Ze hadden gespaard. Dit jaar zou een bijzonder reisje worden. Niet zoals vele voetbalelftallen een goedkoop huisje en dan het hele weekend zuipen, nee hun reisje ging verder. Glasgow was de bestemming. In het Pinksterweekend, dan hadden ze een dag extra.
Hotel was geregeld, een wedstrijd bezoeken van Glasgow Rangers ook. Daarnaast natuurlijk genoeg tijd om diverse pubs van binnen te bekijken en met de Schotten een geweldig weekend te beleven. Een goedkope vlucht werd ook gevonden.
Op vrijdag was het vertrek. Vier auto’s achter elkaar. Ze zaten een beetje krap, maar parkeren bij het vliegveld was natuurlijk duur. Ze reden er vrij snel heen, achter elkaar op de Duitse autobaan, ze waren ruim op tijd bij het vliegveld. De voorste auto vond een parkeerplaats, de anderen volgden. Slechts nummer twee had een probleempje. Volgens de TomTom moesten ze nog tachtig kilometer…
Binnen informeerden ze naar de juiste balie. Die bleek onvindbaar. Ze zaten op het verkeerde vliegveld. Niet Dusseldorf international heeft goedkope vluchten van RyanAir, maar Dusseldorf Niederrhein. Net over de grens bij Nijmegen, een stuk dichter bij huis dan het vliegveld waar ze nu waren. Ze moesten inderdaad nog tachtig kilometer rijden.
In vliegende vaart reden ze weer achter elkaar aan en net op tijd kwamen ze aan bij het juiste vliegveld. Nog vijf minuten, hadden ze uitgerekend. Helaas voor het ondertussen minder vrolijke elftal, ze mochten niet meer mee, de Gate was al gesloten. Er was nog wel een vlucht vanuit Frankfurt, maar dan moesten ze 200 euro bijbetalen. Per persoon.
De keus was snel gemaakt, een avondje stappen in Kernwasser Wunderland te Kalkar was het goedkope alternatief, op zaterdagmiddag, toen ze eigenlijk in een voetbalstadion hadden moeten zitten, zaten ze op het terras van hun stamkroeg. In de zon, dat wel.
Het lijkt een beetje op die mop: Ken je die van het voetbalelftal dat naar Glasgow ging? Ze ging niet. Alleen deze keer is het waargebeurd.