04 zaterdag mrt 2023
Posted in themaweek
Tags
Mart was nog wel eens onderweg. Mooi voer voor zijn column in de Rails. Ik herinner me een schitterende over een vlucht vanaf Brussel waarin hij de enige gast was, deze gaat over de trein. Stiekem meegenomen destijds, toen de NS nog op tijd reed, betaalbaar was en de reizigers niet als consumenten zag (mei 1994).
Themaweek 136: Mart Smeets
13 donderdag aug 2015
Posted in Fotooo, Kijk nog eens
Tags
Enschede, fotooo, Kijk nog eens, NS, openbaar vervoer, station, wachtkamer
Kijk nog eens 197
Station Enschede. Ik ben vroeg. Krantje in mijn rugzak. Daar is de wachtkamer. Ik rammel aan de deur, maar ik krijg ‘m niet open. Wat ik ook probeer. Wat heb je aan een wachtkamer als je er niet in kunt zitten?
Zomerthemaweek 4: Fotooo
24 woensdag sep 2014
Posted in Gerbie's Lifeblog, In het nieuws
Onlangs ben ik gedwongen overgestapt op de OV-chipkaart. Ik had geen keus. Over het aantal handelingen (8 ipv 1) per reis schreef ik al eens drie jaar geleden (vooruitgang). Er is meer mis.
Mijn ouders reisden onlangs een keer met de trein. Niet alleen moeten ze een toeslag betalen voor een eenmalige chipkaart, terwijl ze daarna ook vast zitten aan acht keer langs een scanpaal heen. Ze hebben dus al betaald, geen mogelijkheid tot fraude, kunnen hun kaartje niet weer gebruiken, maar moeten toch elke keer in- en uitchecken.
Nieuw probleem: Overstappen in Hengelo duurt zo lang, dat het onmogelijk wordt de aansluiting te halen. De trein staat dus te wachten, je komt op het perron, moet langs die twee palen en ziet de trein wegrijden. Elke dag weer.
Probleem vier: De trein komt te laat in Almelo ’s middags, ik mis de aansluiting in Hengelo en krijg geen korting meer. Voorheen kocht je een kortingskaartje en lag het probleem bij de NS. Nu betaal ik vol tarief omdat de vervoerder faalt.
Probleem vijf: Dubbel instaptarief bij verschillende vervoerders. Een treinreis wordt onnodig duur, omdat de overheid het toestaat dat elke vervoerder een eigen tarief vaststelt.
Er is geen reden te bedenken waarom ik op elk station moet in- en uitchecken. Er is maar een reden dat ik ’s ochtends de trein pak, ik ga naar mijn werk. Er is maar een logische route. Je kunt zien waar ik instap, je kunt zien waar ik uitstap. De computer berekent wie hoeveel van het tarief ontvangt. Zo lang de overheid dat niet oplegt aan de vervoerders, is de OV-chipkaart een gedrocht.
Onwil van de vervoerders en onmacht van de overheid zorgen voor ongemak van de reizigers.
16 zaterdag nov 2013
Posted in Fotooo, Goorse vragen
Tags
fotooo, Goor, Goorse vragen, NS, openbaar vervoer, politiek, trein
Waarom moet de NS kaartjes verkopen, terwijl ze zelf al jaren niet meer in Goor komt? Waarom moeten Goorse treinreizigers met een OV-chipkaart twee keer een instaptarief betalen? Welke politicus zorgt er nu eens voor dat het OV in Nederland fatsoenlijk geregeld wordt?
Goorse vragen. Vragen die in mij opkomen bij foto’s die ik her en der in mijn woonplaats neem. Antwoorden en reacties zijn welkom. Ik weet het zelf vaak ook niet.
20 vrijdag jul 2012
Posted in In het nieuws, Politiek
Nobel streven van de minister. Terug van 157 naar 10. Meer dan negentig procent verbetering!
Maar zou het niet nul moeten zijn? En niet over drie, vier jaar, maar dit jaar? Het kan aan mij liggen hoor, maar volgens mij praten we over mogelijk fatale ongevallen. Zitten er straks half december machinisten te gokken of ze groen nog halen, omdat er dat jaar toch pas zes meldingen zijn geweest van door rood rijden? Elk ongeluk is er een te veel.
En dat er altijd eerst een botsing aan vooraf moet gaan, voordat de minister in actie komt, het is wel typerend. Schultz is weer een van de vele reageerders die omhoog is gevallen. Niet iemand met visie, iemand die nadenkt over de toekomst en het land beter maakt. Nee, de krant (laten) lezen en de interne memo’s op het ministerie en daar dan mee scoren. Nog even en je kunt haar acties voorspellen door de trending topics op twitter te volgen. Weg met dergelijke politici, laten we op 12 september het land eens echt vooruit helpen!
28 woensdag mrt 2012
Posted in Gerbie's Lifeblog
Tags
Voor de verandering accepteerde het kaartjesautomaat eens een keer geen pinpas. Zonder kaartje loop ik de trein in en meld me meteen bij de machinist.
– De kaartjesautomaat accepteert geen pinpas
– Dat is jouw probleem
(een gevoel van déjà vu kwam in me op)
– Ik kan er toch niets aan doen dat het apparaat het niet doet?
– Dan moet je maar met muntgeld betalen
– Ik heb geen elf euro muntgeld bij me
– Dan moet je maar ergens gaan wisselen
– Om vijf voor tien red ik dan de trein niet meer
– Dan moet je maar eerder van huis gaan
– Dus ik moet eerder van huis vertrekken of heel veel muntgeld meenemen omdat de kaartjesautomaat het wel eens niet zou kunnen doen?
– (…)
Ik wacht op een reactie, maar die komt niet. Hij mompelt nog even iets dat hij de storing zal doorgeven en ik ga gewoon zitten.
Bij het overstappen weiger ik weer naar beneden te gaan om daar een kaartje te halen, omdat ik anders mijn aansluiting mis. Gelukkig is de meneer van de NS iets begripvoller dan de meneer van Syntus. Deze keer wel. “Deze rit krijgt u van mij”, is zijn reactie nadat ik hem had uitgelegd waarom ik zonder kaartje naast zijn trein stond. Het kan dus wel.
12 woensdag okt 2011
Posted in In het nieuws
Tags
Beetje ondergesneeuwd in door het overgehypte nieuws van vorige week, heeft de NS meer goede berichten.
Volgens Spits (ik zit wel eens in de trein tegenwoordig) overweegt de NS een contactrubriek te starten op internet. Vroeger hadden ze nog het blad Rails, daarin elke maand een aantal mislukte flirts, hopend dat ze het alsnog goed konden maken.
Bron: Spits
Het artikel heeft het over 4376 nieuwe romances in de trein. Een prachtig exact aantal. Hoe is dat gemeten? Wie heeft dat bijgehouden? Moet je je melden bij de NS als je in de trein iemand bent tegengekomen? Tellen vreemdgangers ook mee? One night stands, waarbij van romantiek weinig sprake is? Herhalingsromances? Is het een gemiddelde over meerdere jaren of zijn er elk jaar toevallig even veel? En waar ligt de grens van een romance, is een vluchtige maar gepassioneerde afscheidskus op het perron al genoeg? Twaalf per dag vind ik een behoorlijk hoog aantal, maar dat zal aan mij liggen. Zijn er zoveel vertragingen dat mensen automatisch nader tot elkaar gekomen, in de categorie gedeelte smart, met een romance als gevolg?
Overigens mag worden betwijfelt of de NS succes heeft. Er bestaan al dergelijke sites namelijk:
Treinflirt
Treinflirt (via Twitter)
NS Flirt
Als zo vaak heeft de NS een idee dat al achterhaalt is voordat het uitgevoerd wordt. Ik heb nog wel een idee voor de NS: betaalbaar en comfortabel openbaar vervoer dat er voor zorgt dat ik op tijd op mijn bestemming aankom.
Maar boven alles ben ik benieuwd naar het onderzoek waarin men kwam op 4376 romances per jaar.
03 woensdag aug 2011
Posted in In het nieuws
Tags
Vandaag post van de NS. Ik had namelijk vrijdag een poging gedaan om een profiel aan te maken op hun site. Dat heb ik ondertussen de laatste jaren al bij tientallen sites gedaan, soms gaat dat meteen, soms krijg je een bevestigingsmail. Langer dan 5 minuten hoef je nooit te wachten. Alleen bij de NS moet dat per snailmail. En omdat zowel de NS als de PTT geprivatiseerd zijn, duurt dat meerdere dagen. Ik had nog overwogen een ‘oude’ kortingskaart te kopen, dat kon nog in juli. Nu niet meer. En met een nieuwe kortingskaart mag je de middagspits ook niet meer in. Heb ik dus niets aan. Dank je NS.
Ook zal ik binnenkort een keer een OV-chipkaart moeten aanschaffen. Daar kan ik me ook al op verheugen. Gebruikersgemak staat voorop. Hoe ziet een dagje met de trein naar het werk er dan uit? Handeling 1: Inchecken op vertrekstation. 2. Uitchecken bij Syntus op overstapstation. 3. Inchecken bij de NS op datzelfde station. Meestal moet ik overigens rennen om de aansluiting te halen, twee extra handelingen zouden wel eens funest kunnen zijn, maar goed, daar zeuren we maar niet over. 4. Uitchecken op het aankomststation. ’s Middags weer vier keer, in totaal acht handelingen dus. En dat allemaal voor het luttele bedrag van nog geen elf euro.
Naar het werk is het iets van 18km, in totaal 36km dus. Daarvoor kun je niet met de trein reizen, hoe graag ik de trein ook pak. Maar het meest stoort me nog dat ik straks acht handelingen moet doen, terwijl ik voorheen voor het instappen een kaartje kocht en daarmee klaar was. Hoezo vooruitgang?
Zo lang de overheid het niet voor elkaar krijgt alle private vervoerders een gezamenlijk systeem op te leggen, moet je of de privatisering terugdraaien (mijn stem heeft de overheid) of gewoon de ouderwetse kaartjes blijven verkopen. Want het openbaar vervoer is niet alleen een duur alternatief voor de auto, het wordt ook nog eens een lastig en omslachtig alternatief. De kans dat men de bolide een keer laat staan of zelfs wegdoet wordt op deze manier niet echt groter. En ondertussen slippen de wegen dicht en denken sommige politici dat het helpt om er een strookje asfalt naast te leggen..
03 donderdag mrt 2011
Posted in Reisverhalen Reizen
Tags
grijsrijden, NS, openbaar vervoer, reizen, trein, zwartrijden
Het kaartje dat de studenten voor me hebben geregeld gaat naar Almelo. Maar dan moet ik me op laten halen of nog weer een half uur verder met de trein. Als er aansluiting is tenminste. Dus ik stap uit in Apeldoorn, maar weet dat ik daar maar twee minuten heb om over te stappen en een kaartje te kopen. Op het perron is geen automaat, dus moet ik gokken. Gaat het me lukken?
Ik besluit richting de trein te lopen en vraag een meneer in een NS uniform (ik gok de machinist, maar het zou ook de conducteur kunnen zijn) of ik nog de tijd heb een kaartje te kopen. Volgens hem niet, maar als ik in Zutphen een kaartje koop mag ik mee. Ik stap in en ga zitten. Dit is geen zwart rijden, maar ook niet zoals het hoort. Laat ik het grijs rijden noemen, ik heb toestemming tenslotte.
Ik lees verder in mijn boek, het verhaal heeft me te pakken. In Zutphen stap ik over en duik snel mijn boek in, als er iemand rennend aan komt en de stilstaande trein betreedt. Hij heeft nog drie minuten, rennen is overbodig. Hij komt vlak bij me zitten en als hij me vriendelijk aankijkt, vertel ik hem dat hij het wandelend ook had gered. “Maar ik heb geen kaartje”, antwoord hij, “zou ik dat nog kunnen halen?”
Op de klok zie ik dat we nog twee minuten heb en op dat moment realiseer ik me dat ik ook geen kaartje heb gekocht. Verzonken in mijn boek ben ik op de automatische piloot overgestapt en vergat dus een kaartje te kopen. Normaal ook niet nodig bij het overstappen. De trein vertrekt en twee niet zo heel jeugdige zwartrijders hopen dat er om kwart voor elf geen conducteur meer de moeite doet om te controleren.
Een station verder ben ik de enige zwartrijder. Bij het tweede station stap ik opgelucht uit. De NS heeft me genoeg geld gekost en veel ergernis in de loop der jaren, ik voel me niet echt schuldig.
06 donderdag jan 2011
Posted in Gerbie's Lifeblog, Reisverhalen Reizen
Tags
NS, toilet, trein, zwartrijden
In de stad moet ik al nodig, maar ik heb geen zin om een kroeg binnen te lopen en daar wat drinken te bestellen om even de wc te kunnen gebruiken. Veel te veel tijd. Ik hou het nog wel even vol, het is ook een soort zelfbescherming. In de boekhandel blijf ik daardoor geen uren rondlopen en dus kom ik alleen thuis met een paar boeken die ik zeker wil lezen en niet met een stapel die ik wel eens zou kunnen gaan lezen.
Principieel heb ik niet zo veel tegen wildplassen, maar in de binnenstad is het toch wel lastig. Ietwat uit het zicht op een plek waar weinigen er last van hebben, lijkt me toch wel een vereiste. Gaat dus ook niet door. Gelukkig is er de trein.
Ik stap in met nog vier minuten te gaan voor vertrek. Ik zoek een rustig plekje op, met uitzicht op de wc-deur. Die drie minuten hou ik ook nog wel vol, dan heb ik van Enschede tot Drienerlo, een kort stukje, maar ik moet zo nodig, dat moet lukken. En omdat ik netjes ben opgevoed, voldoe ik aan het verzoek de wc niet te gebruiken op het station.
Ik doe mijn jas uit, zet mijn rugzakje naast me neer en pak mijn leesboek. Iemand loopt langs mij heen, komt op het balkon en kijkt in de wc. Hij zal toch niet? Ja hoor, hij gaat gewoon naar de wc. Maar goed, hij zal er zo wel uitkomen.
De trein vertrekt en de wc-deur blijft dicht. Ik lees mijn boek, maar kijk er toch ook vaak overheen, de druk op mijn blaas voelend. Ik moet in deze trein, de volgende trein heeft geen toilet. De conducteur komt langs, stempelt mijn kaartje en loopt langs de wc naar de volgende coupe. Ik besef ineens dat hij helemaal niet naar de wc hoeft (zo lang heeft niemand nodig toch?), maar dat het een zwartrijder is die gratis mee wil rijden.
In Hengelo stap ik gefrustreerd de trein uit en moet op zoek naar het openbare toilet. Dat blijkt er niet meer te zijn. Ik vermijd toiletten op stations, herinner me een oude man in Leeuwarden die zo eenzaam was dat hij aanbood met mij mee te gaan, het blauwe licht op het toilet van Hengelo, blijkbaar bedoelt om drugsgebruikers tegen te gaan, extreem smerige toiletten in Rome waarvan ik bijna over mijn nek ging. Maar ik heb geen keuze. Het blijkt niet meer gratis te kunnen bij de NS. Ook wegbezuinigd gok ik. Voor vijftig cent heb ik nu een smerige stalen constructie waarvan de ‘wc-bril’ automatisch naar beneden komt als ik nader. Voor mijn blaas maakt het niet uit. In de volgende trein zit ik wel op mijn gemak.
Niets is geheel waar, en zelfs dat niet. 