24 – Neil Young – Rockin’ in the free world

Tags

Gerbie's top 212, muziek, Neil Young

Nummer	24
Artiest	Neil Young
Titel	Rockin’ in the free world
Jaar	1989
Wikipedia	Rockin’ in the free world
Website	Neil Young Archives
Tekst	AZ Lyrics

Ouwelullenmuziek. Natuurlijk. Maar wel erg goed. En al maakte hij al muziek voordat ik überhaupt geboren was, een halve eeuw later is hij nog steeds relevant. En ik luister al meer dan een half leven graag naar hem. Zonder enige twijfel plaats ik hem bij de grootste singer-songwriters. Mooi is dat hij ook van verandering houdt. Oude nummers in een nieuw arrangement. Met band of juist zonder. Met elektronica, maar dan toch weer zonder. Mislukte projecten afwisselen met briljante albums. Samenwerkingen die geslaagd zijn, dan toch weer met zijn gitaartje alleen op tour.

Ook zijn samenwerking met de heren Crosby, Stills & Nash was prachtig. Het eenzame afsluiten van de Olympische Winterspelen in zijn geboorteland. Zijn vele politieke statements. Zijn autobiografie. Zijn bijna eindeloze lijst evergreens. Heart of Gold. Like a Hurricane. Harvest Moon. The Needle and the Damage done. Ik kan lang doorgaan.

Ik denk dat Freedom het album was dat mij definitief overhaalde. Ik had al wel eens het een en ander gehoord, maar dit was een comeback, dit bleek een van die legendarische albums, ik ging definitief overstag. Het bekendste nummer was beschikbaar in twee versies. De rockversie, de single, maar minstens zo mooi de akoestische versie. Het kenmerk van een goed nummer, ook in de uitgeklede versie blijft het prachtig.

Constante factor in mijn muziekbeleving sinds 1989, ik hoop dat ik nog veel en vaak muziek van hem mag beluisteren.

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify, Deezer en YouTube.

Neil Young – Waging heavy peace

Tags

biografie, boeken, boeken 2016, boekrecensie, lezen, muziek, Neil Young

Neil Young – Waging heavy peace

Op reis loop ik graag een boekwinkel binnen. Gewoon, om de sfeer te proeven, om te kijken welke boeken daar gelezen worden, om te zien of er iets bij zit van mijn gading. Op bepaalde plekken weet ik welke boekhandels ik graag wil zien. Drie jaar geleden in de Verenigde Staten wist ik dat ik graag een van de grotere boekhandels wilde bezoeken. Zo’n gigant met meerdere afdelingen, met veel keus, waar je uren kon ronddwalen. Daar had ik er, anderhalf decennium daarvoor, al eens een aantal van gezien, maar het budget en vooral de beperkte ruimte in de rugzak, werkten toen tegen me.

Helaas is er veel veranderd deze eeuw. De grote boekhandels verdwijnen. Onlangs las ik nog een artikel over de laatste grote boekhandel in Queens (NY) die dicht ging. Een heel stadsdeel waar kinderen opgroeien met weinig boeken, er is onderzoek naar gedaan, daar worden kinderen niet beter van. Ook in Orlando, waar ik dus vertoefde drie jaar geleden, viel het aanbod me tegen. Niet een beetje, flink tegen. Uiteindelijk vond ik een Barnes & Nobles in een shopping mall. Daar heb ik dus maar even rondgestruind. Een aantal boeken uitgezocht. Het mooiste vond ik trouwens dat ik bij de kassa naast het kassabonnetje ook een briefje kreeg met drie mogelijke titels die ik misschien ook wel leuk zou vinden. Internet in reverse.

De biografie van een van mijn favoriete zangers lag er voor weinig. Kon ik me geen buil aan vallen dus. Een autobiografie nog wel. Dus niet de luie keuze zoals veel voetballers die een bevriend journalist inhuren om hun verhaal te vertellen, of de negatieve keuze dat iemand langs je heen een boek over je schrijft, maar gewoon zelf achter de tekstverwerker plaatsnemen en tikken. Young maakte de juiste keuze. Het boek was verrassend lezenswaardig. Het genre is zeker niet mijn favoriet, maar zijn herinneringen waren de moeite waard. Soms grappig, dan weer diep. Soms verwarrend, maar altijd nieuwsgierig makend.

Wat zeker hielp is dat Young hoofdstukken schreef die niet op een timeline passen. Geen van baby tot oude rocker verhaal. Gewoon anekdotes oplepelen, die een beetje structureren en dan nog eens redigeren. Al met al een erg leuk boek gewoon.

Het verhaal achter sommige nummers of hele albums. Zijn zonen. Zijn leven in Canada en in California. De tours. Andere muzikanten. Alles komt langs. Zijn gevecht tegen de MP3 ook, al leek dat meer een promotieverhaal voor zijn zelf ontworpen standaard die maar geen standaard wil worden. Enige minpuntje.

Citaat: “But I am a pain in the ass now. I can’t go anywhere without the annoying sound of MP3s or some other source of bad sound grating on my nerves and affecting my conversations. Everywhere is an elevator with bad sounds. Like tea bags that were hit with boiling water and scalded into submission, and like coffee that has been bombed by a boiling pot, my mind has been assaulted and has become edgy by this phenomenon of bad sound. This used to be my life, music. So I need to find or create a solution. Let everyone live, including those who crave quality. Mostly I stop ranting about it.” (p.144)

Nummer: 16-055
Titel: Waging heavy peace
Auteur: Neil Young
Taal: Engels US
Jaar: 2012
# Pagina’s: 502 (13653)
Categorie: Autobiografie
ISBN: 978-0-399-15946-6

Meer:
Keith Richards
Herman Brood
De Heideroosjes
De Raggende Manne

Themaweek 31: Boeken

Long may you run

Tags

Canada, Gerbie kijkt YouTube, Neil Young, Olympische Spelen, Vancouver, YouTube

Gerbie kijkt YouTube 054

Even mijn zelfopgelegde blogverlof kort onderbreken. Gisteren zag ik bij DWDD Mart Smeets en Tim Knol een poging doen om Matthijs van Nieuwkerk uit te leggen waarom Neil Young een fenomeen is.

Dat heeft helemaal geen nut. Uitleggen? Luisteren! En omdat onze held vandaag 65 wordt wil ik toch even een clip van hem op mijn blog zetten. Closing ceremony van de Olympische Winterspelen in Vancouver afgelopen winter. Ik heb het destijds niet gezien, tijdverschil en werk zijn een slechte combinatie.

Maar die ene oude breekbare man midden in dat grote volle stadion. Hoed en gitaar, prachtig nummer, ik kreeg er kippenvel van. Long may you run! Laten we hopen dat Neil nog heel lang mag rennen…