14 donderdag jul 2016
Posted in Elders op het web
De mens is een kuddedier. Ze willen dezelfde dingen als hun buren. Ook op vakantie. En dus maken ze dezelfde foto’s. Als je eens her en der op het internet rondsnoept, kom je ze tegen. Alle mogelijke clichés. Alle toeristische hoogtepunten, maar dan met toerist er bij.
De bekendste:
’t Is maar een voorbeeld. Een heel blog vol: Bad Tourist Pictures
02 woensdag nov 2011
Posted in Gerbie's Lifeblog, Uit de school geklapt
Bron: http://www.koppop.nl
Gisteren precies tien jaar geleden begon ik aan mijn huidige baan. Tot dat moment was ik er in geslaagd om nergens langer dan een jaar te werken. Ooit sprak ik die ambitie uit toen ik mijn diploma in ontvangst mocht nemen. 2000 halen zonder vaste baan. Ook daarin slaagde ik zonder enig probleem.
Toen ik eind 2001 aan deze baan begon, heb ik velen gevraagd mij te waarschuwen als ik hier tien jaar later nog zou zitten. De laatste weken en maanden heeft niemand mij gewaarschuwd. Nu is het te laat.
De afgelopen jaren heb ik regelmatig getwijfeld of ik dit werk nog veel langer zou kunnen volhouden. Vooral de politiek binnen de grote monsterorganisaties in het onderwijs staat me erg tegen. De grote hoeveelheid mensen die wel op de loonlijst staan, maar geen les geven verbaast me elke dag weer. De bureaucratie. De eeuwige bezuinigingen. De vergrijzing om me heen, waardoor ik nog steeds erg jong ben, terwijl ik als zij-instromer niet eens erg jong begon.
Aan de positieve kant: Ik zat vandaag thuis te werken, kan mijn eigen tijd dan indelen, ontwikkel eigen materiaal voor sommige vakken. Gisteren liep ik in Deventer in een heerlijk najaarszonnetje, waar twee tweedejaars studenten een rondleiding gaven aan de eerstejaars. Prachtige opdracht in het kader van het vak Reisbegeleiding. Praktijkonderwijs optima forma. Ik werk met mensen, niet met getalletjes, niet met producten. Mijn winst is niet in geld uit te drukken, maar als ik het goed doe, heb ik iemand geholpen op weg naar de toekomst. Dat idealisme wil ik niet kwijtraken.
Elke baan heeft zijn voor en tegens. Nog tien jaar? Wie het weet mag het zeggen.
23 zondag okt 2011
Posted in GFC, Voetbal, Voetbalzondag
Goal, juni 2007
Na een feest op zaterdagavond is het voor mij tijd om kennis te maken met een typisch Engels fenomeen: de all-day-session, of ‘sesh’, zoals het ook wel genoemd wordt. Het idee is om op zondag op tijd de kroeg in te gaan, indrinken voor de wedstrijd, dan op Sky een wedstrijd uit de Premiership kijken, ondertussen niet vergeten dat je dorst hebt, na de wedstrijd nog even door te drinken, ergens wat voedsel oppikt om dan ten slotte nog een glas te nemen en de dag af te sluiten.
Onze sesh zal plaatsvinden in een pub in Cala’n Porter, waarboven een collega van me woont. Zij is de enige collega die een beetje van voetbal weet. Terwijl mijn mannelijke collega’s in onze eigen voetbalwedstrijden al hadden laten zien, dat niet iedere Brit voetbalgek is, is Allison ex-leidster van een heus ‘sunday-league’ voetbalteam. Daarbij is ze een geoefende drinkster, dit kon wel eens een zware dag worden. Melissa, drinkt, na de hoeveelheid alcohol van gisteren, deze middag diet-coke. Ons ontbijt bij Burgerking was goed, dus om een uur of een ’s middags staat mijn eerste cola-rum voor me. Op de tv zien we een wedstrijd uit de First Division, de Engelse eerste divisie, als een soort warming-up voor de hoofdmatch. Stoke city tegen Port Vale, een 1-1 gelijkspel.
Deze pub staat dan wel op Menorca, de uitbater en zijn vrouw zijn oer-Engels, de gasten, mezelf uitgezonderd, ook en dus hangt er ook een dartbord naast de bar en is de muziekkeus erg Engels. De uitbater woont hier al 5 jaar, heeft een bar gekocht en is gek van Formule 1, zoals alle foto’s aan de muur laten zien. Hij heeft alle vlaggen van alle landen van verschillende Formule 1-rijders opgehangen. Slechts de Nederlandse vlag ontbreekt, een bevestiging dat Jos Verstappen niet serieus genomen wordt.
Gelukkig smaakt de rum hier behoorlijk en kan ik ook behoorlijk tegen de alcohol vandaag, zeker na de end-of-season-party gisteravond. Melissa kan zelfs met diet-coke ons tempo niet bijhouden. De hoofdwedstrijd van vanmiddag is Tottenham Hotspurs tegen Sheffield Wednesday, een onvervalst degradatieduel. Het is nu iets drukker geworden. De ‘locals’, in dit geval Engelsen die hier permanent wonen, blijken dit als hun stamkroeg te zien. De wedstrijd is erg Engels, veel lange ballen, veel strijd en een enthousiast publiek. Ik kies Ginola als mijn persoonlijke favoriet van de dag en ben niet ontevreden, zijn acties zijn gevaarlijk en hij scoort een schitterend doelpunt. Tottenham is niet veel beter, maar scoort 3 keer voor rust. Sheffield is de tweede helft het beste team, maar scoort slechts 2 maal. Tottenham neemt iets afstand van de beruchte rode streep. De vijfde goal miste ik helaas, omdat ik zo langzamerhand na elk glas eerst mijn blaas moet legen, voordat ik met de volgende verder kan.
Het is tijd voor een korte onderbreking. Voedsel. We gaan naar de lokale Chinees, kopen een menu met van alles wat en eten dat met zijn drieën op. Waarom ik hier een Pomada (gin-lemon) drink is me zelf ook niet duidelijk. Melissa geeft op na de maaltijd en pakt een taxi naar huis. Wij gaan weer terug naar onze basis voor vandaag en zien nog de laatste minuten van Español tegen Real Betis (5-0). Er is gelukkig nog genoeg rum voor mij en cider voor Allison om de hoogtepunten van de Engelse competitie nog even mee te pikken. Het is ondertussen al donker geworden, de alcohol begint langzaam maar zeker naar mijn hoofd te stijgen en ik begin te begrijpen waarom dit een ‘all-day-session’ genoemd wordt. Nog een consumptie dan. Net voor middernacht is het afgelopen. De fles rum was leeg toen we weggingen en er moest een nieuwe bestelling cider geplaatst worden. O ja, we hebben ook nog voetbal gezien. Ik zou geloof ik best wel in Engeland kunnen wonen.
20 dinsdag sep 2011
Tags
Cancun, Gerbie on tour, Mexico, Puerto Vallarta, purpose built resorts, reizen, toerisme, toeristen, vakantie
Puerto Vallarta gebruikt de slogan ‘Some resorts are invented, others were always there’ om aan te geven dat het ooit kleine vissersdorpje niet in de categorie ‘Purpose built resorts’ hoort. De Zona Hotelera op weg naar het vliegveld en een nieuwe zone, Nueva Vallarta, bewijzen dat deze stelling onzin is.
Natuurlijk, in Viejo Vallarta, de oude stad, is te zien dat het dorpje dateert van voor de tijden van het massatoerisme, maar ook daar zijn de traditionele winkels vervangen door souvenirshops, restaurants (alle Amerikanen zijn vertegenwoordigd: McDonalds, Burgerking, Hooters en KFC) en Cybercafés. De ouderwetse klinkers in de straat zijn samen met de kathedraal nog het enig bewijs van een leven voor de toerist.
De Zona Hotelera neemt een lange strook kust in beslag, waar de hotels elkaar opvolgen, slechts onderbroken door een enkel restaurant, een incidentele nachtclub en de onvermijdelijke shopping mall. Het strand is er slechts toegankelijk voor gasten van voornoemde hotels. Vele zwaar bewapende security guards zorgen er voor dat de Mexicaanse wet, die vrije toegang tot alle stranden garandeert, niet uitgevoerd kan worden.
Het succes is aanzienlijk. Vele touroperators uit alle rijke landen van de wereld brengen vliegtuigladingen vol toeristen van het vliegveld naar de nabijgelegen hotelzone, waar genoten kan worden van een paradijselijke vakantie. Dat de meerderheid van deze gasten het complex pas weer verlaten zodra er naar huis gereisd moet worden en dus de kans missen om ook maar iets mee te pikken van het schitterende afwisselingrijke Mexico schijnt niet van belang te zijn.
Aan de andere kant van het vliegveld is men ondertussen begonnen met het ontwikkelen van Nuevo Vallarta zodat er nog meer mensen ingevlogen kunnen worden, die net zo weinig van het land willen zien als degenen in de eerste hotelzone. Maar het vliegveld wordt tenminste optimaal benut en de zon-zee-strand liefhebbers brengen een hoop buitenlandse valuta mee, iets waar men natuurlijk nooit genoeg van kan hebben.
Diezelfde valuta waren de drijfveer, toen de regering van het land tig jaren geleden op zoek gingen naar een gebied waar ze het toerisme zouden kunnen ontwikkelen. De keus viel op Cancun. Er werd gigantisch geïnvesteerd in infrastructuur en diverse buitenlandse hotelketens werden door middel van gigantische belastingvoordelen overgehaald om in de lagune een complexje neer te zetten.
Het resultaat is duidelijk. Ruim 21 kilometer lang Zona Hotelera, oftewel hotels en resorts, disco’s en bars, restaurants en souvenirshops aan de ene kant begrensd door strand en zee, aan de andere kant mooie grasvelden en palmbomen, slechts onderbroken door 18 gaten in de grond met een vlaggetje er in. En nog eens 18 iets verderop. En voor de zekerheid nog maar eens 18 extra, de toeristen zouden zich eens gaan vervelen.
Slechts een weg dient als aan- en afvoer, al zal het de meeste toeristen een zorg zijn. Alle voorzieningen voor een goede vakantie zijn voorhanden, waar men precies is, is niet echt interessant, zo lang men maar onbeperkt kan eten en drinken in het resort waar men verblijft en de zon elke dag schijnt, is de vakantie niet stuk te krijgen.
Puerto Vallarta heeft dus nog een heel klein stukje voorsprong op Cancun als het gaat om authenticiteit, maar beide plaatsen hebben eigenlijk heel weinig met Mexico te maken.
“Hoe was je vakantie?”
“Schitterend, elke dag zon, lekker temperatuurtje, goed eten en drinken, all inclusive, dan weet je het wel.”
“Nog iets gezien?”
“Hoe bedoel je…”
Valladolid, Mexico, 6 maart 2000
21 zondag aug 2011
Posted in Voetbal over de wereld
Tags
Barcelona, El Clasico, Real Madrid, reizen, toerisme, voetbal
Toevallig kwam was het reisschema zo dat ik op woensdag in Barcelona aankwam. Heb ik ’s avonds toch maar even een wedstrijdje meegepikt.
20 zaterdag aug 2011
Posted in Fotooo, Kijk nog eens, Reisverhalen Reizigers
Tags
Het verbaast mij elke keer weer. Dat er mensen zijn die tijdens hun vakantie extra vroeg opstaan om een handdoek neer te leggen op een zonnebedje bij het zwembad. Dag in, dag uit. Op deze foto zie je iets na achten ’s ochtends nummer 80 en 81 neergelegd worden, linksboven in de foto.
Ben eigenlijk wel benieuwd hoe vroeg de eerste opstaat. Overigens is het tot zeker 11 uur extreem rustig bij het zwembad.
16 zaterdag jul 2011
Posted in Fotooo, Kijk nog eens, Reisverhalen Steden
Tags
Kijk nog eens 154
Ik zat niet te popelen om er heen te gaan. Maar soms komt het zo uit dat je er bent en dat je ook nog eens een stadswandeling krijgt aangeboden. En daar gingen we van parkeergarage naar roltrap door de V & D heen. Ineens stonden we aan de rand van het terras en zei de gids ons dat we midden in de stad waren. Rechts was het water nog zichtbaar, onder ons zagen we de winkelstraat en vlak voor ons zagen we huizen met een grasveld voor de deur. Wat een wonderlijke combinatie! Waar vind je die drie dingen nog zo dicht bij elkaar. En het meest bijzonder was nog de stilte. Geen verkeer. Geen massa’s mensen. Slechts een paar mensen die onder ons doorliepen, een paar die op het terras met jas aan van de voorjaarszon zaten te genieten. Almere, bijzondere stad. Ik zou er niet willen wonen, maar de wandeling heeft mij positief verrast. Ga er eens heen als je de kans hebt.
26 dinsdag jul 2005
Posted in Boekbesprekingen 2005
Tags
boeken, boeken 2005, boekrecensie, column, lezen, reisboek, reizen, Rik Zaal, toerisme
Rik Zaal – Leve het toerisme! (05-027)
Ik leerde Zaal kennen als radiomaker bij de VPRO. Op AT5 deed hij ooit een mooie reeks samen met Frans Bromet, die ook landelijk ergens tijdelijk te zien was, maar nooit echt doorbrak. Zaal schreef echter ook. Dit boek is een verzameling van columns die ooit in het Parool verschenen. Allemaal over het verschijnsel toerisme.
Het leuke van zijn verhalen is dat hij zich vooral bezig houdt met het verschijnsel toerisme en dus niet vaak een reisbeschrijving neerpent. Hij gebruikt reismomenten, bestemmingen en reizen als kapstok voor observaties die vaak raak zijn. Leuke conclusies over het nut van reisgidsen, de perceptie van tijd onderweg en de voors en tegens van Frankrijk, allemaal komen ze in dit boekje voor. Korte columns, duidelijk gericht op een krantenlezend publiek, maar tijdloos door ze in dit boekje samen te voegen, door ze los te maken van de krantenpagina die het stukje vaak dateert, zonder dat het gedateerd is.
Nummer: 05-027
Titel: Leve het toerisme!
Auteur: Rik Zaal
Taal: Nederlands
Jaar: 1994
# Pagina’s: 112 (4926)
Categorie: Reizen
ISBN: 90-254-5692-8
Niets is geheel waar, en zelfs dat niet. 