Nu echt de laatste keer

Tags

papa, Tour 2015, Tour de France, veiling, wielrennen

Al jaren roept mijn vader dat hij voor het laatst meedoet met ons veilingspel. Hij vindt zich te oud om met allemaal jonge jongens nog mee te spelen. Nu worden wij geen van allen jonger, het leeftijdsverschil wordt procentueel gezien steeds kleiner, dus vinden we dat hij gewoon elk jaar weer mee moet doen.

Hij doet het meestal redelijk, maar heeft geen geduld voor een spel dat een paar uur duurt en waarin bijna 100 renners ‘op tafel’ komen. Hij kiest een paar renners die hij wil hebben, overbiedt en dan raakt zijn geduld op. Ooit was dat Stuart O’Grady die voor 43 wegging, dit jaar was het Ian Stannard die voor zijn restbudget van 24 werd gekocht. Voor de helft had hij ‘m ook gehad. Een kwart waarschijnlijk zelfs. Gevolg is dat hij de laatste vijf renners zonder budget zit en dus erg lang moet wachten tot hij de goedkope renners kan inslaan of zo slechte renners moet inbrengen die niemand zelfs maar voor 1 wil kopen. Beide situaties zijn niet gunstig.

Het resultaat is er naar. Hij staat ondertussen dik onderaan. En nu is dat niet zo heel erg, het is maar een spelletje. Ware het niet dat we een regel hebben bedacht ooit dat degene die onderaan eindigt, het jaar er op gastheer is. Hoeven we volgend jaar in ieder geval de discussie niet aan te gaan. Hij moet gewoon nog een jaar meedoen. In 2017 praten we hem wel weer om.

Overigens is hij vandaag ook nog jarig. Hij heeft de mooie leeftijd van 70 jaar bereikt en gaat aan zijn achtste decennium beginnen. Gefeliciteerd pa!

Zomerthemaweek 1: Tour de France

Advertenties

De veilingpoule

Tags

Peter, Tour de France, veiling, wielrennen

Vanavond mogen we weer. Bij de nummer laatst van vorig jaar thuis. Zes jaar geleden schreef ik er al over. De veiling. Er is niet heel veel veranderd. Peter is er niet meer. Hij kocht een klein wielrennertje, een wisseltrofee. Hij deed dat jaar voor het laatst mee. Hij haalde het einde van de Tour net niet, de tijdrit op de laatste zaterdag was de eerste etappe die hij miste. Dankzij zijn trofee is hij er elk jaar toch nog een klein beetje bij. De steeds uitgebreidere catering is ook door hem in gang gezet.

Vanavond dus.

Vanavond weer de veilingpoule

Tags

OGT, Tour 2011, Tour de France, veiling, wielerlied, wielrennen

En dat betekent dat ik weinig tijd heb om te bloggen. Vorig jaar was ik laatste namelijk. En dan moet je organiseren. Dus vanavond zitten we met acht wielerliefhebbers om tafel. Twee jaar geleden blogde ik er al over. Hoef ik niet opnieuw te doen.

Vorig jaar was Peter er ook bij. Een avond waar hij van genoot. Hij bracht ook een klein fietsje mee, voor de winnaar. Een wisselbokaal. Vlak voor het eind van de Tour overleed hij. Vanavond zal de bokaal van eigenaar verwisselen. Hij zal voor eeuwig naar hem vernoemd zijn.

En alsof het zo moet zijn kiest de random functie van mijn iTunes op dit moment Daniel Lohues met het nummer dat de Drent schreef over Gerrie Knetemann.

En zo wordt elke Tour meer een herinnering aan degenen die niet meer deurried’n…

Tourrennersveiling

Tags

Oudste Goorsche Tourtoto, Tour de France, veiling, wielertoto, wielerverhaal, wielrennen

Het is een mooie avond. Meestal net na de proloog, sinds vorig jaar de avond voor de Tour begint. We zitten met een groepje aan tafel en we gaan ons eigen spel ‘De Veiling’ spelen. De vorige eeuw hadden we al eens een vergelijkbaar spel geprobeerd, maar sinds 2001 spelen we in de huidige vorm.

Niet te veel deelnemers, dat werkt niet. Stuk of acht, mooi aantal. Tien zou nog kunnen, meer en het wordt onwerkbaar. Allemaal beginnen we met een budget van 200. Punten, euro, we hebben er eigenlijk nooit een definitie achter gehangen. Gewoon tweehonderd. Om de beurt brengen we een renner in. De definitieve deelnemerslijst ligt op tafel. De een met een printje, de ander met de krant. Een derde heeft aangestreept wie hij wil kopen vanavond.

Een renner wordt voor een bepaald bedrag ingebracht, de rest van de deelnemers kan nu meebieden. Simpel, de hoogste bieder krijgt deze renner in zijn team. Biedt niemand hoger, dan gaat de renner naar degene die hem inbracht. Zorg wel dat je aan het eind 12 (of 10 of 15) renners hebt, anders heb je een probleem.

Het mooie zit ‘m natuurlijk in de tactiek. Wie brengt welke renner wanneer in? Wie koopt een aantal toppers voor veel en vult zijn team aan met goedkope renners? Wie wil zo snel mogelijk binnenhalen wat er op tafel komt? Wie blijft met een half team en een restbudget zitten terwijl alle goede renners al weg zijn? Hoe beïnvloed je de ander? Biedt hij mee omdat hij deze renner ook wil, of zit hij gewoon de prijs op te drijven? Gok je op een ‘veilige’ lijst om niet laatste te worden of durf je te gokken om te winnen? Wie koopt de meest overschatte renner?

Al jaren zijn dit geweldige avonden. Gezellig, veel humor, veel miskopen en dus commentaar van anderen. Er is geen prijs, de winnaar krijgt slechts eeuwige roem. Er is wel een andere voorwaarde. Wie laatste wordt, moet volgend jaar organiseren. Bij de eerste tussenstanden wordt het vlees voor de bbq al gekocht op naam van de nummer laatst. Maar ja, ook hier geldt: wie het laatst lacht…

De volgende dag moeten de andere tourtoto’s worden ingevuld. De avond ervoor kwamen er vele namen voorbij. Had je op woensdag nog het idee dat je zonder problemen je 25 namen invult, op zaterdag zit je ineens weer met een voorselectie van 46 renners. Dankzij de veiling. Na 120 renners blijken er nog steeds goede renners niet gekozen te zijn. Het laatste plukje wordt gratis opgepikt. Een aanvaller die elke Tour wel eens in de kopgroep zit, kan voor een prikje een geweldige aanwinst zijn. Je kunt tevreden zijn met de vaste nummer 14 van de massasprint. Een jong Baskisch klimtalent kan na de eerste Pyreneeënetappe zijn geld al hebben opgebracht.

Prachtig spel, die veiling.