13 dinsdag jul 2021
Posted in Wielerliederen
Twee albums St. Willibrord Sessies zijn het beste wat de laatste jaren gemaakt is, als we het over wielermuziek hebben. Peter Winnen maakt zijn debuut als zanger. Hij kent zijn beperkingen, mede daardoor werkt het zo goed. Op YouTube veel moois te vinden, vandaag (dinsdag = muziekdag op gerbie.nl) het verhaal over de eeuwige belofte, met een mooie bijrol voor Jean Nelissen.
Tour de France 2021, deel 9
07 maandag mei 2018
Posted in Boekbesprekingen 2018, Wielerboeken
Tags
boeken, boeken 2018, boekrecensie, column, doping, lezen, Peter Winnen, wielerboek, wielrennen
Peter Winnen – God of duivel
Graag lees ik de columns van de oud-wielrenner. Ooit stond ik bewonderend langs de weg als jochie, toen hij de Alpe d’ Huez op fietste. Zijn overwinningen van eerdere jaren waren die dag weinig waard. Mijn vader bood hem een fles water aan. Zijn ogen stonden diep in zijn hoofd, hij reageerde niet.
Na zijn actieve carrière bleek de renner een begenadigd schrijver. Niet alleen over zijn eigen sport, maar ook over andere sporten en zelfs over het leven. Zonder enige twijfel pakte ik dan ook een nieuw boek van hem op, volgens mij heb ik de meeste wel gelezen.
Die twijfel had ik wel bij dit boek, al was het maar omdat de ondertitel ‘alles over doping’ aangeeft dat dit een thematische bundeling is. En ook al is doping een belangrijk en niet te missen onderwerp wanneer het over wielrennen gaat, de charme van de sport schuilt juist niet in een bijzaak, hoe vaak het ook de hoofdzaak leek te zijn. En dat is ook meteen mijn probleem met dit boek. De columns an sich zijn niet verkeerd, vele observaties zijn raak. Maar allemaal gezamenlijk vormen ze een overdosis (no pun intended). Het is niet leuk meer om meer columns achter elkaar te lezen. Aangezien ik denk dat de wielrenner, maar ook de schrijver, Winnen een romanticus is, een liefhebber, geloof ik niet dat het initiatief voor dit boek van hem uit ging. Ik zie een cynische uitgever voor me, die in 2013 een actueel onderwerp combineert met een uitgebreid columnarchief en al snel tot een simpele conclusie kwam.
Desondanks las ik vele columns met plezier. Sommigen voor de tweede keer, omdat ik de krant al las, of een eerdere bundeling. Soms nieuw.
Citaat: “Wanneer precies verscheen de epo in het peloton? De meningen zijn verdeeld. Sommigen beginnen de nieuwe jaartelling rond 1993. Ik durf te beweren dat het in 1988 was. In dat jaar werd ik er bergop voor het eerst door een stelletje non-klimmers afgereden. Tijdens een particulier interviewtje met een bepaalde collega, in het zadel uiteraard, werd me ongeveer gewezen waar de klepel hing.” (p.212/213)
Nummer: 18-002
Titel: God of duivel
Ondertitel: Alles over doping
Auteur: Peter Winnen
Taal: Nederlands
Jaar: 2013
# Pagina’s: 223 (905)
Categorie: Wielrennen
ISBN: 978-94-004-0336-9
Meer:
Stoempwerk en andere verhalen
Windbreker en andere verhalen
Het snot voor ogen
Van Santander naar Santander
Valse start
Wielergeluk
23 vrijdag sep 2016
Posted in Boekbesprekingen 2016, Wielerboeken
Tags
Bert Wagendorp, boeken, boeken 2016, boekrecensie, Frank Heinen, lezen, Nando Boers, Peter Ouwerkerk, Peter Winnen, Tour de France, wielerboek, wielrennen, Wiep Idzenga, Wilfried de Jong, Willie Verhegge
De Muur 53 – Le Tour! Allons-Y
Waar Hard Gras wel eens moeite heeft met weer een nummer (ze doen er ook per jaar twee meer biedt de eerlijkheid hier te melden), lijkt het wel of De Muur elke keer een paar bladzijden meer heeft. Het aanbod van goede wielerverhalen is groot. Er zijn meer bladen ondertussen die zich op het betere wielerverhaal richten. Toch is De Muur de onbetwiste marktleider. Een keer per kwartaal, goede frequentie. Een voorjaarsnummer, een Tournummer, een WK- en/of najaarsnummer en een thematisch nummer. Precies goed.
Op het allerlaatst werd er aan dit nummer een verhaal van Wilfried de Jong toegevoegd. De wielergek en Italiëkenner was bij uitstek de schrijver om over de mislukte Giro-coup van Kruiswijk te schrijven. Zelfs de inhoudsopgave werd er voor naar achter geschoven. Twee bijdragen van Peter Ouwerkerk deze uitgave. Het verhaal over Ivan Heylen en Eddy Planckaert is bijzonder, de kantlijn van de sport, daar waar de interessantste verhalen zijn.
Bert Wagendorp mag zelf weer schrijven over de berg die hem een bestsellerauteur maakte. Hij legt precies uit waarom de mythe is verdwenen nadat Froome de berg ontmaskerde. Een hele reeks historische foto’s van de Ventoux maken het verhaal af. De foto’s zijn overigens dermate goed, dat ze alleen al het aanschaffen van deze Muur rechtvaardigen.
De Tourverhalen zijn van Peter Winnen (in verliezen zit meer literatuur dan in winnen, al blijft het een flauwe woordgrap, in dit geval niet eens bedoeld), Wiep Idzenga (waarom Breukink de Tour niet won, toen het kon), Leo van de Ruit (over de ronde die al bestond voordat de Ronde bestond), Herman Chevrolet (over de rode lantaarn, vaak niet de slechtste renner) en Herman Laitem (een vrouwelijke verslaggeefster in de mannenwereld en dan ook nog eens in het zwartwit tijdperk).
Maar echt bijzonder is het verhaal van Hans Vandeweghe die even uitlegt waarom het businessmodel van een halve eeuw geleden weinig toekomst heeft. Tennissers op Wimbledon verdelen 13 keer het prijzengeld van de Tour. Het hele Tourpeloton heeft een transferwaarde vergelijkbaar met de reserves van Real Madrid. De winnaar van de Hahnenkammafdaling (minuutje of twee zwaartekracht het werk laten doen) krijgt meer dan vier keer het bedrag wat de winnaar van de Amstel Gold Race opstrijkt. Wielrennen is een geweldige sport, maar het steunt op een paar wielergekke landen en een paar suikeroompjes. Daar ga je de toekomst niet mee veranderen. Boeiend artikel dat terecht vele vragen oproept. Wie de antwoorden heeft, is net zo belangrijk voor de wielersport als Sagan en Froome samen.
Citaat: “Zo verschrikkelijk zag ik er niet uit. In elk geval was het op de grofkorrelige foto niet waar te nemen. Hoe verder ik inzoomde, de schaduwen op het gelaat gaven een mens te zien die er noch goed, noch slecht uitzag: de mens vervaagde. Op mijn kop een gifgroene koerspet, de klep naar beneden geslagen. De kleur van de pet gaf aan dat Panasonic aan de leiding stond in het puntenklassement per ploeg.” (p.72)
Nummer: 16-037
Titel: De Muur 53 – Le Tour! Allons-y!
Auteur: Diversen (Wilfried de Jong, Peter Ouwerkerk, Wiep Idzenga, Herman van der Zandt, Frank Heinen, Peter Winnen, Bert Wagendorp, Willie Verhegge, Hans Vandeweghe, Jeroen Wielaert, Leo van de Ruit, Herman Laitem, Herman Chevrolet en Nando Boers)
Taal: Nederlands
Jaar: 2016
# Pagina’s: 176 (8150)
Categorie: Wielrennen
ISBN: 978-94-623-1021-6
Meer:
52 51 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 32 31 30 29 28 26 25 24 23 22 21 20 19 18 17 16 15 14 13 12 11 10 9 8 7 6 5 4 3 2 1 1 (2e x)
Themaweek 10: Meer boeken
02 maandag feb 2015
Posted in Boekbesprekingen 2014, Wielerboeken
Peter Winnen – Wielergeluk
Ik zie mijn vader nog staan op Alpe d’Huez, flesje water in de aanslag, terwijl de oud-winnaar naar boven kwam, op flinke afstand van de voorkant van de koers. “Peter, wil je water?”, vroeg hij nog, maar de wielrenner reageerde niet. Zou hij toen in zijn hoofd al stukjes aan het componeren zijn geweest? Ik doe het wel eens, tijdens een lange fietstocht, een stukje rennen, een flinke wandeling. Schrijven is niet het moment dat je daadwerkelijk de toetsen van het toetsenbord aanraakt.
Winnen is een schrijver, omdat hij een mooi stukje kan produceren, omdat hij dingen ziet die anderen missen. Omdat hij als een van de weinigen erin slaagt mooi te verwoorden wat er gebeurt.
Een van mijn favoriete schrijvers, trots dat ik dit boek heb weten te bemachtigen, via FB, wielerboeken voor het goede doel. Gesigneerd nog wel, staat mooi naast de vele andere bundels die ik al las van hem. Mooie stukjes, mooie bundeling, mooi boek dus.
Citaat: “Jaksche is de uitgekotste auteur van de meest massieve maar ook meest ontwapende dopingbiecht aller tijden. Hoe ze van plan waren ‘die Sachen’ tijdens de desastreuze Festina-Tour van 1988 ergens langs de weg te begraven, om het spul in de winter weer tevoorschijn te halen. Het beeld heeft me nooit verlaten. Voor mij blijft Jörg Jaksche de meest succesvolle schatgraver naar wielergeluk.” (p.77)
Nummer: 14-053
Titel: Wielergeluk
Auteur: Peter Winnen
Taal: Nederlands
Jaar: 2010
# Pagina’s: 191 (11121)
Categorie: Wielrennen
ISBN: 978-90-6005-985-2
Meer:
Stoempwerk en andere verhalen
Windbreker en andere verhalen
Het snot voor ogen
Van Santander naar Santander
Valse start
13 woensdag mrt 2013
Posted in Boekbesprekingen 2013, Wielerboeken
Peter Winnen – Stoempwerk en andere verhalen
De ex-renner kan mooi vertellen over zijn carriere. Hij is ondertussen ook een goede columnist geworden. Hij hoeft niet alleen uit ervaring te praten, hij observeert en kan het daarna mooi onder woorden brengen.
Vele van zijn columns verschenen eerst elders, vooral in de NRC. De wat langere verhalen in andere bladen, zoals De Muur, waar ik ze natuurlijk al gelezen had. Sterker nog, ik had het hele boek al gelezen. Weliswaar negen jaar geleden, maar ik had het al uit. Niet vers in het geheugen, zeker niet als je in de tussentijd 700 boeken, honderden tijdschriften en duizenden kranten hebt gelezen.
In 2004 schreef ik al een stukje, toen nog op mijn LiveJournal, in het Nederlands bloggen bestond toen nog niet.
Maar goed, het blijft leuk om Winnen te lezen.
Citaat: “Het huidige anti-dopingreglement is inhumaan, ook voor duiven. Een mens heeft er al moeite mee onder toezicht een potje vol te plassen. Voor een duif die van nature veel preutser is dan de mens, is plassen onder toezicht een infame obstructie. Het is dierenmishandeling die te vuur en te zwaar moet worden bestreden.” (p.33)
Nummer: 13-007 (04-037)
Titel: Stoempwerk en andere verhalen
Auteur: Peter Winnen
Taal: Nederlands
Jaar: 2004
# Pagina’s: 173 (1161)
Categorie: Wielrennen
ISBN: 90-6005-462-8
Meer:
Windbreker en andere verhalen
Het snot voor ogen
Van Santander naar Santander
Valse start
13 zaterdag mei 2006
Posted in Boekbesprekingen 2006
Tags
boeken, boeken 2006, boekrecensie, column, lezen, Peter Winnen, wielerboek, wielrennen
Peter Winnen – Het snot voor ogen (06-022)
Ook weer een boek in de categorie thematisch lezen. Een weekendje naar Limburg om de AGR te zien, toch voor de zekerheid een boekje meegepakt. Ik lees altijd erg graag voor ik ga slapen, de verzamelde columns en verhalen van Peter Winnen (deel 3) leek me een goede keuze.
En inderdaad bleek het een erg goede keuze. Winnen schrijft leuk en open over wat er allemaal in zijn hoofd rondspookt, vooral over wielrennen natuurlijk. Over de collega renner die niet wist wat een hongerklop was, over het kruis van de wielrenner na jaren fietsen, veldrijden, de tour van 2004, de dood van Pantani en Knetemann, het komt allemaal aan bod.
Voor mij het hoogtepunt was de column ‘Ontmoeting’ waarin hij beschrijft wat er zoal kan gebeuren met een aan amfetamine verslaafde voormalig wielrenner. Winnen noemt hem M. in zijn column. Het deed me denken aan het verhaal van Johan van de Velde, maar de voorbeelden die Winnen noemt (in een uniform bij het Krasnapolsky bagage doorzoeken) passen niet bij dat verhaal. Wel erg interessant. Vooral ook om te gokken wie deze ex-renner was. 5 wielerliefhebbers in Limburg kwamen er niet uit.
Als we tenslotte Joop horen praten over een ‘wipje moet kunnen’ dan is het boek echt af. Van zijn drie boeken met columns vond ik deze geloof ik het beste. Niet de diepgang van ‘Santander’, maar die was ook eenmalig. Winnen is een interessante schrijver.
Nummer: 06-022
Titel: Het snot voor ogen
Auteur: Peter Winnen
Taal: Nederlands
Jaar: 2005
# Pagina’s: 173 (3835)
Categorie: Sport (Wielrennen)
ISBN: 90-6005-585-3
Niets is geheel waar, en zelfs dat niet. 