Tags
Nummer | 127 |
Artiest | Talk Talk |
Titel | It’s my life |
Jaar | 1984 |
Wikipedia | It’s my life |
Website | Discogs |
Tekst | Lyrics Mode |
De eerste keer dat ik later opbleef dan mijn ouders herinner ik me nog perfect. Veronica, toen net geen piraat meer, maar ook nog geen eigen zender, organiseerde een popnacht. Nu is dat lastig voor te stellen, maar rond een uur of 12 gingen de meeste zenders op zwart in de jaren tachtig. Veronica zond tot 4 uur ’s ochtends uit. Een van de bands was Talk Talk. Live op radio en televisie, wat een spektakel! In mijn eentje in de kamer, de hele wereld leek te slapen, maar ik mocht kijken.
Mark Hollis is een van die figuren die niemand ooit echt zal kennen. Succesvol met Talk Talk, tegenwoordig bijna een kluizenaar. Geweldig muzikant, maar geen zin om een beroemdheid te zijn.
Na het debuutalbum van Talk Talk kwamen er twee erg succesvolle albums, met vele hits. Daarna vond Hollis het wel, componeerde vreemde ontoegankelijke (maar prachtig sfeervolle) muziek en vulde daar ook weer twee albums mee. Hij hield alleen de hardcore fans over, het grote publiek haakte af.
Nog een solo-album (met liefst 20 seconden complete stilte aan het begin) hij trok zich terug uit een wereld waarin hij zich blijkbaar niet thuis voelde. Gelukkig blijft zijn muzikale nalatenschap voor iedereen beschikbaar.
Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify en Deezer.