Tags

, , , , ,

Marnix ten Kortenaar - Op weg naar het lichtMarnix ten Kortenaar – Op weg naar het licht

In mijn laatste seizoen in Oostenrijk had ik de kans een worldcup wedstrijd schaatsen mee te pikken. Afdaling en slalom had ik al gezien, maar voor een Nederlander blijft schaatsen de belangrijkste wintersport. In de trein naar Innsbruck, stadsbus en even zoeken en voor ik het wist stond ik op een meter van het ijs. Geen entree, geen controle, ik was in een klein wereldje beland. Anni Friesinger en Annemarie Thomas deden vlak voor mijn ogen een warming up. Barbara de Loor schaatste er de Olympische limiet en ik was ditmaal degene die achter de geïnterviewde ging staan om even in beeld te komen voor thuis.

Ik zat ook op de tribune toen Romme een geweldige tien kilometer schaatste, een halve race onder het wereldrecord. Vlak voor me zat een sporter die me bekend voorkwam, met bovenbenen waar een rugbyer jaloers op was en een trainingsjasje van de Oostenrijkse bond. Hij groette even later een landgenoot in het Nederlands. Ik concludeerde dat dit Marnix ten Kortenaar moest zijn. Hij zou later, net als Bart Veldkamp de tien kilometer moeten schaatsen in de B-groep.

Een paar jaar later koop ik zijn boek in een tweedehands boekenwinkeltje. Gesigneerd nog wel, al snap ik niet waarom Pieta (of is het toch Pieter?) het boek wegdoet, terwijl de schrijver nog wel de moeite doet om middels een handtekening diens exemplaar uniek te maken.

Afgelopen winter besloot ik om het boek eindelijk eens te lezen. Op de voorkant staat dat het een roman is, achterop wordt het genuanceerd en een roman gebaseerd op waar gebeurde schaatsverhalen genoemd. Volgens mij zijn het gewoon schrijfsels van een schaatser tijdens zijn loopbaan. Daarom niet minder interessant overigens, maar het ‘roman’ label snap ik eigenlijk niet.

Ten Kortenaar is een intelligente schrijver, die goed om zich heen keek in het kleine wereldje en er als subtopper zo veel mogelijk heeft uitgehaald als schaatser. Zijn verhaal is een leuke aaneenschakeling van gedachtegangen tijdens trainingen, filosofische schaatstheorieën, beschrijvingen van trainingskampen en grappige (ongetwijfeld waargebeurde) anekdotes.

Het verhaal van Falco Zandstra die het rondebord verkeerd hanteerde toen die eens een keer Pfrommer moest assisteren had ik al eens gehoord, maar blijft geweldig. Het pad op weg naar een Oostenrijks paspoort is ook een interessant verhaal. Wanneer hij een uitnodiging krijgt om in Japan te trainen, twijfelt hij niet lang. Het blijkt vooral naast de schaatsbaan een openbaring voor de schaatser.

Ten Kortenaar is het bewijs van de stelling van Cruijff. Iemand die aan topsport doet, moet wel intelligent zijn, anders zou hij geen topsporter kunnen zijn. Hij laat in dit boek goed zien dat je geconcentreerd en eenduidig een doel kunt nastreven, maar daarnaast toch ook kunt relativeren en je verbaasde blik kunt behouden. Alleen al daardoor is dit boek de moeite waard om te lezen.

Citaat: “Ze had geen tanden en was foeilelijk. Toen ik haar echter in haar vreemde hondenogen aankeek, gloeide ik. Ze was de mooiste vrouw van de wereld. Haar karakteristieke hoofd met rimpels en haar doordringende blik deed me realiseren dat schoonheid relatief was. Altijd had ik namelijk gedacht, dat een mooie vrouw bruine haren had en bruine ogen. Dat ze jong en goed gelijnd was. Nu keek ik echter door al het lelijks in een schoonheid die alles overtrof. Ons oogcontact duurde maar kort en luttele seconden later drukte ik op het knopje.” (blz. 164)

Nummer: 10-070
Titel: Op weg naar het licht
Auteur: Marnix ten Kortenaar
Taal: Nederlands
Jaar: 1998
# Pagina’s: 186 (13606)
Categorie: Sport (Schaatsen)
ISBN: 907532350-6

Meer: Schaatsverzameling
Marnix als spreker?
WikiPedia
Bol.com