Tags

, , , , ,

Johan 4

Onlangs las ik dat het hoogtepunt in de carrière van Huub van der Lubbe (zanger van de Dijk) was door een vol Thialf-stadion toegezongen worden met een ovationeel: Lubbe van Dijk, Lubbe van Dijk.

Ik zag Lubbe ooit spelen in Veendam 2 ergens in 1988. Hij stond in de spits en was niet echt actief. Zodra hij echter de bal had, zag hij alleen nog maar de goal. En ook al was hij niet een keer echt gevaarlijk, hij bleef alles alleen doen. Toen zijn trainer daar halverwege de tweede helft commentaar op leverde, kreeg die de volle laag. Lubbe verdroeg geen kritiek, ook al was die man toevallig trainer.

In de VI ontdekte ik dat hij ook in Veendam 1 (toen eredivisie) geregeld meespeelde, maar een maand later werd hij uitgeleend aan Heerenveen, de club waar hij als echte Fries al gespeeld had en ook hoorde.

In de nacompetitie 1989 begon Heerenveen erg slecht. Na 2 nederlagen raakte Lubbe zijn basisplaats kwijt, maar in de derde wedstrijd viel hij in, scoorde 2 keer en gaf Heerenveen daardoor nog een laatste kans. Heerenveen greep die kleine kans en promoveerde voor het eerst in de historie naar de eredivisie.

Daar verging het de club slecht en Lubbe viel slechts op doordat hij in de Kuip tegen Feyenoord een wereldgoal maakte. Een verre uittrap van Swager stuiterde over hem heen. Met zijn rechterbeen, waar hij tot dat moment alleen op stond, schoot hij een schitterende volley van ruim 20 meter de kruising in. Na de winterstop kwamen twee aanvallers van naam, Van der Gijp en de Roemeen Camataru, maar Lubbe raakte zijn basisplaats kwijt aan Verbeek, een verdediger nota bene.

Terug in de eerste divisie 1991 was hij weer op de vertrouwde linksbuitenplaats te bewonderen. Hij scoorde zo nu en dan en voetbalde nog steeds zoals ik hem toen zag: eigenwijs en egoïstisch. Langzaam maar zeker verdween Lubbe weer uit de basis. Geruisloos vertrok hij uit het betaalde voetbal. Heerenveen, eigenlijk het heel vaderlandse voetbal heeft in Lubbe van Dijk een attractie verloren.