Ilja Leonard Pfeijffer – La superba

Tags

boeken, boeken 2022, boekrecensie, Genua, Ilja Leonard Pfeijffer, lezen

Op de een of andere manier is er veel Pfeijffer langs me heen gegaan. Ik zag zijn interviews, las zijn columns, vloog door wat dunnere boekjes en toch is dit pas de eerste roman van hem die ik las. En dat negen jaar nadat het uitkwam, acht jaar nadat het de Libris literatuurprijs won.

Zijn stijl van schrijven is voor sommigen even wennen, maar kan, in mijn ogen, alleen maar bewondering opwekken. Door het hele boek staan prachtige zinnen, mooie beschrijvingen en boeiende conversaties, terwijl het verhaal zelf niet eens heel bijzonder is. Overduidelijk wint de vorm het van de inhoud. Maar daarmee zou ik hem te kort doen, want door de vorm, krijg je een goed beeld van zijn leven in Genua, de stad waar hij naar toe trok vanuit Nederland. Niet alleen het beeld, maar vooral de sfeer van de stad zal bijblijven. Vele Italiaanse steden mocht ik al bezoeken, Genua ben ik twee keer geweest, kort overigens, maar om een stad echt goed te leren kennen, moet je er een langere tijd zijn geweest. In een weekend kun je veel zien, maar dat is wat anders dan begrijpen, proeven, voelen.

Pfeijffer kent de stad beter dan vele Italianen, ik heb zelfs de indruk beter dan menig Genovees. Waar ik aan het begin van de roman nog wel eens geïrriteerd raakte door weer een nieuwe straat, weer een plein, alsof ik google maps naast het boek open heb staan, besefte ik halverwege dat de namen an sich er niet toe doen. Dat ik observator was in het leven van een schrijver in een voor hem nieuwe stad. En dat proces nodigt uit tot meer, sneller, dieper. Leer Genua kennen, de havenstad met de oude adel, de nieuwe immigranten, de lokale bevolking en de armoede, de zelfkant. De stad waar je naar toe wil als je dit boek hebt gelezen, dat is wat een goede schrijver kan bewerkstelligen.

En dus realiseer ik me dat ik meer moet lezen van de veelschrijver. Dat ik fan ben. Dat ik hem een van de grootste schrijvers van zijn tijd vind. En dan moet ik zijn meesterwerk nog lezen…

Citaat: “Dat de grenzen zo goed worden bewaakt dat het bijna onmogelijk is om er binnen te komen. Maar dat is goed te begrijpen, want voor iedereen die binnen is, is geld gratis te verkrijgen. Je kunt naar het loket en daar wordt je inkomen geregeld dat je elke maand kunt komen afhalen zonder dat je er iets voor hoeft te doen. Iedereen in Europa loopt dan ook in dure chique pakken en draagt een gouden horloge waar ze de hele tijd op kijken, want in Europa gebeurt alles op tijd.” (p.240)

Nummer:            22-062

Titel:                   La superba

Auteur:               Ilja Leonard Pfeijffer

Taal:                   Nederlands

Jaar:                   2013

# Pagina’s:          352 (14509)

Categorie:           Fictie

ISBN:                 978-90-295-4313-2

Meer Superba:

Scholieren

Hebban

Hanta

Meer Pfeijffer op Gerbie.nl:

Pfeijffer, Ilja Leonard – Monterosso mon amour
Pfeijffer, Ilja Leonard – Peachez

Verdoofd sonnet door Pfeijffer

Tags

#ikkijkniet, boycottqatar, Ilja Leonard Pfeijffer, NRC, Qatar, QuitQatar, voetbal, Voetbalpoëzie, WK 2022

In het NRC schrijft Ilja Leonard Pfeijffer vanuit Genua geregeld een sonnet over de actualiteit. Door de vorm dwingt hij zichzelf om zijn woorden heel precies te kiezen. Vaak ben ik diep onder de indruk. Ik geloof dat het NRC er mee wil stoppen, volgens mij hebben ze het niet zo goed begrepen.

Onlangs kon Pfeijffer niet om het WK heen.

#ikkijkniet (deel 45)

Ilja Leonard Pfeijffer – Monterosso mon amour

Tags

boeken, boeken 2022, boekenweek, boekenweekgeschenk, boekrecensie, Ilja Leonard Pfeijffer, lezen

Het Boekenweekgeschenk dit jaar was een titel van een schrijver waarvan ik relatief weinig heb gelezen om hem in mijn rijtje favoriete auteurs op te nemen, maar waar ik geen enkele twijfel over heb om blind welk boek dan ook ter hand te nemen.

(Sterker nog, op moment dat ik dit schrijf, ligt op mijn nachtkastje een oude titel van hem waar ik drie kwart van gelezen heb, later dit jaar dus ook op dit blog)

Pfeijffer bedacht een simpel gegeven, plaatste het in de juiste tijd – de eerste coronagolf – en wist bij hem in de buurt nog een leuk dorpje waar dit verhaal zich af kon spelen. Heb je die drie zaken voor elkaar, dan schrijft het verhaal zo weg volgens mij. Nog een leuke plottwist erin en het boekje is af. Alleen jammer dat zijn ego zo groot is dat hij zichzelf nog even in het verhaal schrijft. Weet niet wat hij daar mee wil bereiken. Zou er echt iemand geloven dat het verhaal echt is gebeurd en aan hem verteld in een vliegtuig?

Door de actualiteit, zijn schrijfstijl en het mooie verhaal is dit een van de leukste Boekenweekgeschenken van de laatste jaren.

Citaat: “Wat is gewoner dan de wens bijzonder te zijn? De aspiratie om opmerkelijk te zijn is misschien wel het voornaamste kenmerk van alledaagsheid. Wie speciaal is, streeft er niet naar om speciaal te zijn. En jij zit in je bloemetjesjurk de bibliotheekmoeder uit te hangen die hunkert naar een verhaal, terwijl je niet doorhebt dat je boordevol verhalen zit.” (p.53)

Nummer:            22-023

Titel:                   Monterosso mon amour

Auteur:               Ilja Leonard Pfeijffer

Taal:                   Nederlands

Jaar:                   2022

# Pagina’s:          96 (5240)

Categorie:           Fictie

ISBN:                 978-90-5965-878-3

Meer:

Wikipedia

Hebban

Scholieren

Goodreads

Peachez

Laat eens wat van je horen (124-126)

Tags

citaat, corona, Ilja Leonard Pfeijffer, Linda Polman, lockdown, Nynke de Jong, quote, vluchteling, VVD

Citaten uit kranten en tijdschriften die ik de afgelopen jaren de moeite vond.

124:

Het is treurig om te zien hoe de grootste partij van dit land, een partij die ooit geregeerd werd door trotse liberalen die ergens voor stonden, verworden is tot een populistisch proefballonnenkanon. Een partij die de boze burger wil paaien met inhoudsloze oneliners, maar niet de ballen heeft om impopulaire maatregelen te nemen om zo de burger echt te helpen.

Nynke de Jong, AD/Tubantia, 14 januari 2019

125:

Als je de term ‘vluchteling gebruikt’, ben je een politiek-correcte wegkijker, want het zijn niet allemaal echte vluchtelingen. Gebruik je ‘migrant’, dan ontken je het VN-vluchtelingenverdrag. Zeg je ‘asielzoeker’ dan ben je bang dat mensen daar negatieve connotaties bij hebben en zeg je ‘gelukszoeker’ dan word je weggezet als halve nazi. Als je voor opvang van vluchtelingen bent, ben je een landverrader, als je bepleit dat grenzen dicht moeten ben je dus ook voor de Holocaust.

Linda Polman, Wordt vervolgd, december 2016

126:

Deze lockdown heeft ons nog iets anders geleerd en dat is misschien wel de belangrijkste les. Als de urgentie wordt gevoeld, is het blijkbaar mogelijk om op korte termijn zeer ingrijpende maatregelen te nemen. Men zegt wel dat dit eigenlijk onze generale repetitie was voor de echte voorstelling die we nu moeten opvoeren: de redding van onze planeet. Voor begin maart van dit jaar kon je regeringsleiders, beleidsmakers en ceo’s horen betogen dat het natuurlijk onmogelijk was om het vliegverkeer stil te leggen, dat de economie moest draaien en dat we onze levensstijl niet kunnen veranderen. Dat kunnen ze dus nu niet meer zeggen. Het kan dus wel. Er moet een prijs voor worden betaald, zeker, maar het is niet onmogelijk. Dat hebben we nu bewezen. Zodra we dezelfde urgentie voelen voor het tegengaan van de opwarming van de aarde als voor het tegengaan van de verspreiding van een virus, is er heel veel mogelijk. Het feit dat we dat nu aan den lijve hebben ervaren, beschouw ik als winst.

Ilja Leonard Pfeijffer, NRC, 27-6-2020

Literair luisteren: Ilja Leonard Pfeijffer

Tags

boeken, Ilja Leonard Pfeijffer, podcast, themaweek

Nee, ik heb zijn meesterwerk en bestseller nog steeds niet gelezen. Maar ja, ik durf me best fan te noemen van de schrijver die tegenwoordig in Genua woont. Deze novelle las ik eerder dit jaar, waarna ik niet veel later er achter kwam dat er ook een hoorspel van is gemaakt.

Peachez komt in het leven van de eenzame vrijgezelle professor via spam. We krijgen ze allemaal dagelijks binnen, die irritante mailtjes waarvan je je altijd afvraagt wie er toch op reageert, anders zou het fenomeen al snel zijn uitgestorven. Een taalfoutje corrigeren is het begin van een mailwisseling. En al snel is hij verslaafd aan haar woorden. Verliefd worden zonder elkaar ooit te hebben gesproken, het kan blijkbaar. Sterker nog, je begrijpt de goede man ook nog.

Drie delen, het is maar een novelle, mooi verhaal, boeiend hoorspel.

Luister zelf: Podcast

Themaweek 99: Literaire podcasts

Ilja Leonard Pfeijffer – Peachez

Tags

boeken, boeken 2020, boekrecensie, Ilja Leonard Pfeijffer, lezen, spam

Ilja Leonard Pfeijffer – Peachez

Al een tijdje heb ik bewondering voor Pfeijffer, zijn columns zijn goed, zijn coronadagboek vanuit Genua indrukwekkend, in zijn interviews laat hij zien goed in het leven te staan. Alleen zijn meesterwerk heb ik nog niet gelezen, maar dat zal ook nog wel een keer gebeuren. Deze stond nog ongelezen in mijn kast, dus werd het tijd om er eens aan te beginnen.

Heel snel zat ik ondergedompeld in het verhaal. De professor kijkt terug op wat hem is overkomen. Het lijkt zo simpel, maar het werkt zo goed. Spam, iedereen krijgt veel, elke dag weer, iedereen negeert het. Tenminste, dat denk je. Maar mocht dat zo zijn, dan was het een simpele economische conclusie dat er nooit meer spam zou komen. Dus zijn er mensen die wel reageren.

De professor dus. Het meisje aan de andere kant moet even gecorrigeerd worden, de Latijnse uitdrukking is verkeerd geschreven. Tenminste, zo lijkt het. Tenzij ze vloeiend is en een andere betekenis wil overbrengen, maar dat leek hem niet zo. En niet veel later is het een mailtje met een nieuwe vraag. En dan meer. En voor hij het weet is hij verslaafd. Ondanks het leeftijdsverschil, de afstand (Vegas…), hun levenservaring, hun denkniveau, alles wat er niet klopt, hij raakt verslaafd aan haar woorden. Zijn werk lijdt er onder, zijn vermogen tot oordelen, zijn gezond verstand. En natuurlijk gaat het mis.

Pfeijffer heeft een prachtige novelle geschreven waarin hij heel aannemelijk heeft gemaakt wat er mis kan gaan. Misschien ook wel de kracht van taal aangetoond. Het verhaal is overigens ook te beluisteren als hoorspel via podcast. Kwartaal na lezing kwam ik daarachter, toch nog geluisterd, weer leuk.

Citaat: “Ik heb de dingen liever zelf in de hand. Daarom heb ik mijn leven op zo’n manier ingericht dat het voor het grootst mogelijke deel afspeelde in de gewijde tempel van de geest waar de stemmen van de oude dichters al eeuwen op dezelfde toon fluisteren, waar ik mij thuis voel en waar ik de volledige controle heb. (…) Althans, dat was zo totdat ik de liefde van mijn leven ontmoette.” (p.71/72)

Nummer: 20-044
Titel: Peachez, een romance
Auteur: Ilja Leonard Pfeijffer
Taal: Nederlands
Jaar: 2017
# Pagina’s: 176 (9885)
Categorie: Fictie
ISBN: 978-90-295-1164-3

Meer Pfeijffer op gerbie.nl:
Ken Saro Wiwa
Hard Gras 104

Meer Peachez:
Podcast
Hebban
NRC
Volkskrant
Scholieren

Themaweek 92: Meer boeken

Ken Saro Wiwa

Tags

boeken, Ilja Leonard Pfeijffer, Ken Saro Wiwa, poëzie, politiek

De week van de poëzie betekende ook een nieuwe app van de bibliotheek. En dus zat ik in verloren momenten ineens gedichten te lezen op mijn iPhone. Maar dan weer niet snel genoeg om de bundel uit te krijgen die ik aan het lezen was. De app bleek slechts tijdelijk ‘open’ te zijn.

Ilja Leonard Pfeijffer had toen al een goede indruk gemaakt. Niet met elk gedicht, wel met zijn verhaal over Ken Saro Wiwa. Dus moest ik even zoeken, maar via Google Books vond ik het terug. Het staat in de bundel De man van vele manieren. Een deel staat hieronder. Mocht u het net zo mooi vinden als ik, dan vindt u de rest vast ook wel.