Wanneer je een boek schrijft, is het niet geheel verrassend dat je familie het wil lezen. Ook vrienden zullen snel genegen zijn om een exemplaar aan te schaffen, zelfs al zijn ze geen grote lezers.
Iets verder weg staan de internet-bekenden. Volgens de definitie van Facebook vrienden, volgens Twitter volgers, op andere sites heten ze weer anders. Met sommigen heb je een echte band opgebouwd, die soms al jaren duurt, zonder dat je elkaar ooit hebt ontmoet. Daar zitten ook kansen. Ik kocht ook al menig boek van collega bloggers (zoals Rodney, Harry (binnenkort recensie hier), Tom en Joris), hopelijk kopen een aantal blogvrienden ook mijn boek.
Maar de leukste verkopen zijn de onverwachte. Likes op de Facebooksite van het boek van mensen die je niet kent. Geen idee wie ze zijn, maar ze drukken wel op het beroemde facebookduimpje. Kleine moeite, weet ik, maar ik denk altijd na voor ik daadwerkelijk iets ‘leuk vind’, ik neem aan dat velen dat ook zo doen. De bestelling vanuit Finland kwam als een verrassing. Een Bookcrosser, net als ik. Maar dat hij dan de moeite neemt om het in Helsinki te lezen, geweldig.
En mijn juffrouw uit de eerste klas. Een paar jaar geleden zaten we samen in het lokale theater tijdens een literaire avond, de in Goor geboren schrijver Tommy Wieringa was te gast. Tijdens de avond realiseerde ik me dat de mevrouw twee rijen achter me, mij had leren lezen. Zonder haar had ik daar die avond niet gezeten. In de pauze heb ik haar daarvoor bedankt.
Nu zag ze het stukje in de krant, haar man vond mijn blog en vorige week ben ik bij ze langs geweest. Praten over vroeger, hoe ik destijds meer een rekentalent leek dan schrijftalent. Over klasgenoten. En over mijn boek natuurlijk. Vond ik mooi. Trots dat ze mijn boek wilde hebben.
Themaweek Boekpromotie
