Jannie belde, ze had wat voor me. Een week later lag het in de keuken, een boek. Niet zo maar een boek, maar een boek geschreven door een voorvader. Joop was een oom van mijn moeder. Toen mijn moeder geboren werd, was hij nog in Diepenheim. Niet veel later werd hij als dienstplichtig militair naar Nederlands-Indië gestuurd in het kader van de politionele acties. Hij keerde nooit meer terug naar Twente.
Mijn overgrootmoeder heb ik nog redelijk lang gekend. Zij overleefde vier van haar vijf kinderen, inclusief mijn opa. Tijdens mijn lange backpackreis heb ik in Jakarta flink wat moeite gedaan om zijn graf te bezoeken. Het is me gelukt. In 2001 was ik, na 54 jaar, het eerste familielid op bezoek bij mijn oudoom.
En nu dus een boek dat hij geschreven heeft. Wanneer? Samen met Jannie gokten we op net voor de Tweede Wereldoorlog. Maar dan zou hij net een jaar of 13 zijn geweest. In de oorlog dus? Zou kunnen, maar met familie in het verzet, bewust zijnde van de situatie, had ik dan een iets ander verhaal verwacht, ook al was de schrijver toen pas een puber. Lastig.
Wat wel opvalt is dat het niet zo maar een stapeltje papier is met een verhaal. Nee, netjes getikt op een typmachine, ingebonden (harde kaft) en met een aantal tekeningen tussendoor. Op de kaft in mooie letters de titels. De naam van de schrijver staat er niet op, zijn initialen wel. De creatieve kant van mijn moeders familie zat er overduidelijk in.
Met enthousiasme begon ik te lezen. Dat duurde niet zo lang. 71 bladzijden, enkelvoudig bedrukt, niet een groot formaat, dan ben je er nog wel een keer doorheen. Mijn eerste reactie was teleurstelling. Een simpele Whodunit. Behoorlijk eendimensionaal zelfs. Maar als ik even reflecteer kan ik alleen maar bewondering opbrengen. Een jonge jongen die een verhaal uitwerkt, een aantal hoofdfiguren vanuit heel Europa samenbrengt, terwijl ik me niet kan voorstellen dat hij vaak buiten Twente is geweest. Diezelfde jongen die dat verhaal dan ook nog eens netjes uitwerkt, keurig volgens de regels van een Whodunit met de klassieke gegevens: een huis vol excentrieke figuren, een moord, een beperkt aantal verdachten en een inspecteur van de politie die alle aanwezigen verhoord en tot een conclusie komt. Tekeningen die passen bij het verhaal, niet alleen ter decoratie, ik vind het een behoorlijke prestatie. En of het dan een 13-jarige was die vlak voor de oorlog dit schreef of een 15/16-jarige die dat tijdens de oorlog deed, dat maakt niet zo heel veel uit. Trots op mijn oudoom. Mooi dat dit pareltje nog in de familie is.
Citaat: “Plotseling schrok hij op uit zijn half wakende toestand. Een hartverscheurende gil weerklonk in het huis, gevolgd door een hevige knal, waarschijnlijk tengevolge van revolverschot. James sprong op van zijn bed en liep naar de schakelaar van het licht.” (p.7)
Nummer: 23-050
Titel: Bella Vista
Auteur: Joop Geerlings
Taal: Nederlands
Jaar: 1941 (?)
# Pagina’s: 71 (15919)
Categorie: Whodunit
ISBN: nvt
Themaweek 154: Boeken
Niets is geheel waar, en zelfs dat niet. 