Bert Wagendorp – Een zaterdagmiddag
Het lag bij mama op tafel, ik had een lange dag met veel treinen voor de boeg. Dus tussen de oude kranten door (ik lig standaard achter), las ik dit dunne boek van Wagendorp. Nu zegt de dikte van het boek niets over de kwaliteit. Sterker nog, het is juist een prestatie om een heel verhaal te vertellen in tachtig bladzijden, waarvan ook nog eens meerdere illustraties zijn.
Het verhaal is de vertelling van de journalist die zijn moeder interviewde over de gebeurtenis die zo bepalend was voor de familiegeschiedenis. Oom Bram, waar hij naar vernoemd werd, kwam om bij een bombardement door de Britten.
Jaren geleden schreef de columnist er al een column over. Een autobiografisch verhaal dus. Maar na het lezen van de column, zie je meteen dat de novelle gefictionaliseerd is. Niets mis mee, dat is literatuur. Zo gebruik je het ware leven voor de kunst.
Wagendorp werd beroemd dankzij zijn boek Ventoux, maar wordt mijns insziens nog altijd onderschat. Hij schrijft schitterende columns, mooie boeken, lange verhalen. Het schrijfplezier straalt van hem af. Het maakt hem niet veel uit of het verhaal een bestseller wordt of gewaardeerd wordt in kleine kring. Het verhaal is af als hij zelf denkt dat het af is.
Met deze novelle voegt hij weer een mooie titel toe aan een indrukwekkend oeuvre.
Citaat: “Het is alsof er voor hem geen zekerheden bestaan. Die jongen is vijf, maar hij breekt zich nu al het hoofd over de zin van het leven. Hij vroeg me wat de dood betekent. Is dat normaal? Bovendien stelt hij vragen die onvermijdelijk zullen leiden tot het verlies van zijn geloof. Dat zou verschrikkelijk zijn. Maar wat kunnen we er aan doen?” (p.49)
Nummer: 16-049
Titel: Een zaterdagmiddag
Auteur: Bert Wagendorp
Taal: Nederlands
Jaar: 2016
# Pagina’s: 80 (12134)
Categorie: Fictie
ISBN: 978-90-254-4873-8
Meer:
Bibliotheken Tubbergen
Tzum
Hebban
Scholieren
Meer Wagendorp op gerbie.nl:
De dubbele schaar
De proloog
Ventoux
Het Nieuwste Schavot
