Tags

, ,

In het mapje ‘overig’ vond ik een stukje uit De Gelderlander. Heeft misschien ook wel in andere kranten gestaan. Over een bekend geel bandje. (30 juni 2012)

Precies acht jaar geleden kreeg ik, op de eerste zaterdag van de Tour, in Luik, een klein geel bandje waarin het woord ‘LIVESTRONG’ gestanst was.

Het was een probeersel om de zojuist opgerichte stichting van de Amerikaanse renner Lance Armstrong naam- en merkbekendheid te geven. LIVESTRONG zou de burger moeten herkennen als een medium dat zich bezighield met kanker. 

Niet de ziekte alleen, maar alles eromheen en vooral de, als dat mogelijk was, positieve manier van omgaan en leven rond die gewraakte ziekte was van essentieel belang voor alle betrokkenen. Kanker was weliswaar een vreselijke ziekte, bij tijden dodelijk en wreed, maar vanuit de organisatie LIVESTRONG zocht Armstrong naar een duidelijk positieve manier van leven; sterk, niet versagend, inspirerend. Een klein denktankje aan jonge kerels van Nike was op dit idee gekomen en een van hen, de Nederlandse ex-wielrenner en ex-schaatser Dirk Jan van Hameren, gaf me een der eerste exemplaren. Of ik de durf had een goed doel via een simpel polsbandje te willen uitdragen. Ja, dat had ik. 

We zijn acht jaar en miljoenen kankerdoden over de hele wereld verder. Maar ook bijna tachtig miljoen (verkochte) bandjes. In het begin dachten mensen dat het bandje directe genezing zou garanderen. Ik kreeg ettelijke verzoeken van patiënten; of ze alsjeblieft een Armstrong-bandje van me konden kopen… 

Geel is de kleur van de hoop en die van de leiderstrui in de meest prestigieuze wielerkoers ter wereld. Mensen kunnen op hoop leven, zoals zo vaak blijkt. Mensen die met kanker moeten omgaan, in welke vorm dan ook, gebruiken het woord ‘hoop’ heel vaak. Diezelfde mensen hebben echter ook geleerd dat een sterke, vasthoudende, positieve manier van omgaan met alles dat met kanker te maken heeft een mens meer rust en kracht kan geven. Ik heb het gele bandje al die tijd gedragen op een klein uurtje na in een ziekenhuis toen er een kleine ingreep via de rechterpols moest plaatsvinden. Ooit werd ik ordinair uitgescholden door een dronken pummel die me verweet aan die ‘zielige Armstrong-hysterie’ mee te doen. Van domme mensen valt vaak geen redelijkheid te verwachten. Het geel knelt bepaald niet.

Themaweek 136: Mart Smeets

Advertentie