Lia van Bekhoven – Land van de gespleten god

Tags

boeken, boeken 2017, boekrecensie, geschiedenis, Groot-Brittannië, Ierland, lezen, Lia van Bekhoven, Noord Ierland, politiek, Ulster

Lia van Bekhoven – Land van de gespleten god

Er is discussie mogelijk of het land uit de boektitel wel een land is. Noord-Ierland is zonder twijfel gespleten, de titel klopt. Het fascineert me mateloos. In de paar dagen dat ik er ooit was krijg je niet meer dan een indruk, maar zelfs die was indrukwekkend.

Wat ik absoluut niet kan, en wil, begrijpen is dat de interpretatie van hoe je de bijbel moet lezen al tijden voor onrust zorgt. Hoe hele bevolkingsgroepen volledig naast elkaar, maar ook langs elkaar heen, kunnen leven, zonder ooit met elkaar in contact te komen. Hoe Iers of Brits, Protestant of Katholiek, Republikein of Monarchist zo bepalend kan zijn voor je denkbeelden, je leefwereld, je omgeving, je referentiekader.

Lia van Bekhoven schreef een fascinerend boek. Of een serie achtergrondartikelen. Een aantal reportages. Het kan allemaal. Het is dus eigenlijk ook gewoon een geschiedenisboek. Een politiek verhaal. Je zou het zelfs als een reisbundel kunnen beschouwen, want waarom zou je een stedentrip Belfast boeken en geen idee hebben wat je tegenkomt?

En dus krijg je inzicht in het onbegrijpelijke. Leer je de gedachten van beide kanten kennen. Probeer je te begrijpen waarom een Oranjemars elk jaar weer plaatsvindt, ook al weet men vooraf dat het voor onrust zorgt. Lees je over de Ierse geschiedenis en waarom sommigen de IRA maar watjes vinden. Je leert de hoofdrolspelers kennen. Je gaat terug in de tijd naar de hongerstakers, maar leest nu pas dat ze eigenlijk niet zo gemotiveerd waren, maar niet op wilden geven toen ze eenmaal begonnen waren.

Geen makkelijk boek dus, maar tegelijkertijd wel aantrekkelijk geschreven, snel te lezen. Aanrader voor iedereen die meer van dit boeiende stukje Europa wil weten.

Citaat: “Zodra het nieuws bekend werd, liepen mensen hun huizen uit, de straat op. Vrouwen sloegen de deksels van grote, metalen vuilnisbakken tegen de straatstenen. In de jaren zeventig was deze tamtam gebruikt als signaal dat soldaten in aantocht waren. Het was een kwestie van minuten voordat de eerste auto’s in brand stonden en de eerste brandbommen naar pantservoertuigen werden gegooid.

De begrafenis was op donderdag. Het meest indrukwekkende was de stilte. Ruim honderdduizend mensen stonden langs de route die van de kerk St Luke, vlak bij Sands’ huis, naar de begraafplaats Milltown liep.” (p. 162/339)

Nummer: 17-010
Titel: Land van de gespleten god
Auteur: Lia van Bekhoven
Taal: Nederlands
Jaar: 2000
# Pagina’s: 195 (2675)
Categorie: Politiek
ISBN: 978-94-6225-019-2

Meer:
Boekmeter
Goodreads
Trouw

Meer Bekhoven:
Wikipedia
Blog
Site
Twitter

Advertenties

Brendan Boland – Sworn to silence

Tags

boeken, boeken 2014, boekrecensie, Ierland, kerk, kindermisbruik, lezen, Noord Ierland, vakantie

Brendan Boland – Sworn to silence

Twintig kilo. Dat is wat er mee mag aan boord van een vliegtuig. Nu ben ik wel van het gemakkelijke. Ik neem nooit veel mee. Maar met zijn drieën in het vliegtuig betekent dus maximaal zestig kilo. En daar zit dan meestal geen derde deel van ondergetekende bij. Relatief zwaar zijn boeken. Daarvan had ik er dus maar vier van bij me. En dan werd de invulling van de vakantie ook nog eens voornamelijk zwembad en strand. Ik ga mee, zo lang er schaduw is. En dan lees ik. Ik lees graag. Zeker ook op vakantie.

Vier boeken duurde niet al te lang. Via mijn telefoon nog twee boeken digitaal gelezen, maar al na een paar dagen had ik door dat mijn voorraad niet toereikend was. Paniek is een groot woord, maar erg enthousiast werd ik niet van de gedachte. Het boekenrek van de supermarkt en bij de souvenirshop deed weinig voor mijn gemoedstoestand. Als ik daar echt een keus uit zou moeten maken, dan werd ik daar niet vrolijk van. Wat een bagger lezen mensen op vakantie!

Maar als de nood het hoogst is, is de redding nabij. Want niet alleen lezen vele vakantiegangers bagger, ze zijn ook nog eens makkelijk met hun boeken. En dus lagen er op een dag een aantal boeken op de trap. Gevonden door de schoonmaakster, gokte ik. Ze lagen er een uur later nog. Voor het nut van het algemeen leek mij. Ik had al een kijkje genomen. Het was niet veel soeps, maar een boek was nog te pruimen, volgens mij. Dus begon ik twee dagen later aan dit verhaal over een jongetje dat misbruikt was door een priester in Ierland. En nadat hij het lef had om zijn verhaal te vertellen, werd het verhaal in de doofpot gestopt. Zoals ondertussen bekend is, gebeurde dat nog veel te vaak. Zo vaak, dat je bijna gaat geloven dat er geen normale gelovigen zijn. Dat iedereen met een functie binnen de RK-kerk of misbruikt(e) of meehielp om het misbruik niet te straffen, niet bekend te laten worden.

Het verhaal van Brendan is schrijnend. Het doet pijn om te lezen hoe het jochie totaal verrast wordt, maar niet weet hoe er mee om te gaan. Dat hij weet dat er meerdere kinderen misbruikt worden. Dat de kerkautoriteiten een procedure starten om achter de waarheid te komen, maar dat die waarheid pas decennia later bekend wordt. Dat de schuldige nog veel meer slachtoffers heeft kunnen maken, jaren lang.

Brendan heeft zijn hele leven geleden dankzij de priester met de losse handjes. Hij besluit een boek te schrijven, de publiciteit te zoeken. Father Smyth heeft meer dan 130 kinderen misbruikt, concludeert men. Dat hadden er veel minder kunnen zijn als de kerk gewoon naar Brendan had geluisterd. Had gedaan wat ze hadden moeten doen in de jaren zeventig.

Ondanks het aangrijpende verhaal, dat ik binnen twee dagen uit had, is het boek niet bijzonder. Te veel omslachtige verhalen, niet relevant voor de rode lijn. Te veel matige hoofdstukken, het grijpt me niet echt. Misschien ook maar goed. Het zou te veel zijn geweest. Voor mij was dit boek wel een bewijs dat het ‘echt gebeurd’ genre niet mijn favoriete was en ook niet wordt. De auteur is geen natuurtalent en is door de gebeurtenissen ook niet ineen getalenteerd geworden. Een ghostwriter kan dat probleem verhelpen, maar heeft weer niet meegemaakt wat de reden voor het boek is. Die is dus eigenlijk de eerste lezer en schrijft dus het verhaal zoals hij/zij dat zou willen lezen, maakt er dus een ander verhaal van dan wat het was. Of dramatiseert het omdat dat de verkoopcijfers te goede komt. Beide redenen staan me tegen.

Maar goed, in dit geval was het de keuze uit dit of nog erger, dus ik ben blij dat ik dit boek heb gelezen.

Citaat: “This really played with my head then, and still does. I had failed to stop Smyth. I had the chance to stop him but didn’t, and so he carried on abusing. It was a simple equation: if I had stopped him in April 1975, no one would have been abused after that date.” (p.166/167)

Nummer: 14-040
Titel: Sworn to silence
Auteur: Brendan Boland
Taal: Engels (IRL)
Jaar: 2014
# Pagina’s: 296 (8274)
Categorie: Autobiografie
ISBN: 978-0-09-195746-9

Meer:
Irish Times
BBC
Goodreads
Seksueel misbruik binnen de RK Kerk

Billy Connolly was weer op reis

Tags

Australië, Billy Connolly, Engeland, Ierland, Nieuw Zeeland, Noord Ierland, reizen, Schotland, televisie

De mooiste reisprogramma’s op de televisie gaan niet perse naar de mooiste bestemmingen. Het zijn de reizigers die het verschil maken. Zoals ik na een verhaal van Redmond O’Hanlon al concludeerde. De verteller is boeiend als hij kan vertellen over iets dat me nauwelijks interesseert, maar toch mijn aandacht heeft.

Connolly maakt schitterende reisprogramma’s waar hij de ongewone dingen zoekt en tegenkomt, bijzondere mensen en prachtige beelden schiet als hij op zijn brommer door de wildernis rijdt.

Bij de Belg was hij onlangs te zien toen hij in vier afleveringen van Chicago naar Los Angeles reed, via Route 66 natuurlijk. In dit fragment bezoekt hij een verzamelaar die niet wil dat men weet waar hij woont. Als je zijn collectie ziet, snap je waarom.

Aan de Schotse komiek kun je zien dat hij plezier heeft in zijn reizen, dat hij oprecht geïnteresseerd is in zijn gesprekspartners en dat hij ondanks zijn vele reizen zich nog steeds kan verbazen over wat hij ziet. Dus zijn al zijn reisprogramma’s per definitie de moeite waard om te kijken.

Hij reed al rond in Australië (zoek zelf de andere afleveringen), Schotland, Nieuw Zeeland, The edge of the world (Canada) en een prachtige tour door Engeland, Wales en Ierland waar online weinig van terug te vinden is. Door dit fragment in Belfast had ik door dat die stad eigenlijk heel interessant was, ik ging zelf op zoek naar de murals die Billy me al had laten zien.

In Australië bedachten ze een parodie op zijn shows, waarin hij naar Irak ging. Ik hoop dat hij nog vele mooie reizen mag maken. Was er maar een Nederlandse omroep die ze kocht en nog eens vanaf het begin allemaal uitzond..

100 jaar geleden in Belfast

Tags

Belfast, geschiedenis, in het nieuws, Noord Ierland, reizen, Titanic

..bouwden ze een boot die nooit zou vergaan. Toch? Twee dagen geleden werd de beroemdste ijsschots uit de geschiedenis herdacht. Een paar jaar geleden in Belast zag ik waar ze die boot hebben gebouwd. Indrukwekkend.

Zijn er buiten ondergetekende nog mensen die de film niet gezien hebben?

Titanic.com
de film
CBS News
Wikipedia
Britannica

Murals in Belfast

Tags

fotooo, Ierland, kunst, murals, muurschilderingen, Noord Ierland, oorlog, politiek, reizen, Ulster

Vorige week was weer eens in het nieuws dat er onlusten waren in Belfast. De Oranje orde organiseert al jaren marsen ter nagedachtenis aan een slag die ze ooit wonnen in 1690. Dit doen ze door katholieke buurten te wandelen, oftewel even de tegenstander van 320 jaar geleden nog even laten voelen wie er destijds won. Ik heb weinig sympathie voor deze zelfbenoemde overwinnaars. Als je op de site kijkt zie je meteen al bijbelcitaten op de homesite. Ging het hele conflict niet om de juiste interpretatie van de bijbel? Zijn protestanten en katholieken geen aanhangers van dezelfde Christelijke godsdienst?

Het hele conflict telt alleen verliezers. Protestanten die provoceren, katholieken die zich laten provoceren. Britten tegen Ieren. Het niveau van de kleuterschool is hoger. Ik heb nog even gezocht, maar niet gevonden, de marsen zijn een bedachte traditie van de laatste decennia, voorheen bestonden ze helemaal niet. Overigens zijn de meeste oranjemarsen geen probleem, slechts een paar die door de katholieke wijken gaan, zijn een standaard recept voor onlusten.

Bijna twee jaar geleden was ik in (Noord) Ierland. Ik schreef destijds in Derry (Londonderry voor sommigen) al een stukje op mijn blog. Later in Belfast maakte ik een aantal prachtige foto’s.

Het mooiste van Belfast waren Murals. Muurschilderingen in plaats van gewapend conflict. Kunst in plaats van geweld. Je hoeft het niet altijd overal over eens te zijn. Maar als je het op een artistieke manier kunt uiten, dan ben je al een heel stuk verder op weg naar beschaving.

 

De gids liet er ons maar een aantal zien, meer tijd hadden we niet. Ik had graag de Mural gezien die George Best eert. Ik had er meer willen zien. Ik had er meer over willen horen. Maar uiteindelijk was het beeld duidelijk. De “mooiste” mural zag ik echter een week daarvoor in Derry. Daar wil ik graag mee afsluiten:

(London)Derry, Noord Ierland

Tags

fotooo, Hans van der Meer, Noord Ierland, Van der Meest, voetbal, voetbalfoto

In (London)Derry is voetbal niet belangrijk. Maar ze hebben wel een mooi stadion. Volgens mij een van de weinige stadions waar naast voetbal hondenraces worden gehouden. Het scorebord op 0-0. De wedstrijd van afgelopen weekend, of de komende tegenstander? Ze spelen in ieder geval in de Ierse competitie, ook al ligt de stad in Noord Ierland.

Eigenlijk nog mooier dan het stadion is het uitzicht vanaf de heuvel boven het stadion. In een stad waar velen niet oud worden, is het kerkhof een gigantisch veld, met uitzicht over de stad. Dus ook het stadion in.

Van der Meest, ode aan fotograaf Hans van der Meer. Foto’s van voetbal (-velden) over de hele wereld. Omdat de sport overal ter wereld wordt gespeeld en overal velen plezier bezorgd.