Tags
Nummer | 194 |
Artiest | The Jam |
Titel | A town called Malice |
Jaar | 1982 |
Wikipedia | A town called Malice |
Website | The Jamfan |
Tekst | metrolyrics |
Dat Paul Weller een muzikaal genie is, is geen discussie. Wat wel jammer is, is mijn leeftijd gecombineerd met zijn muziek. Toen The Jam groot werd, was ik te jong. Toen ik echt begon te luisteren naar goede muziek, speelde Weller in The Style Council, geen slechte muziek, maar ook niet opwindend, baanbrekend. Dus pas toen Weller daarna soloplaten ging maken (de top 212 is nog lang…), had ik echt door hoe goed hij was.
Automatisch betekende dat ook een terugkeer naar zijn oudere muziek. Maar ‘My ever changing moods’ was niet goed genoeg voor deze lijst, the Jam was dat zeker wel. Meerdere goede nummers schreven ze. Kort, bondig, zoals dat in de Punktijd gebruikelijk was. Volgens mij is The Jam niet echt punk, maar daar zeker wel door beïnvloed.
Malice was een mooie naam voor Woking, daar waar Weller opgroeide. Velen uit vergelijkbare plaatsjes zullen herkennen wat hij zingt. De melkboer heeft bijvoorbeeld een prominente rol gekregen, iets wat meteen een tijdsbeeld aangeeft, aangezien de melkboer allang uit het straatbeeld is verdwenen.
In ieder geval weet ik dat een van mijn twittervrienden dit nummer met plezier ziet in deze lijst. Al zal zij het nummer natuurlijk iets hoger willen zien. You can’t please ‘em all…
Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212
Rob Alberts gezegd:
Ja, ik herinner mij dit nummer.
Het klinkt nog steeds lekker!
Vriendelijke groet,
LikeLike
malice (@atowncalled) gezegd:
Dank voor de link Gerbie.
Een schamele 194e plaats, maar het feit dat de track in jouw top 212 is al een hele eer!
Overigens moet ik met het schaamrood op de kaken onthullen dat ik pas zo’n jaar of 6 geleden doorkreeg dat The Jam, The Style Council en Paul Weller één en dezelfde zanger betrof. Beetje pijnlijk, maar blijkbaar nooit te oud om te leren…
Hetzelfde gold overigens voor John Waite. Laat ontdekt dat hij ook zong bij The Babys en Bad English. Typisch dat je kunt ‘vallen’ voor iemands stemgeluid en het type muziek dat iemand maakt/schrijft.
LikeLike
Evert gezegd:
Is er wellicht een relatie met de roman ‘A town like Alice’ van Nevil Shute, uit 1950?
LikeLike
Pingback: 156 – Paul Weller – The Changingman | Niets is geheel waar, en zelfs dat niet.