Topcrimineel Mieremet vermoord
Volkskrant
(Volkskrant, 2 november 2005)
Ik kan natuurlijk een hele preek gaan houden over het boontje en het loontje, dat eerlijk het langst duurt, wie goed doet etc, dat je voor de waarheid niet kunt vluchten en meer van de bekende clichés. Niet nodig, dat gebeurt elders wel.
Leuker is om te kijken naar de details. Waarom heb je als crimineel een kantoor nodig in Thailand. Dat je daar woont omdat de grond in Amsterdam te heet is geworden onder je voeten is nog te begrijpen. Dat je van het leven geniet omdat je genoeg hebt verdiend (op welke manier dan ook) is ook logisch. Dat Thailand je voorkeur geniet, prima. Maar waarom een kantoor? Wat voor soort kantoor heeft hij daar? Heeft de goede man een adviesbureau voor gevluchte criminelen? Een witwaskantoor, vermomt als wasserette (vage poging tot humor)? Of konden drugsdealers en drugsboeren elkaar in zijn kantoor ontmoeten, met slechts een percentage voor hem voor de bemiddelkosten? Onroerend goed staat er, maar daarvoor hoef je niet naar Thailand.
Nog vreemder vond ik dat Mieremet (was hij Spic of Span in het duo?) een lijfwacht had die wegdook. Dat je als je hoog bent een lijfwacht inhuurt kan ik me voorstellen. Dat je die zelfs meeneemt naar Thailand, prima. Maar dat er een moment komt dat er iemand, overduidelijk met onvriendelijke bedoelingen (waarom anders een pistool mee?) je kantoor binnenstormt en je eindelijk die investering kunt terugverdienen, terwijl je lijfwacht achter een plant of een archiefkast wegduikt, dat moet wel erg frustrerend zijn. Wat waren de laatste gedachten van Mieremet? Had ik maar naar mijn moeder geluisterd. Had ik maar opgelet op school. Was ik maar nooit de criminaliteit ingegaan. Hoe zou het met mijn vrienden gaan. Bestaat er een hemel. Ik denk het allemaal niet. Volgens mij dacht hij aan die lijfwacht, die al jaren voor een riant salaris op zijn loonlijst stond. Die hem moest beschermen tegen een moordaanslag. Die niets deed nu hij ‘m nodig had. De kogel in zijn hoofd moet die laatste gedachte hebben gekruist. Het zijn de details die het hem doen.
