Tags
| Nummer | 23 |
| Artiest | Guy Clark |
| Titel | Desperados waiting for a train |
| Jaar | 1975 |
| Wikipedia | Desperados waiting for a train |
| Website | Guy Clark |
| Tekst | Genius |
In het Nederlands klink het woord serendipiteit vreemd, terwijl het Engelse serendipty de lading goed dekt. Toeval, maar ook weer niet. Zelf hadden we nog geen videorecorder, maar mijn oppasadres op zondagavond wel. Zij namen voor mij een documentaire op over John Hiatt, een net door mij ontdekte muzikale held. Bring the family was prachtig, ik wilde alles zien. En dus zat ik de zondag er na, nadat de kinderen sliepen, te kijken naar een prachtige documentaire over Hiatt. En dan zie je de muziekfabriek Nashville, waar vele geniale liedjesschrijvers niet doorbreken, maar toch volhouden. En waar je als platenbaas een avondje rondloopt door de binnenstad om zonder problemen een nieuw talent binnen te vissen.
Een van die bobo’s vertelde over Guy Clark. En ze laten Desperados waiting for a train zien, een half minuutje. Genoeg voor mij om overtuigd te zijn van de kwaliteit van deze totaal onbekende zinger. En dus zocht ik muziek van hem. Bijna onmogelijk, in de tijd voor internet. In Amsterdam vond ik, een paar jaar later, bij Boudisque eindelijk een CD. Old No.1. Schitterend album, vele prachtige liedjes. Heel simpel eigenlijk, een man met een gitaar, die muziek schrijft over zijn leven. Zoals er in het zuiden van de VS honderden goede zangers moeten rondlopen waar ik nog nooit van hoorde. Maar deze toevallig wel.
Desperados waiting for a train was en bleef mijn favoriet. Geschreven voor de man die zijn oma gelukkig maakte, die hij als opa zag. Een man die mooi kon vertellen. En Clark vertelde weer over hem. Zoals dat gaat. Vele muzikanten profiteerden van de muziek van Guy Clark, hij zelf eigenlijk nauwelijks, het grote publiek wist hij nooit te bereiken. En dat dat onterecht is, kun je zelf beluisteren:
Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify, Deezer en YouTube.
