21 maandag nov 2022
Posted in Voetbal WK 2022 Qatar
Twee van mijn helden in 1 filmpje. Ook deze clip zag ik al erg vaak. Op YouTube zijn vele mooie filmpjes te zien met beelden van Diego Maradona en de muziek van Manu Chao, maar deze blijft mijn favoriet. Elke keer weer raak ik ontroerd, voel ik de tranen die ik ook denk te zien achter de zonnebril van de voetballer. Gewoon op straat in Buenos Aires, twee gitaren, een zanger en een goed getimede aankomst van de boeiendste voetballer aller tijden.
#ikkijkniet (deel 5)
04 vrijdag mrt 2022
Posted in Boekbesprekingen 2021, Reisboeken
Tags
boeken, boeken 2021, boekrecensie, lezen, Mano Negra, Manu Chao, Ramon Chao, reisboek, themaweek
Een boek waar ik ook flink naar heb gezocht is het avontuur van een van mijn favoriete bands on tour in Colombia. De vader van de zanger mocht het boek schrijven, dit dagboek was het resultaat.
Het idee was een gok, maar vooral een avontuur. Mano Negra, nog een Franse band, wat circusartiesten, journalisten en entourage en dan allemaal in een oude trein over een traject dat eigenlijk allang niet meer gebruikt is voor passagierstreinen. Onderweg in elk dorp en stad een concert geven, het hele circus optuigen en dan een dag later weer verder reizen.
Geweldig idee natuurlijk, ware het niet dat er flink wat hobbels te nemen waren. Te beginnen met het beperkte budget. Dan is er nog de onveilige situatie in veel delen van het land. Daar komen dan de problemen bij van het op elkanders lip zitten, weken achter elkaar, de verlokkingen van het land, waar je je van alles bij kunt voorstellen en je weet dat dit niet zomaar een tour is van een bekende Europese band. Voeg toe het gebrek aan (stromend) water, tropische temperaturen, slecht onderhouden rails en het heeft weinig meer met Mano Negra te maken.
En de schrijver is per definitie betrokken, zijn zoon is de belangrijkste muzikant in de trein. Er ontstaan dan ook problemen, waardoor een deel van de band al voor de helft van de tour vertrekt. Het voorprogramma wordt dus maar wat belangrijker gemaakt. Ze krijgen te maken met verstekelingen, hoeveel mensen kunnen daadwerkelijk mee in de trein?
Het boek leest als een geweldige roadmovie, het gaat steeds minder over de optredens, steeds meer over wat er al reizend gebeurt. Jammer dat er geen tot weinig beelden zijn van dit avontuur.
Citaat: “We’ve only just landed when the train stops, abruptly. We’ve derailed. Already! Again! The state of the track is quite picturesque. The sleepers are only loosely nailed to the rails, and the rails are completely twisted because they don’t dilate very evenly. Sometimes, when we’re on the footplate we can see a huge bump where the rail is suspended in the air for about ten meters, thirty centimeters above the ballast. When the train arrives, it flattens the bump. But in the meantime, little stones get under the track and the convoy derails again with a huge shudder from top to trail.” (p.90)
Nummer: 21-060
Titel: The train of ice & fire (Un train de glace et de feu)
Auteur: Ramon Chao
Taal: Engels (Frans)
Jaar: 2008 (1994)
# Pagina’s: 256 (12821)
Categorie: Reizen
ISBN: 978-1-901927-37-5
Meer:
Themaweek 129: Reisboeken
19 dinsdag mrt 2019
Posted in Gerbie's top 212
| Nummer | 67 |
| Artiest | Manu Chao |
| Titel | La vida tombola |
| Jaar | 2007 |
| Wikipedia | La Radiolina |
| Website | Manu Chao |
| Tekst | Metro Lyrics |
Het moeilijke met de liedjes van Manu Chao is, dat ze allemaal door elkaar lopen. De beste setting om ze te beluisteren is namelijk live. Maar tijdens die concerten komen flarden van vele liedjes op andere plekken weer terug. En dan zitten er ook nog regelmatig stukken Mano Negra tussen. Dus terwijl Manu een geweldig liedjesschrijver is, maakt hij van zijn optredens een prachtig spektakel, waarbij je graag meedoet, waar je weggaat nadat je drie lange medleys van geweldige muziek hebt staan meebrullen.
Toch viel de keuze eigenlijk vrij eenvoudig, dankzij de documentaire van Emir Kusturica over Diego Maradona. Jaren geleden schreef ik er al over (klik). Het simpele beeld van de Spaans-Franse zanger met zijn gitaartje in de straat, in een buitenwijk van Buenos Aires, met de grote man als publiek, geven me nog elke keer kippenvel. Maradona houdt zijn zonnebril op, maar kan niet verbergen dat hij geëmotioneerd raakt. Het is ook logisch, de tekst is niet alleen een ode aan de beste voetballer ter wereld ooit, het is een rechtvaardiging van diens keuzes. Keuzes die vaak bekritiseerd werden. Maar kritiek geven is niet moeilijk, achteraf weet iedereen wat er zou hebben moeten gebeuren. Maar wat zou je zelf doen? Manu geeft het antwoord. “Si yo fuera Maradona, vivaria como el”. Als ik Maradona was geweest, dan had ik net als hem geleefd. Maar ja, wij zijn hem niet, hij moet het doen met zijn leven, met alle voor- en nadelen. La vida es una tombola, het leven is een loterij, het komt zoals het komt.
Prachtige muziek, geweldige tekst, mooie levenslessen, schitterende ode. En Manu laat ook nog even zien dat een voetballied niet een simpel deuntje met een dreun hoeft te zijn, dat niet elk voetballied een flinterdunne tekst nodig heeft. Held.
Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify en Deezer.
26 dinsdag feb 2019
Posted in Gerbie's top 212
| Nummer | 70 |
| Artiest | Mano Negra |
| Titel | Mala Vida |
| Jaar | 1988 |
| Wikipedia | Mala Vida |
| Website | |
| Tekst | Genius |
Je gaat mee, volgende week. We slapen in Groningen. Het was een mededeling. Ik kende de band niet, maar een avondje naar een andere stad is altijd goed. Concert meepikken, ook leuk. King Kong Five kwam op de radio voorbij, ik was nog niet overtuigd.
Het duurde geen tien minuten. Kleine zaal Oosterpoort, bijna iedereen zat te wachten en luisterde naar dat Franse bandje dat het podium op kwam. Het was overdonderend. Zonder uitzondering ging het hele publiek binnen een paar minuten om. Voor de voorste banken ontstond een moshpit, toen we dat woord nog niet eens gebruikten. De eerste stagediver die ik ooit zag, klom daar op het podium, sprong er ook weer af. Wat een geweldige band!
Een jaar later zag ik ze op Pinkpop, ook daar, vroeg in de ochtend, waren er weinig die stil konden blijven staan. Dit was een festival openen, geen rustig luistermuziekje, maar volle vaart vooruit. Mano Negra is zonder twijfel een van de beste bands als het op optreden aankwam. Hun platen waren leuk, maar je moest ze gewoon live zien.
Mala Vida was de tweede single van Patchanka, het doorbraakalbum. Al voordat Mano Negra bestond, speelde Hot Pants het nummer, de vorige band van Manu Chao. En nog lang nadat de band uit elkaar is gegaan, staat het nog op het repertoire van Manu, nu hij solo speelt. Het nummer leeft, de blazers kunnen voluit meedoen, het is het kenmerkende geluid van de band die allerlei stijlen, culturen en talen door elkaar mengt.
De vijf gulden die het concertkaartje destijds kostte is waarschijnlijk een van de beste investeringen van mijn leven geweest.
Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify en Deezer.
04 woensdag jan 2017
Posted in Gerbie's Recensies Concerten, Muziek, themaweek
Tags
Een bezoekje aan het bevrijdingsfestival in mei doen we al jaren. Maar dit jaar was er de afsluiter: Manu Chao. En laat mijn dochter die avond ineens een grote fan worden…
Dat ze het vol zou houden wist ik wel. Ze lijkt op haar vader, uren later naar bed is geen probleem. Maar of ze anderhalf uur zou luisteren, ik was er bang voor. Ze had al gespeeld, in de zweefmolen gezeten, een suikerspin gehad, nu was het haar beurt om aan te passen.
Het liep anders. Ze vond het mooi. Erg mooi. Ze deed mee. Vol enthousiasme. We hadden een mooie plek in het midden van het veld, redelijk zicht op het podium. Er stond een hek, waar ik achter stond. Zij kon er bovenop zitten, zo nu en dan even staan. En ze vond het geweldig. Ook al kende ze niets, ze danste, ze sprong en ze zong zelfs mee.
Nu is de muziek van Manu Chao natuurlijk ook erg aanstekelijk, zitten er vele momenten in dat ‘whoohoho’ en ‘yoyoyo’ meegeschreeuwd kunnen worden, maar zelfs ‘por la carretera’ klonk uit haar keel. Zo halverwege het concert hing ze tegen me aan, ze draaide iets en fluisterde in mijn oor dat we echt familie waren. Net als opa, ook al is die overleden. Even later staat ze weer op en zingt weer mee. Ik voel me gelukkig, trots, vol liefde, wat kun je nog meer wensen als vader? Zonder probleem doet ze mee tot kwart over elf de laatste toegift ook is afgelopen.
Een dag later wil ze de CD van haar vader lenen. Want K3 is dan wel leuk, maar Manu Chao is nu echt haar favoriete muziek.
Themaweek 26: 2016 in 1 week
26 donderdag mei 2016
Posted in Gerbie's Recensies Concerten, Papa Gerbie
Tags
bevrijdingspop, concert, Manu Chao, muziek, papa gerbie, Suus, Zwolle
Dat ze het vol zou houden wist ik wel. Ze lijkt op haar vader, uren later naar bed is geen probleem. Maar of ze anderhalf uur zou luisteren, ik was er bang voor. Ze had al gespeeld, in de zweefmolen gezeten, een suikerspin gehad, nu was het haar beurt om aan te passen.
Het liep anders. Ze vond het mooi. Erg mooi. Ze deed mee. Vol enthousiasme. We hadden een mooie plek in het midden van het veld, redelijk zicht op het podium. Er stond een hek, waar ik achter stond. Zij kon er bovenop zitten, zo nu en dan even staan. En ze vond het geweldig. Ook al kende ze niets, ze danste, ze sprong en ze zong zelfs mee.
Nu is de muziek van Manu Chao natuurlijk ook erg aanstekelijk, zitten er vele momenten in dat ‘whoohoho’ en ‘yoyoyo’ meegeschreeuwd kunnen worden, maar zelfs ‘por la carretera’ klonk uit haar keel. Zo halverwege het concert hing ze tegen me aan, ze draaide iets en fluisterde in mijn oor dat we echt familie waren. Net als opa, ook al is die overleden. Even later staat ze weer op en zingt weer mee. Ik voel me gelukkig, trots, vol liefde, wat kun je nog meer wensen als vader? Zonder probleem doet ze mee tot kwart over elf de laatste toegift ook is afgelopen.
Een dag later wil ze de CD van haar vader lenen. Want K3 is dan wel leuk, maar Manu Chao is nu echt haar favoriete muziek.
26 woensdag jun 2013
Posted in Gerbie's Recensies Concerten
Mano Negra zag ik een aantal keer. Maar dat is ondertussen twee decennia geleden. Manu Chao blijft een held. En die kwam in Rotterdam. Tot mijn grote verbazing kregen we de auto niet vol. Maar met zijn drieën zagen we een geweldig concert. Manu light, slechts met zijn vieren op het podium.
Prachtige set, mooie nummers, maar vooral erg veel sfeer. Publiek dat vanaf de eerste minuut gegrepen werd. Geen wanklank, geen vervelende festivalgangers, geen dronken dropjes. Hier en daar werd er het een en ander door de tabak gedraaid. Blikjes bier werden verhandeld, maar vooral genoten tienduizenden van een band die plezier had aan spelen.
Bartjan filmde een van de mooiste nummers:
Op twitter kwam een schitterende Luchtfoto langs. En zelf kwam ik niet verder dan dit:
En voor iedereen die niet meeging: Jullie hadden ongelijk!
31 woensdag dec 2008
Posted in Overige columns
Emir Kusturica maakte een film over de beste voetballer aller tijden. De film Maradona kwam dit jaar uit. Tijdens de film zien we een fragment van Manu Chao. De Franse zanger schreef namelijk een mooi lied over de superster. De officiële clip bevat al beelden uit de documentaire. De zanger speelde het nummer ook bij Jools Holland live in Later. Toen hij nog in de band Mano Negra zat schreef hij al eerder over zijn bewondering voor de Argentijnse voetballer. Het nummer Santa Maradona was het resultaat.
Het nummer La Vida Tombola stond op het laatste album La Radiolina van de zanger. Het inspireerde velen om zelf op de computer aan het knutselen te gaan en een filmpje te maken met mooie voetbalbeelden en de muziek van Chao er onder.
Maar onovertroffen blijft natuurlijk het clipje uit de documentaire. Kusturica bracht Chao naar Buenos Aires en zette hem neer op een straathoek met zijn gitaar. De zanger speelt het nummer, net als de voetballer aankomt. Wat was ik graag daar bij geweest. Twee helden in 1 straat, zo maar in het wild. De ongeschoren Maradona blijft staan en luistert naar de zanger. En zie ik het goed, of heeft hij het, achter de donkere zonnebril, even moeilijk?
De eerste regel van het nummer komt geregeld terug en spreekt voor zich. “Si yo fuera Maradona, viviria como el”. “Als ik Maradona zou zijn, dan leefde ik zoals hij”. Prachtige woorden, zeker gezien het feit dat iedereen het wel eens is over zijn voetbalcapaciteiten, maar dat zijn levensstijl nogal eens bloot staat aan discussie.
Het leven is een loterij, het is een mooie titel van het nummer. Het is misschien ook wel een mooi levensmotto. In ieder geval een goed begin van 2009.
Ik wens iedereen een goede jaarwisseling en veel geluk in het nieuwe jaar!
Manu Chao – La vida tombola
Si yo fuera Maradona
Viviria como el
Si yo fuera Maradona
Frente a cualquier portería
Si yo fuera Maradona
Nunca m’equivocaria
Si yo fuera Maradona
Perdido en cualquier lugar
La vida es una tombola
De noche y de dia
La vida es una tombola
Y arriba y arriba
La vida es una tombola
De noche y de dia
La vida es una tombola
Y arriba y arriba
Si yo fuera Maradona
Viviría como él
Mil cohetes mil amigos
Y lo que venga a mil por cien
Si yo fuera Maradona
Saldria en mondovision
Para gritarles a la Fifa
Que ellos son el gran ladron!
La vida es una tombola
De noche y de día
la vida es una tombola
Y arriba y arriba
La vida es una tombola
De noche y de dia
La vida es una tombola
Y arriba y arriba
Si yo fuera Maradona
Viviria como el
Porque el mundo es una bola
Que se vive a flor de piel
Si yo fuera Maradona
Frente a cualquier porquería
Nunca me equivocaría
Si yo fuera Maradona
y un partido que ganar
Si yo fuera Maradona
Perdido en cualquier lugar
La vida es una tombola
De noche y de día
La vida est una tombola
Niets is geheel waar, en zelfs dat niet. 