Tags

, ,

Dag Papa,

Een jaar is voorbij. Dat is het moeilijkste jaar, zeggen ze. Alles voor de eerste keer. Natuurlijk kloppen clichés, geen toeval. Maar ik geloof niet dat het een mijlpaal is. Er zullen nog veel momenten komen dat we je missen. Niet alleen kerst, verjaardagen en vaderdag. Maar juist ook de niet logische momenten, dan komen ze harder aan. Suus die een foto van je in haar bed heeft gelegd. Mama die een mooie touretappe met tranen in haar ogen zit te kijken. De jaarvergadering waar ik dit jaar een speldje kreeg, jij vorig jaar, nu was je het onderwerp van de minuut stilte aan het begin.

Er zijn er meer gegaan sindsdien, jonger, ouder, maar elke keer weer schiet de gedachte door mijn hoofd dat je er nog jaren had kunnen lopen. Maar zoals die laatste jaren, dat heeft ook geen zin. Dat was geen leven, dat was overleven. Dat je het allemaal voor jezelf hebt kunnen houden, ik snap het nog steeds niet.

Maar we moeten verder. We kunnen niet anders. Suus is nog altijd ‘blij dat ik opa bijna zeven jaar heb gekend’. Mama heeft iets meer rust, vooral de bevestiging gehad dat de laatste jaren te niet dezelfde papa was als de eerste halve eeuw daarvoor. Het gaat ons niet slecht. We missen je. En dat gaat niet over na een jaar.

dscf0504