Willem Vissers – Pingelaars & Pegels en andere verhalen
Ten tijde van het mislukte experiment Volkskrantblog viel het me al op, deze journalist schreef met gevoel, met ballen, had een mening en durfde daarvoor uit te komen, maar vooral een correct idee van proporties. Die gekke voetbalwereld, zijn wereld, daar waar hij zijn brood verdiende, sloeg soms helemaal nergens op. En het leuke is, dat schrijft Vissers dan ook gewoon.
Relativeringsvermogen in een wereld waarin de waan van de dag wel heel erg regeert, het is een zeldzaam goed. Zijn columns lees ik dus al jaren met veel plezier. Mooi dat er ook een bundeling werd uitgegeven. Via twitter las ik dat de schrijver een gesigneerd exemplaar ging weggeven. De mooiste voetbaltweet zou het boek winnen. Een kleine variatie op de titel was mijn winnende tweet.
Een mooi gesigneerd exemplaar staat dus in mijn kast. Niet alleen dat, het blijkt ook weer een genot om de columns (terug) te lezen. Natuurlijk is Vissers een gewone ordinaire fan, niet voor niets staat Messi op de voorpagina. Messi is de ultieme pingelaar, daar houden liefhebbers van, ongeacht van welke club je fan bent. Dan is het niet belangrijk of je een simpele blogger bent, een officiële journalist of een analfabete leunstoelsupporter. Alleen die journalist kan het genieten toevallig ook nog eens mooi onder woorden brengen. Dus verdient die dan ook alle lof.
Diverse hoogtepunten. Zeven pagina’s over een kans schrijven. De kans van Robben die Casillas nog net raakte natuurlijk. Een toevallige ontmoeting met Diego Maradona. De teloorgang van zijn club Fortuna Sittard. Een treffende open brief aan Steven ten Have, even afstand nemen dankzij de ingestorte tribune van FC Twente. Een heel hoofdstuk over Feyenoord, de club kwam de laatste jaren nogal eens in het nieuws. Terechte rode kaarten die door trainers en journalisten ter discussie worden gesteld.
Lang moet ik zoeken, wil ik iets vinden waar ik het niet mee eens ben. En zelfs dan hebben we het over details. Zijn typeringen van Royston Drenthe, Steve McLaren, Johan Cruijff en Ruud Gullit kloppen precies. Ik kan met de beste wil, maar waarom zou ik, geen negatieve kwalificering kunnen vinden voor deze collectie.
Vissers is dit seizoen onregelmatig te gast in studio voetbal op zondagavond. Ook daar doet hij het goed. Al kijk ik niet echt vaak moet ik toegeven. Lullen over voetbal doe ik liever zelf. Echt bekend is hij nog steeds niet bij het grote publiek. Zelfs BOL spelt zijn naam verkeerd. Jammer, want zijn boeken zouden dezelfde verkoopcijfers verdienen als de boeken van Michel van Egmond.
Afgelopen september kwam ik de schrijver tegen tijdens Ballen op de berg tegen. Ik speelde alleen de eerste helft, hij de tweede helft. Op het veld zijn we elkaar dus niet tegengekomen. Maar als ik dan toch iets moet aanmerken op hem is dat hij weinig meer toevoegde aan het voetbal van het journalistenteam. Dat is geen schande, hij stond op respectabele leeftijd nog in het veld tegen bloggers half zo oud als hij. Hij zal volgens mij ook de eerste zijn die het toegeeft.
Na de wedstrijd heb ik hem beloofd dat ik hem zou laten weten wanneer de recensie van zijn boek op mijn blog verschijnt. Bij deze dus.
Citaat: “Het heeft iets treurigs, zo’n rentree. Het heeft iets van de bokser die zijn geld heeft verbrast. Maar het heeft ook iets dappers, om als 37-jarige kleine middenvelder de arena’s weer op te zoeken, waar honderden ballen vlieguren zullen maken boven zijn deinende lokken. Edgar Davids lijdt liever aan de pijn van de mogelijke afgang dan aan de pijn van het grote niets en het schrijnende gemis.” (p.240)
Nummer: 13-051
Titel: Pingelaars & Pegels
Auteur: Willem Vissers
Taal: Nederlands
Jaar: 2013
# Pagina’s: 292 (8694)
Categorie: Voetbal
ISBN: 978-949155508-4
Meer:
twitter
Buitenkantje links (recensie)
BOL (inclusief spelfout)