Tags

, , ,

Op weg naar huis kom ik een stukje langs de zijtak van het Twentekanaal. Er staat een auto in de berm. Niets bijzonders, er zitten daar vaak vissers. Soms zelfs wedstrijden. Vaak een wit nummerbord overigens, zouden er dichter bij hun huis geen goede visplekken zijn?

Maar nu ik dichterbij kom, zie ik meteen achter de auto twee tuinstoelen staan. Zij zit het dichtst bij de auto, ze zit te haken. Hij zit naast haar, maakt een puzzel uit een puzzelboekje. Zweeds kruiswoordraadsel, als ik het goed zie.

Geen vissers dus, maar waarom ga je dan hier zitten? 40cm achter de stoelen begint het asfalt, de meters voor het tweetal staan vol met onkruid. Daarvoor het water. Een kanaal waar zo nu en dan een boot voorbijvaart. Geen idee waarom ze deze plek gekozen hebben. Maar ik benijd hun tevredenheid. De complete rust. De onverstoorbaarheid die ze uitstralen.

Even overweeg ik te stoppen en een foto te maken. Maar welk recht heb ik hun rust te verstoren? Ik fiets dus verder.