Tags
boeken, boeken 2022, boekrecensie, Elvin Post, lezen, thriller
Meestal weet ik wel hoe ik aan mijn boeken kom. Soms staat een boek al 20 jaar in de kast en dan nog weet ik precies welke boekhandel ik het kocht, vaak zelfs de prijs nog. Dit boek staat al jaren in mijn kast. Ik vermoed van mijn zusje gekregen, maar twijfel flink, omdat zij een betere smaak heeft dan dit.
Thrillers vind ik zelden geweldig. Ik zie ze dan ook meer als tussendoortje dan als serieus te lezen boeken. Er zijn natuurlijk wel uitzonderingen (Ira Levin, Thomas Harris, de Millennium trilogie), maar meestal heb ik vooral de indruk dat na een redelijk begin daarna flink moet worden gerekt om een onverwacht eind te kunnen schrijven. Geen aanbeveling.
Elvin Post tolereer ik wel. Hij schreef ooit een voetbalboek (pluspunt), schrijft redelijke thrillers. Op de een of andere manier las ik er al meer, geen idee hoe dat zo loopt. Deze thriller mocht ruimte maken in de kast, dus besloot ik ‘m eerst toch maar te lezen.
Waar de fascinatie van Post voor de VS vandaan komt, is mij onduidelijk. Waarschijnlijk is dat een keuze voor de mogelijkheden. Wanneer je over de Warmoesstraat schrijft, ben je wel een keer uitgekakt, of je kiest voor 37 keer hetzelfde verhaal, omdat het de lezers toch niet uitmaakt. In de VS gebeurt nu eenmaal vaker iets, zowel absoluut als procentueel.
In dit verhaal begint het met een toevallig incident – logisch, anders kun je nooit een boek schrijven – wanneer de journalist Karen Hart in Arizona naast haar kapotte auto staat. Als journalist kun je dan natuurlijk niet achterover leunen, dan kijk je of er een verhaal is dat je in de tussentijd kunt schrijven, omdat je auto pas over een paar dagen klaar is.
Dat verhaal vindt ze al snel, de miljonair Gerald Treadway woont vlakbij. Hij verdient geld aan zijn verhalen over zijn ontvoering door een UFO. En als je geld hebt, is de misdaad nooit ver weg.
Als gezegd, tussendoortje, ik zal niet te veel zeggen, bij een thriller is dat meestal een doodzonde. Leuk voor de fans, laat ik het daar maar op houden.
Citaat: “Peggy Sue had het niet meer. Ze was erop ingesteld geweest nog eens het verhaal over haar ontvoering te moeten doen, en vervolgens alle zeilen te moeten bijzetten om hem van het lijf te houden en ervoor te zorgen dat ze mee mocht naar Laughlin. Het laatste waar ze rekening mee had gehouden, was dat hij haar niet zou geloven.” (p.125)
Nummer: 22-032
Titel: Arizona Blues
Auteur: Elvin Post
Taal: Nederlands
Jaar: 2018
# Pagina’s: 357 (7604)
Categorie: Thriller
ISBN: 978-90-414-1968-2
Meer:
Niets is geheel waar, en zelfs dat niet. 