De klas was erg onrustig. Meer dan twintig meiden, bijna vrijdagmiddag, het is ook wel verklaarbaar. Maar we moesten nog wel een land bespreken. Cuba was deze les aan de beurt. Het politieke verhaal viel niet mee. Waarom in de jaren vijftig en negentig wel toeristen en tussendoor niet? Tot mijn grote verbazing kwam iemand spontaan met Batista, terwijl Castro voor velen al een onbekende was.
Ik vertel wat over de steden en de toeristische attracties en we komen bij de typisch Cubaanse producten. Naast de sigaren is dat natuurlijk rum. Bacardi kennen ze, maar dat dat rum is…
En van een Cuba Libre heeft nog niemand gehoord. BaCo kennen ze, met zo’n mooie langgerekte Twentse óó aan het eind.
“Kent er iemand nog een typisch Cubaanse cocktail met rum?” vraag ik, ik heb de aandacht nu toch, dan mag het ook wel even wat ontspannen. Even bij hun beleving aansluiten.
“Sex on the beach!” schreeuwt achteraan iemand. “Ik vroeg niet naar je hobby”, antwoord ik, iets te snel. De klas lacht, de jongedame in kwestie krijgt een rode kop. Gelukkig kent iemand toch nog de Mojito.
Laat ik maar snel wat vertellen over Trinidad. Prachtige stad…
Niets is geheel waar, en zelfs dat niet. 