Tags
aanslagen, Frankrijk, in het nieuws, ISIS, liefde, pacifist, Parijs, politiek, wereldvrede
Het is ze gelukt. Zelf benoemde martelaars. Niet de zanger van de Eagles of Death Metal van het podium knallen en daarmee van hem een martelaar maken, maar willekeurige concertgangers. Tientallen. En elders in Parijs nog een paar dozijn. Met maar een enkel doel: Angst aanjagen. En het werkt. Politici zeggen dat we in oorlog zijn met een groep terroristen, al zijn we niet in oorlog met een land. Volgens mij kan het niet, maar meneer Rutte zei het toch. En meneer Hollande ging er met nog krachtigere taal omheen.
En sindsdien is iedereen bang. Grenzen moeten dicht. Vluchtelingen die voor dit soort aanslagen op de vlucht zijn geslagen worden zelf verdacht gemaakt, omdat ze een ander kleurtje hebben. De hashtag #prayforparis werd populair, waardoor het leek alsof de twee grootste godsdiensten tegen over elkaar staan. Een voetbalwedstrijd wordt afgelast omdat er aanwijzingen zijn dat er een explosief in het stadion zijn. Geen concrete bewijzen, maar aanwijzingen. De studenten in mijn klas vragen me wat ik zou doen als er nu iemand van Isis de klas in zou lopen. Ik weet het niet. Het liefst volg ik Bert Wagendorp’s advies: Wees niet bang.
Wel weet ik dat het niet helpt om een dag na de aanslagen bommen te werpen op een Syrische stad waarvan men denkt dat er veel Isis strijders wonen. Het helpt ook niet om alle moslims op te roepen afstand te nemen van de aanslagen. Alsof ik me moet verantwoorden voor Breivik zijn daden, de muziek van de drie J’s en de uitvinding van de guillotine. Onzin. Een terrorist is een terrorist vanwege zijn daden. Niet zijn huidskleur is relevant. Niet wat hij gelooft. Niet de eerste bladzijde van zijn paspoort.
Het bijbelse oog om oog, tand om tand werkt ook niet. Proberen we al eeuwen. Loopt het alleen maar uit de hand. De beste remedie voor vrede in Europa bleek na de tweede wereldoorlog economische vooruitgang. Welvaart. Landen waar het de gehele bevolking steeds beter gaat, zijn stabiele landen. Landen waar de welvaart slechter verdeeld wordt, of zelfs helemaal niet, zijn onrustige landen. Het groepje dat in Parijs de aanslagen pleegde waren vooral Fransen en Belgen. Geen vluchtelingen. Geen islamieten, ook al denken ze dat zelf wel. 126 Islamitische leiders legden al uit dat ISIS strijders tegen het geloof handelen dat ze denken te propageren.
Het enige wat zou kunnen helpen, is de aller moeilijkste oplossing. Niets doen. Geen grenzen dicht. Geen extra bommen. Geen vergeldingsacties. Geen ferme taal. Maar helemaal niets doen. Niet terugvechten. Wel: Zorgen voor minder ongelijkheid in de wereld. Iedereen die het nodig heeft hulp bieden. En dus ook degenen waar u en ik het misschien niet mee eens zijn. Werken aan een eerlijke samenleving. Waar iedereen gelijke rechten heeft en de zwakkeren worden gesteund door de sterkeren.
Wat zouden ze schrikken die jongens, die zogenaamde strijders. Ineens hebben ze niets om tegen te strijden. Ineens krijgen ze de kans om hun idealen uit te spreken. Ineens ziet de wereld er anders uit. Zonder vijand die ze sterk maakt. Een wereld waarin iedereen zijn eigen geloof mag belijden. Of zelfs helemaal geen geloof. Veertien jaar geleden al schreef ik een open brief voor meneer Bush, naar aanleiding van de vliegtuigen in de Twin Towers. De oplossingen van de afgelopen veertien jaar hebben niet gewerkt. Het is nu tijd voor een radicaal andere oplossing. Geef Martin Luther King, John Lennon en Mahatma Gandhi met terugwerkende kracht gelijk. Werk aan een wereld waarin iedereen gelijke kansen krijgt en het geweld zal steeds meer verdwijnen.
Noem me een idealist, een hippie. Beschuldig me naïef te zijn. Maar besef dat dit de enige oplossing is die nog niet serieus geprobeerd is. Dat alle andere oplossingen tot nog toe ons geen sprankje dichter bij een oorlogsvrije wereld hebben gebracht. En als je het niet wil, erken je indirect het gelijk van de terroristen. Dat geweld een oplossing kan bieden. Dat je liever vecht voor vrede, wetende dat dat een contradictio in terminis is. Maar kom dan niet bij mij klagen. Je hebt er zelf voor gekozen.
