Carolina Trujillo – Vrije radicalen
Regelmatig is haar verhaal in Hard Gras het beste verhaal, de link met voetbal is soms erg dun. Maar ze kan zo mooi schrijven, net als de redactie van HG vind ik dat bijzaak. Tijd voor een echt boek.
Ik wist niet dat ze begin deze eeuw ook al meerdere boeken had geschreven, dit was de bekendste titel die ik tegenkwam. Deze zomer was het een van de eerste boeken die uit de kast werd getrokken toen ik de vakantieliteratuur bepaalde.
Jaime woont in Nederland, maar komt uit Uruguay. Het verhaal van zijn leven is een grote flashback. En omdat verleden en heden elkaar beïnvloedt, leest dat soms best lastig, al is het ook juist wel interessant daardoor. Zijn jeugdvriend Gaston speelt een vrij bepalende rol in zijn leven. Eerst in Montevideo omdat ze veel samen zijn, veel samen doen. Later in Nederland zijn zijn gedachten vaak bij Gaston, zijn beste vriend. Wat zou die denken? Wat zou hij doen?
In Uruguay ontwikkelt Gaston zich tot een professioneel protester. Jaime, journalist in Nederland, begrijpt hem steeds slechter, maar voelt nog wel altijd die sterke band.
En gaandeweg gaat het steeds slechter met Jaime. Langzaam maar zeker verdwijnt hij uit de maatschappij, blijft hij thuis. Hij verliest zijn baan, durft niet meer naar buiten bij daglicht, of zelfs helemaal niet meer, zijn leven zit in een negatieve spiraal.
Door diverse hallucinerende middelen wordt het ook voor de lezer steeds lastiger om Jaime te volgen, te begrijpen. En waar het eerst lijkt dat vroeger en heden de tegenstelling is, blijkt eigenlijk dat waarheid en druggerelateerde gedachtenspinsels ook steeds meer door elkaar gaan lopen. Wat gebeurde er eigenlijk gisteren? Waarom is Gaston ineens in Amsterdam? En waarom gaat hij niet terug.
En voor je het weet ben je dan aan het eind van het verhaal en probeer je te begrijpen wat je net hebt gelezen. Was dit nou het verhaal van Jaime of was dit hoe Jaime het beleefde? Is dat hetzelfde of is dat iets totaal anders?
Trujillo heeft een prachtig verhaal geschreven dat je meesleept, dat je aan je zelf doet twijfelen. En ze doet dat door vooral veel mooie zinnen (“Het zijn de pleisters die jouw geest heeft gemaakt voor de gaten van de mensen die verdwenen. Tiqui tiqui klakte met haar tong. Als-ie nog een beeldspraak in die zin doet wordt-ie 3D.”) en metaforen. Voor iemand waarvoor Nederlands niet de eerste taal is, kan ze trots zijn dat ze velen, inclusief vele schrijvers, qua taalbeheersing is gepasseerd. En Gaston wordt een moderne Osewoudt, zonder dat hij een kopie is.
Smaakt naar meer. Mooiste boek dat ik deze zomer las.
Citaat: “Nina gaf mijn medicatie de schuld van mijn zwakte. Die pillen zaten vol gif, zei ze, het waren gifbekers met vicieuze cirkelbodems. Van hoe zijn tegen Big Pharma tekeerging kon Gas nog wat leren, maar ze kende me niet zonder de pillen, ze had me niet gezien toen ik onder het bed lag en ook niet daarna, toen ik er alleen maar in sliep, en als ik overeind kwam dat alleen was om naar therapie te gaan of in mijn eigen armen te wiegen.” (p.197)
Nummer: 20-084
Titel: Vrije radicalen
Auteur: Carolina Trujillo
Taal: Nederlands
Jaar: 2017
# Pagina’s: 360 (16485)
Categorie: Fictie
ISBN: 978-90-214-0212-3
Meer Trujillo:
Wikipedia
NRC
Trujillo.nl
Meer Vrije Radicalen:
Tzum
Literair Nederland
Scholieren
Dieuwertje Mertens
Themaweek 94: Vakantieboeken
