Tags
Nummer | 78 |
Artiest | Pixies |
Titel | Where is my mind |
Jaar | 1988 |
Wikipedia | Where is my mind? |
Website | Pixies Music |
Tekst | Debaser |
Een band die eigenlijk een oeuvreprijs zou moeten krijgen. Niet een band waar je een enkel nummer van uit moet kiezen. Lang dacht ik aan Gigantic, met een prominente rol voor Kim Deal. Het eerste nummer van ze dat bleef hangen. Even wennen, het was soms een muur van geluid. Maar als je de band goed beluisterde, hoorde je door de herrie heen prachtige melodieën, mooie gedachten, goed samenspel. Van zacht naar hard, maar ook weer terug.
De band was het voorbeeld voor velen, zelfs voor Kurt Cobain was Black Francis een muzikale held. En toen stopten ze er mee. Zo maar, leek het. Een aantal soloplaten van Frank Black, zoals hij toen heette, waren de moeite waard, maar het niveau van de Pixies werd eigenlijk nooit gehaald. En dus kwamen ze een decennium later toch weer bij elkaar. Maakten nieuw werk, gingen weer op tour. En dus zag ik ze in Amsterdam, waar de laatste plaat het verrassend goed deed, maar uiteindelijk bleken de gouwe ouwen onmisbaar. Kies ik voor Tame? Of toch voor Hey? Here comes your man? Of die hit: Monkey gone to heaven?
Het wordt toch Where is my mind. Omdat het nummer voor zovelen de moeite waard is. Omdat er zo veel coverversies bestaan. Omdat het een geweldig nummer is. Het oeuvre-definierend nummer.
Gerbie’s top 212: Uitleg en regels. De volledige lijst tot nu toe: Top 212, te beluisteren via Spotify en Deezer.
Over smaak valt niet te twisten, maar de 78e plaats voor een Pixies(plaat) kan dus echt niet. Deze had minimaal in de top 20 moeten staan. Het zal mij benieuwen welke nummers hoger staan en wat je argumenten zijn deze hoger te zetten dan de Pixies. Volgens mij kan je nooit 71 argumenten bedenken. Ik neem je top 212 derhalve niet meer serieus 🙂
LikeLike
Pingback: 235 – Breeders – Cannonball | Niets is geheel waar, en zelfs dat niet.