Tags

, , ,

Sinds vorig jaar is Nico Dijkshoorn een bekende Nederlander. Vooral dankzij DWDD waar hij elke week a la minute gedichten produceert, die hij dan voordraagt.

Ik zag hem tijdens een optreden van Hard Gras on tour afgelopen winter in Almelo. Leuk, ik vond het erg jammer dat er na afloop geen boeken te koop waren. Iets later las ik Daar schrik je toch van, dat hij schreef onder de naam P.Kouwes, voor Geen stijl. Erg leuk.

Een verhaal in Hard Gras over Kuif den Dolder werd een roman en ook dat boek kocht ik. Op een weblog plaatste hij foto’s van het boek op originele plaatsen gemaakt. “Stuur een ludieke foto van mijn roman, het liefst op een zo vreemd mogelijke plek.” Dat klonk interessant. Dat kan ik ook. Zeker toen ik las dat er een prijs aan verbonden was. “Ik plaats de foto’s hier, schrijf er een Kuif tekst bij en je ontvangt gratis een handgeschreven exemplaar van je favoriete Kouwes gedicht.

Dus ik maak twee foto’s, probeer origineel te zijn, na de tientallen foto’s die er al op dat blog stonden.

Photobucket

En inderdaad verscheen een van mijn foto’s een paar dagen later ook op zijn blog. Diezelfde dag ontving ik een mailtje van hem. De tekst was kort en bondig.

“Stuur me je adres even, dan kan ik je een gedicht opsturen.

Groeten
Nico”Juich, niet alleen werd mijn foto uitgekozen, ik kreeg ook een gedicht. Leek me leuk. Ik mailde mijn adres en een paar dagen later nogmaals, met een keuze uit het boek van Kouwes. En toen begon het wachten.

Na de vakantie zat er in de stapel post nog steeds geen gedicht, dus heb ik begin september nog een keer een herinnering gemaild. Het is nu begin oktober. Hoe vaak moet je vragen om iets wat je is toegezegd? Hoe graag wil ik nog een handgeschreven gedicht? Hoe lang duurt het voor meneer Dijkshoorn daadwerkelijk zijn belofte nakomt?

Wordt (misschien) vervolgd.