Tags

, ,

Tubantia bericht.

Ik viel bijna uit mijn stoel toen ik de krant onder ogen kreeg. Mijn ROC gaat nóg meer studenten werven. Het accent op de o laat zien welk woord het belangrijkst is. Nóg meer. We hebben er al veel. Heel veel. We hebben al problemen. Ook heel veel. En die zijn vooral gerelateerd aan de hoeveelheid studenten en de daarvoor beschikbare ruimte.

Nu heb ik geen hekel aan hard werken en of ik mijn verhaal nu vertel aan 18 of aan 30 studenten in een lokaal, maakt voor mij weinig uit. Voor de student maakt het wel uit. 30 is namelijk erg onrustig en de gelegenheid om een vraag te stellen of wat extra uitleg te krijgen is een stuk lastiger als je met je klasgenoten moet concurreren om aandacht.

Dit schooljaar draaien wij met ons team meer studenten met minder mensen. De gebruikelijke methode kaasschaaf werd voor de zomer ingeruild voor de botte bijl. Maar wat erger is, de mogelijkheden voor de studenten zijn ook ingeperkt. Ik zit soms met bijna 30 studenten in een lokaal met 20 computers. Of zelfs helemaal geen, terwijl we ze wel een licentie voor een website hebben laten aanschaffen om het vak goed te kunnen volgen. Net als ondergetekende moeten de studenten van de ene naar de andere vleugel tussen twee lesuren. En dan een uur later weer terug. Op woensdag mogen de eerstejaars om half negen aantreden. Hun les eindigt om kwart voor zes. Ik heb medelijden met zowel mijn collegae als de klassen die om vijf voor vijf voor nóg een lesuur tot elkaar veroordeeld zijn.

In de nieuwbouw in Hengelo is het lokalentekort net zo schrijnend, hoor je via de tamtam. Het stopt het CvB niet om toch nog eens duizend studenten aan te schrijven en een opleiding voor ze te regelen. Hoe ziet men dat voor zich? Zijn er nog gebouwen die leeg staan? Zijn er nog docenten die daarvoor tijd hebben? Ik kan me er helemaal niets bij voorstellen. 40 klassen van 25, tenminste als die 1000 zich in een bepaalde richting laten duwen, bovenop de nu al te hoge werklast van klagende docenten (als we ergens goed in zijn, dan is het klagen). Maar vooral bovenop de nu al heersende ruimteproblematiek.

Het zou het CvB sieren om eerst de gemaakte fouten uit het verleden te herstellen. Om de huidige problemen goed aan te pakken. Een niet nader genoemde collega vertelde me vorig week dat het management eigenlijk liever brandweerman was geworden. “Ze houden zich toch alleen bezig met brandjes blussen”. Volgens mij zitten er zelfs pyromanen tussen. Eerst de volgende brand aansteken, terwijl de vorige brandhaarden nog nawoekeren. En dan alsnog blussen.

Ik heb de personeelsadvertentie nog niet zien staan waarin men 25 docenten werft. Voor de huidige 30.000 studenten is het te hopen dat de 1000 twijfelaars zich niet weer bij dit ROC melden. Voor die 1000 zelf waarschijnlijk ook.