Al toen bekend werd dat het WK naar Qatar ging, had ik mijn twijfels. Toen nog vooroordelen. Al snel werden die bevestigd, oordelen dus. Sterker nog, het was nog veel erger dan gedacht. In februari 2014 schreef ik mijn eerste blog over dit WK. Toen al werd er een petitie gestart. Op dat moment was de stand al 900 doden. Nog geen 700 handtekeningen. Het leefde niet (no pun intended).
In april 2014 schreef ik een column in het clubblad van mijn eigen club. In de Algemene Ledenvergadering dat najaar vroeg ik hier nog een keer aandacht voor. Een statement namens mijn clubje naar de KNVB. Het werd uitgesteld, men voelde zich niet geroepen. Sterker nog, in de voetbalkantine van mijn club gaat het grote scherm aan. Er zullen mensen samen zitten kijken.
Vandaag is het zover. Het WK begint. Ik kijk niet. Vanaf het begin van de kwalificatie heb ik geen minuut gekeken. Het enige dat ik kan doen. Hopelijk velen met mij. Kijk wat anders. Ga een boek lezen. Kijk oude wedstrijden terug, maar negeer dit WK.
#ikkijkniet (deel 3)