Tags
Als ik losstaande verhalen had kunnen nomineren, dan had ik het debuut van Thijs Zonneveld in De Muur zonder enige twijfel in mijn top 10 gezet. Het verhaal waarover hij schrijft over zijn Chinese ploegmaat was tranentrekkend mooi. Ik moest aan het eind het boek gewoon even wegleggen. Als renner kende ik hem toen niet, dat hij talent voor schrijven had, was meer dan duidelijk.
Daarop volgde dit debuut. Ongetwijfeld al bedacht tijdens lange trainingskampen, eindeloze trainingsritten of de zoveelste avond in de zoveelste hotelkamer. Het verhaal over de eenzame vluchter moet aanspreken. Wat gebeurt er in zijn hoofd? Waarom fiets hij door? Tegen wil en dank op kop, je kunt niet anders dan doorfietsen. Maar tijd genoeg om na te denken. En met zijn gedachten worden wij als lezers gevoed.
Zijn verzamelingen van columns en stukken heb ik ook gelezen, staan ook gewoon op de plank, is ook niets mis mee, maar halen het niet bij deze roman/novelle.
Themaweek 105: De 100 beste sportboeken ooit
Niets is geheel waar, en zelfs dat niet. 