Dichterbij kwam ik niet

Tags

Braga, fotooo, Hans van der Meer, Portugal, Van der Meest, voetbal, voetbalfoto

Het stadion van Braga staat op alle lijstjes van Groundhoppers. De ligging, aan de rand van de stad, tegen de rotsen, maakt het een populair stadion. De middag dat wij in Braga aankwamen, zaten alle hekken dicht. Eromheen rijden viel nog niet mee. Uiteindelijk vond ik toch een plekje om het stadion in te kijken.

Volgens mij een populaire plek bij hondenbezitters. Ik gok dat velen hier staan tijdens een wedstrijd, thuis het excuus gebruikend dat de hond nog even moest worden uitgelaten. Tussen de hondendrollen terug laverend bereikte ik de auto.

Van der Meest, ode aan fotograaf Hans van der Meer. Foto’s van voetbal (-velden) over de hele wereld. Omdat de sport overal ter wereld wordt gespeeld en overal velen plezier bezorgd.

Angstgegner Portugal

Tags

EK 2020, Nederlands elftal, Oranje, Portugal, voetbal

In de vierde of de vijfde leerde ik bij Economie over de ‘Selffulfilling prophecy’. Als je maar vaak genoeg roept dat iets zo is, dan wordt het vanzelf zo. Simpel verklaard dan. Er zit meer theorie achter, maar in het kort komt het daar wel op neer. Dit zien we nu al dagen in de pers en op social media. Het zou namelijk zo maar kunnen dat ‘wij’ de nummer drie van de Poule des Doods treffen. Op dit moment Portugal. En daar doen wij het niet zo goed tegen de laatste jaren.

Op dit moment is er inderdaad een kans dat dat gebeurt, maar mocht het inderdaad zo ver komen, dan zijn we dus bij voorbaat uitgeschakeld. We roepen namelijk al sinds het begin van het toernooi dat we Portugal niet tegen willen komen. En dus zal juist Portugal tegen ons hun beste wedstrijd spelen en Oranje de slechtste.

Ten eerste is het nog helemaal niet zeker dat we tegen de nummer 3 van Groep F spelen. Daarbij is het nog helemaal niet zeker dat Portugal derde wordt in die groep. Tenslotte is het zelfs nog mogelijk dat zij een van de slechtste nummers 3 worden, zeker met een wedstrijd tegen de favoriete Fransen in het vooruitzicht.

Maar mocht het zo ver komen, zouden de Portugezen wel zo graag tegen ons spelen? Twee van de drie wedstrijden niet gewonnen, de derde pas in de laatste 10 minuten beslist. Willen zij tegen een team dat drie wedstrijden simpel won? Mocht je willen winnen, dan moet je eerst geloven dat je kan winnen. En winnen kun je tegen elke nummer 3 in dit toernooi. Garanties bestaan niet in voetbal. Geen garantie dat Portugal automatisch van Nederland wint, geen garantie dat Nederland niet van een angstgegner kan winnen.

EK-gedachtenspinsels, deel 11

Moura

Tags

Hans van der Meer, Portugal, Van der Meest, voetbal, voetbalfoto

Moura Atletico Clube heet de club. Twee straten na het stadion spreken we een aantal Afrikaanse jongens. Profs bij deze kleine club, hopend op een stap omhoog, dromend van de Europese top. Maar nu speelden ze hier, woonden in een klein appartementje en verveelden zich veel in deze uithoek van Portugal.

Van der Meest, ode aan fotograaf Hans van der Meer. Foto’s van voetbal (-velden) over de hele wereld. Omdat de sport overal ter wereld wordt gespeeld en overal velen plezier bezorgd.

Jose Saramago – De stad der blinden

Tags

boeken, boeken 2020, boekrecensie, Jose Saramago, lezen, Nobelprijs literatuur, Portugal

Jose Saramago – De stad der blinden

Half maart veranderde de wereld behoorlijk. Het Covid19 virus bepaalde wat we wel en niet konden doen. Het bepaalde ook mijn leesgedrag. Ik lees altijd, graag en veel, maar nu ik andere dingen die ik normaal ook doe niet meer kon doen, las ik nog meer.

De pest van Camus stond ineens op 1 in diverse leeslijstjes. Durf het niet met zekerheid te zeggen, maar volgens mij heb ik dat boek in de jaren tachtig nog gelezen. Maar de nummer 2 op dat lijstje herkende ik ook. Dat boek had ik ooit in de opruiming van de lokale bieb aangeschaft voor weinig, maar nog niet gelezen. Zoals dat gaat, intentie is er, maar elke keer kies je voor een andere titel. Deze keer dus niet. Er zal een reden zijn dat het ineens veel gelezen is, er zal zeker een reden zijn dat Saramago ooit de Nobelprijs won.

Al snel in het boek begreep ik de actuele link. Midden op een kruising zit een man achter het stuur van een auto, maar optrekken durft hij niet, hij is spontaan blind. Het blijkt besmettelijk. De dokter die hij bezoekt, de mensen die hem naar huis hielpen, de wachtenden in de wachtkamer van de oogarts, iedereen raakt ook blind. De regering moet ingrijpen, een oud leegstaand gekkenhuis wordt de quarantaine plek, alle bekende blinden werden opgehaald en opgesloten. En elke dag werd het drukker, er kwamen steeds meer blinden.

Dan volgt een experiment waarbij vergeleken John de Mol’s Big Brother klein bier is. Binnen de muren van het gekkenhuis moeten ze zich redden. Eten wordt gebracht (soms), medische zorg is er niet, niemand ziet iets, de blinden moeten zich maar redden.

De enige uitzondering is de vrouw van de oogarts, zij deed alsof ze blind was toen het leger haar man kwam halen, maar ze is het niet. In het gekkenhuis probeert zij haar leven en dat van haar man een beetje draaglijk te maken, maar al snel blijkt dat zij in haar eentje weinig invloed heeft. Net als in Lord of the Flies loopt het binnen de muren uit de hand. De kwaadwillenden terroriseren de rest. Het leger bewaakt het gebouw, maar durft niet binnen te komen, grijpt niet in.

Na een tijdje is er de Apocalyps, waarop een groepje met honger probeert de straat te bereiken. Er blijkt geen leger meer te zijn, iedereen lijkt blind te zijn. Hoe overleef je in een stad waarin iedereen blind is? Hoe ga je met elkaar om? Wie heeft de macht? Welke regels gelden nog?

Saramago schreef een prachtige vertelling waarvan je je kan voorstellen dat het zou kunnen gebeuren. En daarmee een schitterend boek. De schrijfstijl van Samarago is even wennen, heel lange zinnen met veel bijzinnen, hoofdletters op plekken waar je het niet perse verwacht, maar zonder twijfel is het een herkenbare eigen stijl, passend bij het meeslepende verhaal dat hij vertelt. En uiteindelijk stelt hij natuurlijk de vraag waar de literatuur al zo lang worstelt. Is de mens goed of slecht? Wint goed het van slecht? En vooral de vraag ‘wat zou ik doen?’ is extreem relevant.

Citaat: “Omdat hier geen getuigen van waren en het, indien ze er wel waren, niet bekend is of zij gehoord werden voor deze aantekeningen, is de vraag gewettigd hoe men weet dat deze gebeurtenis zich zo en niet anders heeft voltrokken, het antwoord daarop is dat alle verslagen hetzelfde zijn als dat van de schepping van de wereld, niemand is er bij geweest, niemand heeft het gezien maar iedereen weet wat er gebeurd is.” (blz. 245)

Nummer: 20-025
Titel: De stad der blinden (Ensaio sobre a cegueira)
Auteur: Jose Saramago
Taal: Nederlands (Portugees)
Jaar: 1995
# Pagina’s: 304 (5434)
Categorie: Literatuur
ISBN: 90-290-6719-5

Meer Stad der Blinden:
Wikipedia
IMDB (verfilming)
Scholieren
Zuca Magazine
Hebban

Meer Nobelprijsliteratuur:
Mario Vargas Llosa – Feest van de bok
Mario Vargas Llosa – De stad en de honden
Mario Vargas Llosa – In praise of the stepmother
Orhan Pamuk – De witte vesting
V.S. Naipaul – Caribische reis
Gunter Grass – De blikken trommel
Gunter Grass – Im Krebsgang
Gunter Grass – Kat en muis
Nadine Gordimer – July’s mensen
Octavio Paz – Arenas movezidas
Camilo Jose Cela – Cafe de artistas
Camilo Jose Cela – Esas nubes que pasan
Gabriel Garcia Marquez – Kampioen van Colombia
Gabriel Garcia Marquez – Liefde in tijden van cholera
Gabriel Garcia Marquez – Cronica de una muerte anunciada
Gabriel Garcia Marquez – Memoria de mis putas tristes
Gabriel Garcia Marquez – Vivir para contarla
Gabriel Garcia Marquez – Doce cuentos peregrinos
Gabriel Garcia Marquez – Por la libre
Gabriel Garcia Marquez – 100 jaar eenzaamheid
Pablo Neruda – Veinte poemas de amor
Alexander Solzjenitsyn – Een dag van Ivan Denisovitsj
John Steinbeck – Travels with Charley
Herman Hesse – Siddharta
Herman Hesse – Strange news from a strange star
Herman Hesse – Mit der Reife wird man immer junger
Herman Hesse – Siddharta

Rene Goscinny & Albert Uderzo/Jean-Yves Ferri – L papiro de Cesar

Tags

Albert Uderzo, Asterix, boeken, boeken 2018, boekrecensie, lezen, Mirandees, Portugal, reizen, Rene Goscinny, stripboek

Rene Goscinny & Albert Uderzo/Jean-Yves Ferri – L papiro de Cesar

Soms zijn er van die onverwachte momenten die pareltjes blijken te zijn. Want het is ondertussen een automatisme dat ik tijdens mijn uitstapjes over de grens op zoek ga naar Asterix in een taal of dialect dat ik nog niet in mijn collectie heb, er komt dan toch een moment dat je die per ongeluk tegenkomt, zonder dat je het verwacht.

Dat moment had ik dus in Aveiro, waar ik in de etalage een foto maakte van een bijzonder Spaans gedicht. De boekhandel Gigoes & Anantes bleek gespecialiseerd te zijn in strips en prentenboeken. En ook al sprak ik geen Portugees en zijn weinig Spaans, we begrepen elkaar. En in no-time hadden ze precies waar ik op hoopte. Een Asterix in een taal die ik nog niet had. Sterker nog, in een taal waar ik nog nooit van had gehoord. Mirandees spreekt men dus slechts in een kleine streek aan de Spaans-Portugese grens. De taal is meer verwant met het Spaans dan het Portugees, wat voor mij dan wel weer lekker is, dan heb ik een kans. 15.000 sprekers. Daarbij vergeleken is het Fries zelfs nog een wereldtaal.

Wat geweldig dat er dan toch iemand de moeite neemt om Asterix te vertalen. Ik gok dat het broers zijn, of neven. Carlos Ferreira en Jose Pedro Ferreira hebben het drie jaar eerder uitgebracht. Mijn collectie was toen al bijna op een dood spoor, maar dat moeten ze hebben gevoeld. Gelukkig kan ik ze, van een afstand, een compliment bezorgen via dit blogje.

Dezelfde avond zat ik in de trein van Porto naar Guimares, met als enig leesvoer dit boek in mijn rugzakje. Begonnen dus maar. Niet eenvoudig, maar ook niet onmogelijk. Het lijkt op Spaans, en twee grote andere voordelen: het is een stripboek, daarbij ook nog eens een stripboek uit een serie die ik ondertussen meerdere keren heb gelezen.

Ben wel benieuwd of ik de enige Nederlander ben die een boek heeft gelezen in het Mirandees.

Citaat: “Stamos an 50 antes de Jasus Cristo. Toda la Galia sta adominada puls Romanos…Toda? No! ua alde chena d’eirredutibles gouleses rejiste inda i siempre al ambasor. I la bida nun ye facele pa los guarnicones de lhegionairos Romanos de ls acampamientos de Babalassalsum, Lhagonun, Agabarriun i Genticarruinun…” (p.3)

Nummer: 18-067
Titel: L papiro de Cesar (Le papyrus de Cesar)
Auteur: Goscinny & Uderzo
Taal: Mirandes (Frans)
Jaar: 2015
# Pagina’s: 48 (12472)
Categorie: Strips
ISBN: 978-989-23-3330-4

Meer:
Mirandees
Bijzonder boekhandel
Obelix i companyia (Catalaans)
d’Rous am d’Schwert (Letztebuergescht)
Asterix nos jogos olimpicos (Portugees)
Asterix sien sohn (Oostfrees)
La rosa y la espada (Spaans)

Azulejos

Tags

Aveiro, azulejo, fotooo, Portugal, reizen, werkweek

Het straatje was eigenlijk best lelijk. Maar als je niet het geheel ziet, maar iets inzoomt op de details, dan is het toch bijzonder.

En zo loop je door Aveiro. Een leuk plaatsje. Jammer van de regen, maar je kunt niet alles hebben.

Overigens zie je in heel Portugal deze azulejos. De verklaring was simpel. De stenen muren waarvan ze huizen bouwen, zijn te poreus. Mocht het regenen, dan houden de huizen het niet lang vol. En dus moet je de tegels er op plakken, om de muren te beschermen.

Kun je die tegels meteen wel even mooi beschilderen, ziet het er meteen leuker uit.

Een erg populaire boekhandel

Tags

boeken, boekwinkel, Harry Potter, lezen, Porto, Portugal, reizen

In Porto staat een boekenwinkel waar je niet zo maar naar binnen mag.

Vooral dankzij deze trap moet je tegenwoordig eerst om de hoek een kaartje kopen, dan in de rij aansluiten, voordat je naar binnen mag.

In haar jaren in Porto kwam J.K. Rowling hier vaak. De trap vond ze zo bijzonder, dat ze in haar Harry Potter reeks een trap baseerde op dit originele exemplaar. En dus staan de toeristen in de rij om een kaartje te mogen kopen, zodat ze op deze trap een foto kunnen laten maken.

Terwijl ik onder de indruk ben van de schoonheid van de winkel, jaloers ben op de boekenkasten, loop ik vooral in de weg. De gemiddelde bezoeker wil alleen maar een mooie foto maken, een selfie, een herinnering, het bewijs dat ze bij DE trap zijn geweest. Ik pas hier niet.

Bijzondere boekhandel

Tags

boeken, boekwinkel, lezen, poëzie, Portugal, reizen, Spanje

Portugees is te moeilijk, al herken ik wel wat woorden. Maar in de etalage zag ik dit gedicht, het was in het Spaans. Simpel (anders lukt het mij ook niet om te vertalen), maar mooi. Erg mooi. Nadat ik de foto nam, raakte ik al snel in gesprek met de eigenaar.

Alhoewel, gesprek? Spaans en Portugees door elkaar, we deden ons best om elkaar te begrijpen. Hij legde uit dat hij niet alleen stripboeken voor kinderen verkocht, maar allerlei geïllustreerde boeken. Van prentenboeken voor baby’s tot superhelden voor volwassenen en zelfs literaire boeken met plaatjes er in. Maar geen gewone boeken.

Mijn stokpaardje kwam al snel ter sprake. Asterix. Portugees had ik al, maar bestaat er ook een vertaling in een of ander dialect? Zijn vrouw loopt de trap al af. De stapel Asterixen wordt doorgenomen en even later heb ik een uniek boek in mijn handen. Mirandees is een taal zelfs, maar een heel kleintje. In het grensgebied met Spanje wordt het gesproken, vroeger was de regio een soort vrijstaat. De Portugezen, noch de Spanjaarden durfden er te komen. Criminelen vluchtten er naar toe. Op Wikipedia lees ik later dat er slechts 15.000 mensen zijn die de taal spreken.

En ik heb weer een bijzonder boek in mijn Asterix-collectie.

Estadio Jose Arcanjo

Tags

fotooo, Hans van der Meer, Olhao, Portugal, reizen, Van der Meest, voetbal, voetbalfoto

Olhao, Portugal

Van der Meest, ode aan fotograaf Hans van der Meer. Foto’s van voetbal (-velden) over de hele wereld. Omdat de sport overal ter wereld wordt gespeeld en overal velen plezier bezorgd.

Standbeeld Columbus

Tags

Columbus, Cuba, fotooo, Portugal, reizen

Dit is een slechte foto. Het enige doel was om het standbeeld op de foto te krijgen, zelfs dat is niet helemaal gelukt. Maar het is wel de enige foto die ik toen maakte.

Het was best bijzonder om ineens het bordje Cuba te zien staan, terwijl je door het binnenland van Portugal rijdt. En aangezien het vreemd is om wel naar Cuba te gaan, maar dan later Cuba te negeren, zijn we er maar even heengereden. Geen teleurstelling. Het standbeeld van Columbus verwachtte ik niet. Uit mijn hoofd heb ik nu beelden gezien van de goede man in Santo Domingo, Havana, Genua, Recife, Maspalomas en Barcelona. Ik zal er vast wel wat vergeten zijn. Even googelen leert dat er meer dan 600 zijn.

Volgens sommigen werd hij in dit dorpje daadwerkelijk geboren. De discussie zal nog wel even doorgaan.

Mooi dorpje trouwens. Prachtig voetbalveld. Een prominent kantoor van de communistische partij. Oude smalle straatjes. Flinke fabriek aan de rand van het dorp. Precies waarop je hoopt.

 

Themaweek 29: Fotooo