Tags
Mijn verdediging kwam er op neer dat ik zo ongeveer elk punt in de dagvaarding ter discussie moest stellen. Dat kwam mij niet zo slecht uit, aangezien ik het met vele punten toch al niet eens was. Sterker nog, ik begreep de hele zaak nog steeds niet. Hoe kan een fotograaf wiens foto in de Volkskrant en Telegraaf heeft gestaan, die te zien is geweest bij DWDD (miljoenenpubliek!), schade ondervinden van een hobby-blogger met een erg klein publiek? Ik vond een zaak van een paar maanden voordien (LJN: BT1960,Sector kanton Rechtbank Amsterdam, CV11-2089), waarin een fotograaf met dezelfde woonplaats en dezelfde advocate wel won volgens de rechter, maar er flink van langs kregen van de rechter. De gedaagde in die zaak kwam er goedkoop af. Dit gaf mij hoop, ik zag overeenkomsten.
Hoe kan het dat ik voor een euro een MP3 legaal kan downloaden, dat ik een film kan zien voor weinig, maar dat een kleine foto in een hoekje van het archief van mijn blog 280 euro per jaar moet opleveren? Hoe verder deze zaak ging, hoe minder ik er van begreep. Maar dat het een duur geintje aan het worden was, daar was ik al lang achter. Al was het maar vanwege alle tijd die ik er in moest steken.
Na de dagvaarding en de verdediging volgt er nog een schriftelijke ronde. In de repliek mag de eiser (fotograaf Flos en advocate Kitty van Boven) vertellen wat er allemaal niet deugt aan de verdediging, in de dupliek mocht ik dan weer reageren op de nieuwe aantijgingen en andere onwaarheden die nu weer op mijn bord werden geschoven. De dupliek heb ik zelf geschreven. Het was me te duur om weer iemand in te huren.
Via Google Analytics kon ik aantonen dat er in meer dan vier jaar precies 1 zoekopdracht (op een totaal van 56.476) is geweest op de naam Samir A. die op mijn blog is uitgekomen. Het was overduidelijk wie die ene was. Ik kon laten zien dat het ‘lenen’ van foto’s een algemeen gebruik is op internet, wat dan misschien niet volgens de wet was, maar wel gewoonterecht. Zelfs Pauw & Witteman en Studio Sport doen er aan mee. De bewuste foto is overigens nog steeds te vinden via Google Images, zo exclusief is dat ding dus zeker niet. Meerdere foto’s van mij, en teksten, zijn zonder toestemming op diverse sites verschenen. Ik weet waarover ik praat.
We zitten ondertussen in april 2012, ik ben weer begonnen met een nieuw blog, ik wil deze zaak niet te belangrijk maken, ik wil niet mijn plezier in het bloggen laten vergallen door wat aasgieren die op geld uit zijn.
Niets kan ik meer doen, het is nu afwachten wat de rechter er van vindt. Dat kan via een rolzitting (ik kende het woord niet eens), dat zou ook een zitting kunnen worden. Op dit moment was ik daar wel nieuwsgierig naar. Zou de tegenpartij er zijn? Of zou hij het volledig overlaten aan zijn raadsvrouw? De rechter besloot dat een zitting niet nodig was. Maar meerdere rolzittingen gingen voorbij, elke keer weer kreeg ik een brief van de rechtbank dat mijn zaak was aangehouden. Tot eind juni volgens de derde brief.
Half juni lag er ineens een brief van de rechtbank. Toch nog onverwacht.
(wordt vervolgd)