Tags

, , ,

 

Zoals u op mijn vorige weblog kon zien, beschouw ik mezelf als een groenlinkser. Ik ben al jaren lid, zie mezelf ooit voor ze in de Tweede Kamer zitten. Over een jaar of 12 of zo. Dat wil niet zeggen dat ik het overal mee eens ben met mijn partij. Bij het twintigjarig bestaan van de partij hield haar politiek leider een speech die ik helemaal niet begrijp. Volgens Femke zijn rechtse partijen wat meer machtsbelust dan linkse partijen. Ga ik volledig in mee. De gevolgtrekking echter niet.

Refererend aan het stembusakkoord Keerpunt 72 hoopt Halsema op een samenwerking met D66 en de PvdA. Openlijk vraagt zij die laatste partij om te kiezen tussen Groen Links en de SP. Een duidelijke dwaling in mijn ogen. Ten eerste is Groen Links kleiner dan die twee partijen, zelfs niet groter dan D66. Waar haal je dan het lef vandaan om de grotere broer te dwingen partij te kiezen? Het lijkt op de muis die lopend naast de olifant concludeert dat ze samen zo hard stampen.

Ten tweede moeten de linkse partijen samen in de oppositie zo veel mogelijk bewerkstelligen de komende jaren. Tegenover een minderheidsregering en een partij die van problemen aan elkaar hangt, is veel te bereiken. Dat doe je niet door de onderlinge verschillen te benadrukken, maar juist door de overeenkomsten te koesteren. Tussen SP en GroenLinks zit veel verwantschap. Die moet je juist gebruiken, niet die paar verschillen uitvergroten.

Ten slotte lijkt het er op dat Femke Halsema een termijn te lang is door gegaan. Zij is een geweldige politica gebleken de laatste jaren, maar zoals zo vaak bij mensen die te lang op een plek zitten, is de tunnelvisie een valkuil. Femke is zo ongeveer de helft van de geschiedenis prominente binnen de partij. Al 12 jaar in de kamer, waarvan zeven als leider. Vooral de laatste jaren kreeg ze complimenten van voor- en tegenstanders. Net als Rosenmöller in zijn laatste jaar leek Femke op weg naar regeringsdeelname. Daarvoor moet je blijkbaar noodgedwongen naar het midden opschuiven. Ze sleurt de hele partij mee naar het midden. Maar daar is bijna geen ruimte meer. D66, al 44 jaar bezig met bestuurlijke hervorming die maar niet lukt, het CDA, de ultieme machtspartij, zelfs de PvdA zit in de weg, allemaal lonken ze naar het centrum. Het midden kan voor GroenLinks alleen resulteren in minder zetels, minder invloed, verder weg van de macht.

Een fusie met D66 wordt al geopperd, nog zo’n rampzalig idee. Voor mij is GroenLinks de linkse partij die werkelijk progressief is. Niet tegen zoals de SP, maar ook niet machtsbelust zoals de PvdA. Links, met gezond verstand én met idealen. Uiteindelijk is de macht misschien wat verder weg, maar op den duur moet zich dat uitbetalen in stemmen en zetels. En zo niet, dan nog stem ik liever op een partij die zich zelf blijft en vanuit het hart oppositie voert, dan voor een partij die met het hoofd probeert populair te worden, maar zijn principes verloochent.

Lees ook:
Femke’s speech of
De verkorte versie in de Volkskrant