Open brief aan Rik Letteboer

Tags

column, GFC, Goal, keeper, open brief, Rik Letteboer, voetbal

Goal, November 2004

Beste Rik,

Ik was niet op het voetbalveld toen het gebeurde, maar hoorde het al wel dezelfde dag. Ik moest even denken aan een opmerking die ik maakte tegen mijn teamgenoot en tegenwoordig spits Martijn een week of twee ervoor: voor het november is, keep je. Ik wou dat die voorspelling niet was uitgekomen. Ik schrok behoorlijk toen men mij vertelde dat je in het ziekenhuis terecht was gekomen.

Ik was sceptisch toen je bij GFC kwam. Ik begreep niet waarom een jonge jongen zijn eigen club verlaat om een eindje verderop te gaan spelen. Ik kon me ook niet voorstellen dat je het lang zou volhouden. Was voetbal zo belangrijk voor je dat je ouders 3 keer per week naar Goor zouden blijven rijden? Ik ben ouderwets, hou van clubliefde, niet van opportunisten.

Ik was net lager gaan voetballen, dus ik heb niet met je getraind, niet met je gevoetbald. Toch heb ik je leren kennen als een GFC-er, dat spreekt zeker in je voordeel. Je was er niet alleen om in het eerste te keepen, zoals velen eerst dachten, maar daarnaast bleek je ook gewoon goed in de groep te vallen, binnen de club te passen. Je paste je aan GFC en hoorde er gewoon bij.

En je bleek een goede keeper. Een goede reactie, tweebenig, meevoetballend, terecht kwam je inderdaad in het eerste terecht. Je was een aanwinst voor GFC, tot het noodlot toesloeg. Je brak je been en zat elke zondag aan de kant, eerst met het pootje op een stoel, later gewoon op de stoeltjes naast de dug-out. Mijn bewondering steeg. Zelfs toen je zwaar geblesseerd was kwam je elke keer weer naar Goor. Je toewijding was prijzenswaardig.

Langzaam begon je weer met je terugkeer. Je keepte overal waar ze je nodig hadden, A1, 2^e, 3^e, menig elftal profiteerde van het feit dat jij graag minuten wilde maken op weg naar de nacompetitie. Net op tijd was je weer fit, weliswaar een kilo of wat te zwaar (bekend probleem), maar tegen Barbaros sleepte je ons erdoor. Vooral uit was je de beste man van het veld. Thuis hield je toen de beslissende penalty tegen en maakte de laatste zelf. Het was je gegund. De fouten tegen Victoria werden je ook vergeven, als team verdienden we toch niet om verder te komen.

Dit seizoen keepte je weer in het tweede. Je zal er vast wel van gebaald hebben. Maar vrolijk was je elke week weer op tijd in Goor. En nu dan weer die blessure. Weer datzelfde been. Weer een lange weg op weg naar weer een comeback. Ik realiseer me dat ik niet eens weet wat je doet overdag. Ga je net als Wilco in de zaak van pa? Dan kun je met een gipspootje rustig doorwerken, net als Wilco deed. Ik weet zeker dat je nu over je toekomst aan het nadenken bent. Is voetbal dit waard? Blijf je die moeite doen om weer te mogen voetballen tegen WVV3? Ik kan het me niet voorstellen. Ik denk dat niemand zou verbazen als je besluit dat keepen op niveau niet meer voor jou is weggelegd.

Maar je bent ondertussen genoeg GFC-er geworden om alle steun te krijgen van alles en iedereen in en om ons clubje. Wie weet sta je volgend jaar weer gewoon onder de lat. Het is te hopen voor je. Maar mocht je anders besluiten, vrijwillig of noodzakelijk, dan nog hoop ik dat het je goedgaat. Of het nou voetballen wordt in BWO8, jeugdtrainer van een elftalletje of toch weer keepen, doe wat je denkt dat goed is. Heel veel sterkte met je herstel!

Maart 2009: Rik herstelde gelukkig goed. Sterker nog, zoals op bovenstaande foto te zien is, speelde hij vorig jaar al mee in de jubileumwedstrijd tegen Ajax. Huntelaar complimenteerde hem zelfs op AT5.