heeft dezelfde grondrechten als jij en ik.

Kortom, het is niet zo moeilijk, maar nooit zwart-wit. Laat je niet opstoken, daar wordt het nooit beter van.

Gerbie vindt iets (deel 8). Een serie waarin ik in precies 212 woorden probeer het nieuws te duiden.

Complex

Tags

in het nieuws, mama, politiek, populisme

bron: reuma-alkmaar.nl

Mijn moeder heeft reuma, dus last van haar gewrichten. Ze loopt minder, dus neemt haar gewicht toe: meer last. De reumatoloog wil een nieuwe knie, maar de specialist niet. Medicijnen om de reumapijn te verlichten zijn slecht voor haar weerstand, waardoor een verkoudheidje bij haar een fikse griep is. Gevolg: meer last van haar gewrichten. Enzovoort. Een simpele oplossing bestaat niet. Alles heeft een neveneffect.

Politiek heeft dezelfde complexiteit. Populisten (links en rechts) zijn op zoek naar simpele oplossingen. Die bestaan niet. Minder stikstof is niet dé oplossing, het kan een deel van de oplossing zijn. Grenzen dicht bestaat niet, maar zelfs als het zou lukken, zijn de problemen niet voorbij. Meer geld naar onderwijs is geen oplossing, maar kan wel helpen. Zorg idem. Er zijn meer dan een miljard Chinezen, maar dat ontslaat ons niet van onze verantwoordelijkheid.

Oplossingen voor grote problemen zijn nooit simpel, hebben altijd neveneffecten. Maar dat wil niet zeggen dat we maatregelen maar moeten uitstellen of afstellen. We moeten de wereld netjes afleveren bij onze kinderen. We kunnen niet blijven wachten. We moeten iets doen.

Schreeuwen dat iets geen probleem is, tegen beter weten in, is geen oplossing. Toegeven aan protesterende boeren ook niet. Wachten tot alle andere landen maatregelen hebben genomen is minstens zo fout.

Gerbie vindt iets (deel 7). Een serie waarin ik in precies 212 woorden probeer het nieuws te duiden.

Angst voor GroenLinks

Tags

GroenLinks, politiek, populisme

Twee weken geleden was ik op het GroenLinks congres. Al vele jaren was ik niet meer geweest, Zwolle is goed te doen, ik ben maar weer eens gegaan.

Leuk, om vele bekenden tegen te komen die ik niet zo vaak zie, die elders actief zijn. Leuk om te zien dat velen zich inzetten voor een betere wereld.

Ook vreemd, omdat we veel amendementen voor de kiezen kregen, die niet altijd even duidelijk waren (of nuttig). Vreemd, omdat de Jessias de hele dag zichtbaar vooraan zat, maar toen hij eindelijk mocht spreken, van achter uit de zaal kwam, als een Amerikaans politicus, waarbij de vorm boven de inhoud gaat.

Maar het vreemdst vond ik de Social Media die dag. In een pauze verzond ik een tweet namens onze lokale afdeling. Even kijken via de hashtag. Had ik niet moeten doen. Wat een vreemde verzameling haattweets kwam ik tegen. Mensen die overduidelijk aan de andere kant van het land in een luie stoel zaten, oordeelden over de mensen die in Zwolle zaten. En dan is oordelen nog tot daar aan toe, maar veroordelen of klinkklare leugens verspreiden, ik begreep het niet, ik begrijp het nog steeds niet.

Natuurlijk weet ik dat er velen zijn die andere denkbeelden hebben. Daar hebben we andere politieke partijen voor. Daarnaast hebben we gelukkig vrijheid van meningsuiting. Maar wat zit je dwars als je GroenLinks gaat bashen? Ik kan niet anders concluderen dat het angst is. De macht ligt al jaren bij de VVD, op de langere termijn bij het CDA. Slechts op lokaal niveau, en dan nog slechts in een paar steden, praat GroenLinks mee. Maar de partij het huidige klimaatbeleid verwijten lijkt me niet logisch. Ook dat wetenschappers bepaalde conclusies trekken kun je een politieke partij niet aansmeren. Dus moet het wel angst zijn. De slogan #tijdvoorverandering is natuurlijk niet voor iedereen leuk. De mens is een gewoontedier. Een partij die dingen wil veranderen, een partij die keuzes durft te maken, het is voor de doorsnee populist bedreigend. Stel dat ze echt aan mijn auto komen, mijn gehaktbal, mijn sigaret! Stel dat er echt vluchtelingen bij mij in huis moeten!

Gelukkig zag ik meer dan 2000 gelijkgestemden die het wel goed voor hebben met de wereld. Die verder kijken dan hun neus lang is. Die opkomen voor de zwakkeren, die de vervuiler wil laten betalen. Die een betere wereld wil voor onze kinderen en kleinkinderen. En gezien de laatste verkiezingsuitslagen en hopelijk de volgende, zijn er steeds meer die er zo over denken. Nu nog die populisten laten nadenken, al zal dat misschien wel de zwaarste taak blijken.

Populisme

Tags

politiek, populisme, PVV, verkiezingen 2017

De term die de laatste jaren steeds meer terug keert is populisme. De opkomst van Wilders en Le Pen, de winst van Trump, de Brexit, het wordt allemaal verklaard door populisme. De vergelijking met tachtig jaar geleden wordt ook regelmatig gemaakt, de opkomst van het Nazisme heeft vele overeenkomsten met standpunten van of maatregelen door hedendaagse populisten.

Het lijkt dat velen vinden dat politici naar het volk moeten luisteren en daar dan naar moeten handelen. Dit is een misvatting. Als dat zo zou zijn, dan zou het onmogelijk worden om het land te besturen. Niemand wil een vuilstortplaats naast zijn deur. Ook een gevangenis of asielzoekerscentrum zou nooit een plek vinden. Geen molen of fabriek kan nog worden gebouwd. Het volk heeft niet altijd gelijk, hoe hard het ook schreeuwt soms. Er is een bestuurlijke elite nodig die het land regeert. Belangrijk daarbij is dan dat zij er zit namens het volk, niet namens zichzelf. Daar gaat het nogal eens mis, juist daardoor is populisme de laatste jaren in opkomst.

Dus stem niet op een populist, maar op iemand die u vertrouwt. Ik kan niet over elk onderwerp meepraten, heb niet overal een mening over. Daarvoor hebben we de representatiedemocratie. We kiezen 150 mensen die een mening mogen hebben over alles en nog wat, als het maar een weldoordachte mening is. Die namens mij mogen meepraten, ook als dat soms tegen mijn eigen belang ingaat.

Stemmen is niet kiezen voor wat het beste is voor mij, maar voor wat het beste is voor iedereen. Durf dat toe te geven.

Themaweek 35: Verkiezingen 2017

Fortuyn in 2009

Tags

Geert Wilders, in het nieuws, Pim Fortuyn, politiek, populisme

Vorige week op televisie in Andere Tijden Sport de vreemde Uefa-cup finale van Feyenoord, twee dagen na de moord op Pim Fortuyn. Iets langer geleden de prachtig nep-documentaire over het Pim Fortuynmuseum: RO TV (RO Theater).

Wat mij nog het meest verbaasd is de oprechte woede, het niet gespeelde verdriet van zo vele (vooral) Rotterdammers. Mensen die hele verhalen in een condoleanceregister schrijven, ondanks dat ze de overledene nooit persoonlijk gesproken hebben, ondanks dat ze ‘m eigenlijk helemaal niet kennen.

De massahysterie die uiteindelijk uitmondde in 1,6 miljoen stemmen op een lijk. Of op een groepje gelukszoekers die in zijn naam in de Tweede Kamer terechtkwamen. Marcel van Roosmalen volgde een aantal van hen, schreef er een prachtig boek over: De Pimmels.

Ik was tien toen John Lennon werd vermoord. Ik had net zijn muziek ontdekt, kende al wel het een en ander van de Beatles en was verdrietig. Maar ik heb niet gehuild, ik heb geen stille tocht gelopen, ik heb geen kaart gestuurd naar Yoko Ono. Lennon was een held, maar stond te ver van me af voor persoonlijk leed.

Hoe komt het zover dat mensen blindelings achter iemand aanlopen die weliswaar erg veel charisma heeft, maar ook geen oplossingen had. Hij was iemand die problemen zag en ze goed kon verwoorden. Knap, maar zeker niet uniek. Als ik deze week bij Ajax een weekje mag rondneuzen, schrijf ik volgende week een rapport waarin de belangrijkste problemen worden benoemd. Dat betekent niet dat ik net zo veel van voetbal begrijp als Cruijff, maar wel dat het erg simpel is problemen te benoemen. Een maandje bij een willekeurig ministerie en ik doe hetzelfde. Elk verpleegtehuis, elke onderwijsinstelling, problemen in overvloed. Maar een oplossing is veel moeilijker.

Ook Fortuyn had geen oplossingen. Wilders heeft ze nu ook niet. Ik kan alleen maar niet begrijpen waarom sommige mensen (miljoenen blijkbaar) wel geloven in leiders als Fortuyn. Hoe slim die man ook was, hoe goedgebekt, hoe charismatisch dan ook.

Waarom ga je uren in de rij staan zodat de butler van Fortuyn jouw persoonlijke boodschap aan Pim kan lezen? Waarom overweeg je zelfs maar te stemmen op een partij die bevolkingsgroepen wil ontmenselijken en terugbrengen tot statistieken? Waarom ga je er automatisch van uit dat elke politicus waar je het niet mee eens bent een leugenaar is, een zakkenvuller?

Das gesunde volksempfinden, ik zal het wel nooit begrijpen…