Grappig die reactie van China vorige week toen bekend werd dat de dissident Liu Xiaobo de Nobelprijs voor de vrede heeft gewonnen.
De ambassadeur van Noorwegen werd meteen op het matje geroepen en de betrekkingen met dat land werden in twijfel getrokken.
Snapt er nou niemand in Peking dat door die reactie juist bevestigd wordt dat de prijs aan de juiste persoon is toegekend? Dat je door zijn vrouw op te sluiten juist weerzin opwekt? Dat als China niet zo’n machtige handelspartner was geweest, meerdere landen juist achter Noorwegen waren gaan staan.
Ik ben een grote fan van Vrijheids van meningsuiting. Van mij mag Wilders vrijgesproken worden (al schaar ik hem daarmee nog niet in het rijtje kanshebbers voor welke prijs dan ook), maar moeten vooral alle dissidenten, waar ook ter wereld, die vastzitten vanwege een afwijkende mening meteen worden vrijgelaten. In dat licht gezien is de prijs inderdaad een politieke uitspraak. Zoals Amnesty International dan ook gezien kan worden als politieke organisatie.
En juist daar gaat het mis. Zowel de Nobelprijsorganisatie als Amnesty hebben geen belang bij de ene of de andere kant. Geen voorkeur. Niet voor of tegen China. Zoals de doodstraf in de Verenigde Staten hetzelfde resultaat oplevert als in Iran en China.
En zo lang we die discussie nog moeten voeren, is de mensheid nog niet zo beschaafd als het zichzelf voordoet.
Meer:
WikiPedia Liu Xiaobo
Amnesty pleit al tijden voor Xiaobo
China klaagt (Nieuwsblad)
Vrouw winnaar opgesloten (de Morgen)
Boek Nobelprijswinnaar volgend jaar in Nederland
China blijft klagen (nu.nl)
China eet voorlopig geen Noorse vis (Telegraph)