De Muur 77

Tags

boeken, boeken 2022, boekrecensie, De Muur, lezen, wielerboek

De ondertitel en de foto op de voorplaat: Jan Ullrich in het prachtige lichtblauw van Bianchi. Jan heeft het moeilijk gehad. Puur op talent stormde hij naar de top, won de Tour bijna van zijn kopman en won de Tour het jaar erop gewoon. Daarna kwam er een vervelende Amerikaan die net iets liever wilde winnen, er meer offers voor bracht en dus er voor zorgde dat Jan nooit meer won. Erik Brouwer woont tegenwoordig oost van de grens en schrijft een mooi portret over weer een nieuw begin voor de voormalige toprenner.

Daarnaast weer een trits aan prachtige verhalen van Frank Heinen (over Jonas Vingegaard), Edwin Winkels (Jaume Mir), Niek Pas (Yvette Horner), John Kroon (Sauna Diana) en Ruurd Edens (Rigoberto Uran).

Nog altijd ben ik erg blij met mijn abonnement op deze boekenserie. En tegenwoordig steeds vaker iets dikker. Het kan, het mag, het past.

Citaat: “Hij is opeens de man in huis en moet de kost gaan verdienen voor moeder Aracelly en jongere zus Marta Lucia. Zo hoort dat in Colombia. Rigo neemt het werk van zijn vader over bij de loterij en fietst stad en land af. Hij is even handig en goedgebekt als zijn vader, weet hoe hij mensen moet overhalen om juist bij hem te kopen.” (p.70)

Nummer:            22-040

Titel:                   De Muur 77

Ondertitel:          Jan Ullrich houdt weer van de fiets

Auteur:               Diversen (Bert Wagendorp, Erik Brouwer, Frank Heinen, John Kroon, Ruurd Edens, Edwin Winkels, Wiep Idzenga, Willie Verhegge, Niek Pas, Nando Boers, Robbert Tilli, Karsten Kroon en Cor Vos)

Taal:                   Nederlands

Jaar:                   2022

# Pagina’s:          160 (9461)

Categorie:           Wielrennen

ISBN:                 978-94-623-1059-9

Meer:

74 73 72 71 70 69 68 67 66 65 64 63 62 61 60 59 58 57 56 55 54 53 52 51 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 32 31 30 29 28 26 25 24 23 22 21 20 19 18 17 16 15 14 13 12 11 10 9 8 7 6 5 4 3 2 1 1 (2e x)

Themaweek 137: Sportseries

Hard Gras 143. De klassieker

Tags

boeken, boeken 2022, boekrecensie, Hard Gras, lezen, voetbalboek

Eens in de zoveel tijd is er een uitgave van Hard Gras waar ik na lezing moet concluderen dat de wereld niets had gemist als die niet was uitgekomen. Wil niet zeggen dat er slechte verhalen instaan, maar ook niet het tegenovergestelde, dat ene verhaal dat je een ander meteen aanraadt, dat je een jaar later weer wil lezen, dat je doet zoeken naar boeken van bewuste schrijver.

Het kan niet altijd raak zijn, ook een stapeltje redelijke verhalen is de moeite waard om te lezen. Maar memorabel, nee, deze keer helaas niet.

Citaat: “Later zei Parreira dat hij een grote fout had gemaakt door Weggis niet kort voor het bezoek te inspecteren. ‘Ik wist niet dat er overal tribunes zouden zijn en dat er tickets verkocht zouden worden voor de trainingen’, bekende hij. Waar hij had gehoopt op een rustig en vredig trainingskamp, belandde hij in een circus.” (p.93)

Nummer:            22-026

Titel:                   Hard Gras 143

Ondertitel:          De Klassieker

Auteur:               Diversen (Tan Tunali, Kliwon & Dekkers, Zeger van Heerwaarden, Ilse Warringa, Peter Speetjens, Thomas Hogeling, Daan & Mikko, Rory de Groot, Michel Doodeman, Nico Kroese, Theun de Winter, Gerrit Jan van Heemst)

Taal:                   Nederlands

Jaar:                   2022

# Pagina’s:          111 (6341)

Categorie:           Voetbal

ISBN:                 978-90-263-595-14

Meer Hard Gras:

Zie

Gerbie’s boekenarchief

Themaweek 137: Sportseries

De Muur 76

Tags

boeken, boeken 2022, boekrecensie, De Muur, lezen, wielerboek

Alleen al het eerste verhaal verdient een eigen kaft. Frank Heinen over de Strade Bianche. 63 kilometer pure liefde. De goede man schrijft zo goed, het is bijna jammer dat dit verhaal in deze uitgave staat. Een harde kaft, paar schitterende foto’s van de meest fotogenieke koers er bij en je hebt samen met dit verhaal een collectors item waar ik, zelfs nu ik het verhaal al gelezen heb, met plezier geld voor zou neerleggen. Al op bladzijde 43 is deze editie van De Muur geslaagd.

Bonus: mooie verhalen van Erik Brouwer en Bart Jungmann, schitterende foto’s van Cor Vos. De gebruikelijke rubrieken van Wiep Idzenga en Nando Boers. Staan de boeken van De Muur wel op de verplichte literatuurlijsten van middelbare scholen? Zo nee, waarom niet?

Citaat: “Stel dat ik je zou vertellen dat ik verliefd was op een wielerkoers. Stel dat ik je zou vertellen dat ik verliefd was op de Strade Bianche. Zou je me geloven? Zou ik mezelf geloven?” (p.14)

Nummer:            22-022

Titel:                   De Muur 76

Auteur:               Diversen (Willie Verhegge, Erik Brouwer, Frank Heinen, Sam Planting, Thomas Sijtsma, Bart Jungmann, Wiep Idzenga, Cor Vos, Karsten Kroon, Ruurd Edens, Bert Wagendorp, Nando Boers)

Taal:                   Nederlands

Jaar:                   2022

# Pagina’s:          161 (5144)

Categorie:           Wielrennen

ISBN:                 978-94-6231-058-2

Meer:

74 73 72 71 70 69 68 67 66 65 64 63 62 61 60 59 58 57 56 55 54 53 52 51 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 32 31 30 29 28 26 25 24 23 22 21 20 19 18 17 16 15 14 13 12 11 10 9 8 7 6 5 4 3 2 1 1 (2e x)

Themaweek 137: Sportseries

Santos #21 – Voetbalreisgids Nederland

Tags

boeken, boeken 2022, boekrecensie, lezen, Santos, voetbalboek

Bij het abonnement op Santos hoort een verrassingselement. Waar komen ze nu weer mee? Een dik fotoboek in plaats van twee reguliere uitgaven. Een boek van Mossou. Een thematisch nummer. Je weet vaak vooraf niet wat er gaat komen. Wel dat je, ongeacht waar de redactie voor kiest, het graag wil hebben, dat je collectie compleet moet zijn.

De 21^e uitgave heeft als ondertitel voetbalreisgids Nederland. Provincie na provincie komen alle betaald voetbalorganisaties (inclusief voormalige) voorbij, maar ook bijbehorende cafés, monumenten en andere gedenkwaardige plekken voor de voetballiefhebber die nog niet overal is geweest.

Prima editie, moet in je kast staan. Leuk voor kwisvragen, onverwachte bezoeken en als naslagwerk.

Citaat: “Het gebied ten zuiden van de Beatrixstraat, waar vroeger het stadion lag, is wel onherkenbaar veranderd. Er ligt nu een woonwijk. Het stratenplan is flink verschoven, waardoor het lastig is om je voor te stellen hoe het stadion precies gelegen was.” (p.140)

Nummer:            22-010

Titel:                   Santos #21

Ondertitel:          Voetbalreisgids Nederland

Auteur:               Diversen (Nik Kok, Jean-Paul Rison, Menno Pot, Arno Kantelberg, Dennis van Bergen, Yoeri van den Busken, Dennis Jansen, Fardau Wagenaar, Friso Schotanus, Marco Magielse, Sjoerd Mossou en Bart Vlietstra)

Taal:                   Nederlands

Jaar:                   2021

# Pagina’s:          226 (2246)

Categorie:           Voetbal

ISBN:                 71-0206-25057-5

Meer:

Santos De 25 schoonheden van het amateurvoetbal (Santos 13)
Santos Eredivisie Shirtbijbel (Santos 25)
Santos Voetbalstijlgids (Santos 12)

Themaweek 137: Sportseries

Hard Gras 142. Sportschaukijken

Tags

boeken, boeken 2022, boekrecensie, Hard Gras, lezen, voetbalboek

Wat voor De Muur gisteren gold, is natuurlijk ook van toepassing op de oervader van de sportliteratuur in Nederland, Hard Gras. Vanaf het eerste nummer midden jaren negentig tot en met alle podcasts in het afgelopen jaar, niets mis ik.

Maar om een editie te recenseren waar ik meer dan een jaar geleden niet al te veel tijd voor nodig had (paar minuutjes per dag, weekje lezen), is toch wel echt veel gevraagd. Ook bij Hard Gras erg weinig teleurstellende verhalen, al zou ik omwille van de kwaliteit teruggaan van zes naar vier edities per jaar, maar die opmerking heb ik al eerder gemaakt.

In deze editie het debuut van Myrthe Hilkens, duidelijk een talentje, wat over Marieke Lukas Rijneveld ook werd gezegd, maar qua voetbalpoëzie heeft ze mijn Mount Rushmore nog niet gehaald. Ilse Warringa heeft een prachtige serie over voetbalouders. Erwin van der Pol, Renate Verhoofstad en Roman Helinski zijn vaste waarden die voor de kwaliteit die je van HG verwacht.

A.L. Snijders haalt pas na zijn overlijden deze verzameling, PF Thomese is bij de podcast gepromoveerd tot Chef Dood, daar zit ook een mooie column in. 

Citaat: “Huberty is van huis uit literatuur- en theaterwetenschapper. Uit liefde voor het voetbal werd hij sportcommentator. Aan het begin van zijn studie schreef hij theaterrecensies. Hij werd er niet gelukkig van. Zijn professor begreep hem.” (p.12)

Nummer:            22-006

Titel:                   Hard Gras 142

Ondertitel:          Sportschaukijken

Auteur:               Diversen (Frank Ritmeester, A.L. Snijders, Erwin van der Pol, Ilse Warringa, Renate Verhoofstad, Nico Kroese, Sam Planting, Joris Moens, Mikko & Daan, Marieke Lucas Rijneveld, Myrthe Hilkens, Roman Helinski, Danielle Kliwon, Job Hulsman en P.F.Thomese)

Taal:                   Nederlands

Jaar:                   2022

# Pagina’s:          111 (1158)

Categorie:           Voetbal

ISBN:                 978-90-263-5950-7

Meer Hard Gras:

Zie

Gerbie’s boekenarchief

Themaweek 137: Sportseries

De Muur 75

Tags

boeken, boeken 2022, boekrecensie, De Muur, lezen, wielerboek

Steeds verder raak ik achter met het schrijven van deze boekblogjes. Continu staan er een boek of twintig tot zelfs dertig te wachten tot ze digitaal worden gearchiveerd en daarna terugkeren richting boekenkast. De taak lijkt dan ook steeds groter te worden. Zo nu en dan pak ik een boek uit de kast om een blog te schrijven, maar dat doe ik al een tijdje niet op leesvolgorde. Gevolg is dat ik soms een boek bespreek dat ik een paar maand geleden las, maar als consequentie ook dit boek dat ik meer dan een jaar geleden las.

En dat is best lastig, want in de tussentijd heb ik nog vier edities van De Muur gelezen en zo’n zeven afleveringen Hard Gras. Welk verhaal maakte ook alweer de meeste indruk? Welke editie had een goede onderlinge samenhang? Waar werd ik blij verrast? Mijn geheugen is, volgens mij tenminste, nog steeds behoorlijk goed, maar gegeven dat ik per jaar zo ongeveer 15.000 bladzijden lees, is een verhaal van een bladzijde of vijf tot tien wel erg weinig in vergelijking met de totale leeservaring van een jaar lang.

Zonder twijfel vind ik elke Muur de moeite waard. Geen punt van discussie. De series van Wiep Idenga en Nando Boers zorgen voor een mooie basis. De poëzie van Verhegge is een constante factor, net als de column van Kroon tegenwoordig, al ben ik meer fan van de eerste twee heren.

Frank Heinen is altijd een hoogtepunt, iemand die constant zo’n hoog niveau haalt zou de literaire prijzen aan elkaar moeten rijgen, ware het niet dat hij bijna altijd over sport schrijft, in de literatuur vaak nog niet serieus genomen. Erik Brouwer kun je een willekeurig archief insturen en hij komt met een mooi verhaal, zoals Thomas Sijtsma als onderzoeksjournalist ook ver zou komen, ware het niet dat hij, net als Frank Heinen vooral over sport schrijft.

Daarmee heb ik zonder ook maar iets te zeggen toch weer een blogje gevuld over de 75^e uitgave van de Muur.

Citaat: “Concluderend kan gesteld worden dat op alle vlakken fouten zijn gemaakt. Te beginnen bij de teamsamenstelling, die vroeg om stevige en onconventionele afspraken. Terugkijkend is het eerder geluk dan wijsheid geweest dat Shapira en Plichta, de twee vroege vluchters, geen zilver en brons hebben gepakt.” (p56/57)

Nummer:            22-004

Titel:                   De Muur 75

Auteur:               Diversen (Bert Wagendorp, Frank Heinen, Thomas Sijtsma, Joris Knapen, Wiep Idzenga, John Schoorl, Willie Verhegge, Erik Brouwer, Nando Boers en Karsten Kroon)

Taal:                   Nederlands

Jaar:                   2022

# Pagina’s:          144 (917)

Categorie:           Wielrennen

ISBN:                 978-94-6231-057-5

Meer:

74 73 72 71 70 69 68 67 66 65 64 63 62 61 60 59 58 57 56 55 54 53 52 51 50 49 48 47 46 45 44 43 42 41 40 39 38 37 36 35 34 33 32 31 30 29 28 26 25 24 23 22 21 20 19 18 17 16 15 14 13 12 11 10 9 8 7 6 5 4 3 2 1 1 (2e x)

Themaweek 137: Sportseries

School en volksfeest 1989

Tags

Goor, Schoolfeest

Bijna 34 jaar geleden. De KRO nam de moeite om naar Goor te komen. Ze deed een poging om het Goorse School- en Volksfeest te doorgronden. Lijkt me niet eenvoudig voor een buitenstaander.

Vele bekende gezichten komen voorbij, menigmaal met meer haar en minder kilo’s. Voor de goede speurder kom ik ook nog voorbij, maar die vier tiende van een seconde zal voor de meesten te lastig zijn.

Jack Kerouac – Verzen, schetsen, haiku’s & blues

Tags

boeken, boeken 2022, boekrecensie, Jack Kerouac, lezen, poëzie

Zijn meesterwerk las ik een half leven geleden, toen het internet het grote publiek nog lang niet had bereikt. Typisch zo’n boek dat backpackers lazen en dan doorgaven aan anderen, die het ook moesten lezen. Ik kan me herinneren dat ik het amusant vond, met plezier las, maar de diepgang miste die vele anderen er wel uithaalden. Niet het meesterwerk dat ik zocht.

Toch heeft de naam Kerouac genoeg potentie om te denken dat er meer moet zijn dat ik moet lezen. Deze bundeling, in vertaling, zou dat meer moeten zijn.

Nu is lezen van poëzie toch vrij lastig, je moet er de concentratie voor hebben, de sfeer voelen, je open stellen om geraakt te worden. Tegelijkertijd is Kerouac vanuit de beat generation iemand die de oude regels negeert, zijn poëzie zou ook als proza gelezen kunnen worden. Of toch andersom. Hoe dan ook, het leest anders. Daarbij komt dat deze bundeling niet als bundeling is geschreven. Het is samengesteld, bestaat alleen in het Nederlands vertaald als geheel. De oorspronkelijke gedichten, haiku’s en verzen staan in zes verschillende bundels van de schrijver.

Zo nu en dan werd ik geraakt door de teksten, soms een glimlach, een andere keer een instemmend knikje als er een mooie wijsheid langskwam. Maar ook deze bundeling heeft mij niet overtuigd van de grootheid van de schrijver, hoe graag ik hem die grootheid ook zou toewensen.

Citaat: “Gebruik geen telefoon / Mensen zijn niet bereid om op te nemen / Gebruik poëzie.” (p.29)

Nummer:            22-045

Titel:                   Verzen, schetsen, haiku’s & blues

Auteur:               Jack Kerouac

Taal:                   Nederlands (Engels)

Jaar:                   2011

# Pagina’s:          60 (10434)

Categorie:           Poëzie

ISBN:                 978-94-90338-04-6

Meer:

Wikipedia

Uitgeverij Nadorst

Hanta

242 – Dolby’s Cube – May the cube be with you

Tags

Dolby's cube, Gerbie's top 212, muziek, Thomas Dolby

Nummer	242
Artiest	Dolby’s Cube
Titel	May the cube be with you
Jaar	1985
Wikipedia	Thomas Dolby
Website	Thomas Dolby
Tekst	Muzikum

Thomas Dolby is een soort van hidden treasure. Zelf scoort hij niet veel hits, maar andere muzikanten weten hem te vinden. Als schrijver. Als muzikant. Als producent. Het grote publiek zal zijn naam niet snel scanderen, maar zonder twijfel is hij een muzikaal genie.

Op dinsdagmiddag hoorde ik het nummer, op weg naar de Verrukkelijke Vijftien. Waar anders. Het werd geen hit, maar het bleef wel in mijn hoofd hangen. Neuriënd op school kreeg ik een enthousiaste reactie van een klasgenoot, de tandartszoon wiens naam maar 1 letter van de mijne verschilde, en die tot dat moment eigenlijk vooral opviel door nergens enthousiast over te zijn en in een continue staat van overdosis slaapmiddelen door het leven leek te gaan.

Dolby bracht het nummer niet onder zijn eigen naam uit, de gastmuzikanten (je hoort de invloeden van Parliament / Funkadelic) deden hem een andere naam kiezen. Dolby’s Cube werd het. Ook nu, bijna veertig jaar later, heeft het nummer niet aan kracht ingewonnen.

Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify, Deezer en YouTube.

Ik

Tags

column, GFC, Goal, voetbal

Goal, september 2018

De maatschappij verandert. Negentig jaar geleden liepen GFC’ers naar Almelo om een uitwedstrijd van het eerste te bezoeken. Tegenwoordig zijn er al amateurclubs met eigen livestreams. Ooit wasten we ons bij een kraan. Tegenwoordig hebben we (meestal) warme douches. Vroeger was niet alles beter.

Wat naar mijn mening wel een achteruitgang is, is het ontbreken van clubliefde. We zijn consumenten geworden. Vroeger was je deel van een club. Een club waar je contributie betaalde, daarvoor mocht sporten, maar waar je ook wat voor kon doen. Wilde doen. Gelukkig zijn er nog genoeg GFC’ers die deze waarden aanhangen. Tientallen jaren kantinedienst draaien. Jeugdleiders met grijze haren die als tiener begonnen. Jaar in, jaar uit, dit clubblad door weer en wind bezorgen. U kent ze, al die onmisbare GFC’ers.

Maar de consumenten krijgen de overhand in onze maatschappij. We betalen contributie, dus we hebben rechten. Recht om in een hoger team te voetballen. Recht om te bepalen met wie we willen voetballen. Recht om te klagen bij bestuursleden als we het ergens niet mee eens zijn. Recht om jeugdleiders te beledigen. En dat kost me steeds meer moeite om te accepteren.

Het gaat niet meer om je elftal, je club. Het gaat om mij, mijn vriendjes, mijn familie. En als ‘ik’ dus in een elftal terecht kom wat me niet past, dan is dat de schuld van een ander. Van de leider. De trainer. Het bestuur. De technische commissie. Vriendjespolitiek. En dan ga ‘ik’ dus maar weg. Geen moment komt het in me op dat het ook aan mij kan leggen. Of dat ‘ik’ misschien moet accepteren dat iemand anders de dingen anders ziet.

Het ego is te groot geworden, de ‘ik’ is te belangrijk geworden. Het is niet erg wanneer je het ergens niet mee eens bent, maar hoe je reageert is wel belangrijk. Dat bestuurslid, die jeugdleider en die coördinator zijn vrijwilligers. Die steken tijd, moeite, liefde en inspanning in GFC. Dat doen ze niet om zoon, dochter of buurjongen te pesten, dat doen ze voor GFC. Niet voor zichzelf, voor GFC. Hoe haal je het in je hoofd om degene te beledigen?

In de loop der jaren ben ik het geregeld oneens geweest met diverse mensen bij GFC. Binnen de redactie van Goal, met bestuursleden, met meerdere trainers. Zonder enige twijfel zijn velen het ook met mij oneens geweest. Op het veld, binnen de redactie, in mijn tijd als jeugdleider, deze columns lezend. Maar gelukkig kan ik daarover met andere GFC’ers praten. Kunnen we het eens zijn over onze club, ook al denken we soms anders over bepaalde dingen.

Vrijwilligers moet je waarderen. Je club is je club, ook al gaat niet alles zoals jij het wil. Weglopen is een zwaktebod. Accepteer dat het niet altijd om jou draait. Bedenkt dat ‘ik’ niet altijd de belangrijkste ben.

Helaas is GFC geen eiland, maar onderdeel van de maatschappij. Deze tendens beperkt zich niet tot ons clubje, het gebeurt overal om ons heen. In het onderwijs. De zorg. Op straat. We moeten daar mee om leren gaan. Het zal de komende jaren niet ophouden, alleen maar toenemen. Jammer. Vroeger was niet alles beter. Maar sommige dingen wel.