Op de een of andere manier is er veel Pfeijffer langs me heen gegaan. Ik zag zijn interviews, las zijn columns, vloog door wat dunnere boekjes en toch is dit pas de eerste roman van hem die ik las. En dat negen jaar nadat het uitkwam, acht jaar nadat het de Libris literatuurprijs won.
Zijn stijl van schrijven is voor sommigen even wennen, maar kan, in mijn ogen, alleen maar bewondering opwekken. Door het hele boek staan prachtige zinnen, mooie beschrijvingen en boeiende conversaties, terwijl het verhaal zelf niet eens heel bijzonder is. Overduidelijk wint de vorm het van de inhoud. Maar daarmee zou ik hem te kort doen, want door de vorm, krijg je een goed beeld van zijn leven in Genua, de stad waar hij naar toe trok vanuit Nederland. Niet alleen het beeld, maar vooral de sfeer van de stad zal bijblijven. Vele Italiaanse steden mocht ik al bezoeken, Genua ben ik twee keer geweest, kort overigens, maar om een stad echt goed te leren kennen, moet je er een langere tijd zijn geweest. In een weekend kun je veel zien, maar dat is wat anders dan begrijpen, proeven, voelen.
Pfeijffer kent de stad beter dan vele Italianen, ik heb zelfs de indruk beter dan menig Genovees. Waar ik aan het begin van de roman nog wel eens geïrriteerd raakte door weer een nieuwe straat, weer een plein, alsof ik google maps naast het boek open heb staan, besefte ik halverwege dat de namen an sich er niet toe doen. Dat ik observator was in het leven van een schrijver in een voor hem nieuwe stad. En dat proces nodigt uit tot meer, sneller, dieper. Leer Genua kennen, de havenstad met de oude adel, de nieuwe immigranten, de lokale bevolking en de armoede, de zelfkant. De stad waar je naar toe wil als je dit boek hebt gelezen, dat is wat een goede schrijver kan bewerkstelligen.
En dus realiseer ik me dat ik meer moet lezen van de veelschrijver. Dat ik fan ben. Dat ik hem een van de grootste schrijvers van zijn tijd vind. En dan moet ik zijn meesterwerk nog lezen…
Citaat: “Dat de grenzen zo goed worden bewaakt dat het bijna onmogelijk is om er binnen te komen. Maar dat is goed te begrijpen, want voor iedereen die binnen is, is geld gratis te verkrijgen. Je kunt naar het loket en daar wordt je inkomen geregeld dat je elke maand kunt komen afhalen zonder dat je er iets voor hoeft te doen. Iedereen in Europa loopt dan ook in dure chique pakken en draagt een gouden horloge waar ze de hele tijd op kijken, want in Europa gebeurt alles op tijd.” (p.240)
Nummer: 22-062
Titel: La superba
Auteur: Ilja Leonard Pfeijffer
Taal: Nederlands
Jaar: 2013
# Pagina’s: 352 (14509)
Categorie: Fictie
ISBN: 978-90-295-4313-2
Meer Superba:
Meer Pfeijffer op Gerbie.nl:
Pfeijffer, Ilja Leonard – Monterosso mon amour
Pfeijffer, Ilja Leonard – Peachez
Niets is geheel waar, en zelfs dat niet. 