Tags
biografie, boeken, boeken 2016, boekrecensie, lezen, muziek, Neil Young
Neil Young – Waging heavy peace
Op reis loop ik graag een boekwinkel binnen. Gewoon, om de sfeer te proeven, om te kijken welke boeken daar gelezen worden, om te zien of er iets bij zit van mijn gading. Op bepaalde plekken weet ik welke boekhandels ik graag wil zien. Drie jaar geleden in de Verenigde Staten wist ik dat ik graag een van de grotere boekhandels wilde bezoeken. Zo’n gigant met meerdere afdelingen, met veel keus, waar je uren kon ronddwalen. Daar had ik er, anderhalf decennium daarvoor, al eens een aantal van gezien, maar het budget en vooral de beperkte ruimte in de rugzak, werkten toen tegen me.
Helaas is er veel veranderd deze eeuw. De grote boekhandels verdwijnen. Onlangs las ik nog een artikel over de laatste grote boekhandel in Queens (NY) die dicht ging. Een heel stadsdeel waar kinderen opgroeien met weinig boeken, er is onderzoek naar gedaan, daar worden kinderen niet beter van. Ook in Orlando, waar ik dus vertoefde drie jaar geleden, viel het aanbod me tegen. Niet een beetje, flink tegen. Uiteindelijk vond ik een Barnes & Nobles in een shopping mall. Daar heb ik dus maar even rondgestruind. Een aantal boeken uitgezocht. Het mooiste vond ik trouwens dat ik bij de kassa naast het kassabonnetje ook een briefje kreeg met drie mogelijke titels die ik misschien ook wel leuk zou vinden. Internet in reverse.
De biografie van een van mijn favoriete zangers lag er voor weinig. Kon ik me geen buil aan vallen dus. Een autobiografie nog wel. Dus niet de luie keuze zoals veel voetballers die een bevriend journalist inhuren om hun verhaal te vertellen, of de negatieve keuze dat iemand langs je heen een boek over je schrijft, maar gewoon zelf achter de tekstverwerker plaatsnemen en tikken. Young maakte de juiste keuze. Het boek was verrassend lezenswaardig. Het genre is zeker niet mijn favoriet, maar zijn herinneringen waren de moeite waard. Soms grappig, dan weer diep. Soms verwarrend, maar altijd nieuwsgierig makend.
Wat zeker hielp is dat Young hoofdstukken schreef die niet op een timeline passen. Geen van baby tot oude rocker verhaal. Gewoon anekdotes oplepelen, die een beetje structureren en dan nog eens redigeren. Al met al een erg leuk boek gewoon.
Het verhaal achter sommige nummers of hele albums. Zijn zonen. Zijn leven in Canada en in California. De tours. Andere muzikanten. Alles komt langs. Zijn gevecht tegen de MP3 ook, al leek dat meer een promotieverhaal voor zijn zelf ontworpen standaard die maar geen standaard wil worden. Enige minpuntje.
Citaat: “But I am a pain in the ass now. I can’t go anywhere without the annoying sound of MP3s or some other source of bad sound grating on my nerves and affecting my conversations. Everywhere is an elevator with bad sounds. Like tea bags that were hit with boiling water and scalded into submission, and like coffee that has been bombed by a boiling pot, my mind has been assaulted and has become edgy by this phenomenon of bad sound. This used to be my life, music. So I need to find or create a solution. Let everyone live, including those who crave quality. Mostly I stop ranting about it.” (p.144)
Nummer: 16-055
Titel: Waging heavy peace
Auteur: Neil Young
Taal: Engels US
Jaar: 2012
# Pagina’s: 502 (13653)
Categorie: Autobiografie
ISBN: 978-0-399-15946-6
Meer:
Keith Richards
Herman Brood
De Heideroosjes
De Raggende Manne
Themaweek 31: Boeken
