Patricia Highsmith – The cry of the owl
Als docent heb je soms een klein voordeeltje (naast de 12 weken vakantie waar iedereen natuurlijk meteen aan denkt). Het bestellen van de zogenaamde ‘lijsters’. Boeken die voor studenten in goedkopere versie worden herdrukt. Een aantal jaren stond daarom dit boek in mijn kast Engelse boeken. Ik ging er van uit dat het een goed boek moet zijn, je wordt niet zo maar geselecteerd voor de jeugd, het lijkt me logisch dat ze daar goede/controversiële/nuttige/belangrijke boeken voor kiezen.
Toen ik heel wat jaren later dit boek begon te lezen, had ik al snel door dat dit niet het geval is. Sterker nog, het is een gewone simpele detective. Vreemd, want dat is niet het type boek dat ik associeer met literatuur, met de talenkennis of het denkvermogen van de jeugd, niet een boek waar je over jaren nog over praat. Maar goed, blijkbaar zijn de docenten Engels die de keuze mochten maken in 2003 niet dezelfde gedachte toegedaan.
In mijn ogen moet er iemand hebben bijgezeten die in de jaren zestig erg onder de indruk was van Patricia Highsmith. Die ruim dertig jaar later wel de naam en het boek in gedachten had, maar niet meer zo goed wist waarover het ging. Of het daadwerkelijk zo goed was als hij zich het herinnerde of dat hij op het juiste moment in zijn leven het boek las en daar de rest van zijn leven aan terug zou denken.
Erg jaren zestig, platteland Verenigde Staten. Het ademt door alles heen. Kan ook niet anders, dat is wanneer het boek geschreven is. Een beetje zoekend op het internet lees ik dat het boek liefst drie keer is verfilmd. Ik lees de beschrijving ‘psychologische thriller’ en ‘superieure crime’, ik begin er steeds minder van te begrijpen. Niet dat ik het een slecht boek vond, zeker niet. Niet dat ik het met moeite heb uitgelezen, onzin. Maar meer dan een simpel boek heb ik er niet uit gelezen. Natuurlijk moet er iets gebeuren om het verhaal gaande te houden, maar als je dat gegeven eenmaal hebt, is het een behoorlijk eendimensionaal en voorspelbaar boek. Niets mis mee, maar niet het meesterwerk dat velen er in denken te zien.
In het kort komt het er op neer dat de hoofdfiguur, Robert Forester op een onorthodoxe manier in contact komt met een jongedame die haar verloving net wil verbreken. Zij ziet Robert als een weg er uit, haar verloofde ziet Robert als een concurrent en hij heeft geen idee wat hem allemaal gebeurt. Hij wil Jenny niet teleurstellen, maar zit niet te wachten op een nieuwe vriendin, net na zijn scheiding.
Dan verdwijnt de verloofde. Robert is de laatste die hem gezien heeft. Het heeft alle er schijn van dat er een moord heeft plaatsgevonden en Robert moet uitleggen dat dat niet zo is. Of toch?
Leuk boek, inventief gevonden gegeven, goed leesbaar.
Citaat: “Well, Mr. Forester, something else of great interest turned up last night, too. Wyncoop’s body washed up just above Trenton. At least, what we think is Wyncoop’s body. The exam isn’t finished yet.” (p.181)
Nummer: 12-024
Titel: The cry of the owl
Auteur: Patricia Highsmith
Taal: Engels (US)
Jaar: 2003 (Orig.: 1962)
# Pagina’s: 269 (4181)
Categorie: Thriller
ISBN: 9001-55649-3
Meer:
Wikipedia
IMDB (3e film)
LA Times (review)
Google books (diverse recensies)
Lizzy Siddal (blog recensie)
Pulpetti (blog recensie)
Scholieren.com (schoolverslag)
Goodreads